Save the Children!

Save the Children!

The question shouldn't be more or less immigration. It should be more or less births.

To achieve a higher birthrate, at least two policies should be prioritized on a pan-European level:

1) Implementing the Promotion Pact - First Youth Employment Guarantee (European Youth Guarantee - http://www.youth-guarantee.eu), to combat unemployment, especially among young people. Youth with jobs, could create their own family nests in a sensible age period of their lives.

2) Implementing a policy favouring population replacement of the states (2.1 children per woman in fertile childbearing age), to address the current and future socio-economic crisis. The policy should benefit with tax-cuts and flexible working hours mothers and fathers holding legal citizenship of a country.

These two policies could be a positive-thinking way out of the crisis, instead of enhancing employment from the Least Developed Countries in the world, in a contemporary sense of slavery. The future are the children, the future citizens that are going to pay their taxes and social insurances for the elderly. When they grow up, they are going to be the shield of the welfare state, such as the european economic model. This could only be achieved if they work in a healthy and competitive economy, with high productivity, high social cohesion, in the framework of sustainable development! Less developed countries in the world shouldn't have only one option of success and hapiness, through immigration to Europe. They should have more options in labour, via working-policies towards a socio-economically advancement of their countries as well!

Save the children in Europe as well, by giving them a chance to get born in a peaceful and sustainable developing Europe. Save the children in the world, by giving them the chance to get born in their ancestral home, where sustainable growth and economic development is possible.

Έλλειψη συλλογικής συνείδησης του λαού μας !

Ελλείψει συλλογικής συνείδησης, μας διοικούν οικονομικά ευκατάστατοι, οι οποίοι αδυνατούν να κατανοήσουν τα βασικά ελλείμματα της παιδείας, της αλλοτρίωσης του κοινωνικού ιστού, της σκληρής καθημερινότητας του κάθε βιοπαλαιστή πατριώτη και της εξαθλίωσης που βιώνουν οι άνεργοι. Οι μακαριστοί αξιοπρεπείς νεαροί φοιτητές, θυμίζουν σε κάθε αποφοιτήσαντα τις δυσκολίες που περνούσαν αρκετοί από τους συμφοιτητές μας, την ίδια ώρα που άλλοι καλοπερνούσαν, ταξίδευαν ανά τον κόσμο, διασκεδάζανε στα νυχτερινά μπαρ κ μπουζούκια και δεν αντιλαμβάνονταν τις ουσιώδεις δυσκολίες και ανάγκες που απαιτεί η διαβίωση εκτός οικογενειακής θαλπωρής, ειδικά όταν συνδυάζεται η μελέτη με την εργασία κ τη συμβίωση.

---

Τουναντίον, με βρίσκουν σύμφωνο τα περισσότερα που αναφέρεις (αναφέρομαι στα σχόλια του Παναγιώτη Βλάσση σχετικά με το πιο πάνω θέμα). Η μικρή μου επιμνημόσυνη παρέμβαση είχε σκοπό να τονίσει ότι η αμάθεια των νεαρών δεν προήλθε εξ ουρανού. Με ανίκανους, πλουτοκράτες, συστημικούς κομματικούς και άλλους διευθύνοντες της πολιτικής μας κοινωνίας αλλά και της καθημερινότητας, όλα αυτά που αναφέρεις είναι αποτέλεσμα απλά ανήθικης τεχνοκρατικής προσέγγισης, που δεν λαμβάνει υπόψη τον ανθρώπινο παράγοντα. Οι θεσμικοί παράγοντες αλλά και οι ίδιοι οι θεσμοί του τόπου (παιδεία, εκκλησία, τοπική αυτοδιοίκηση, κοινωνική ευθύνη εταιριών, διαχειριστικά συμβούλια πολυκατοικιών για να αναφέρω μόνο μερικά) έχουν αποτύχει παταγωδώς να υλοποιήσουν τα βασικά για τα οποία προορίζονται.

Περί προεδρικών εκλογών ΚΔ 2013_Μεταξύ των δύο εκλογικών αναμετρήσεων

Πρόταση – Παρέμβαση Για Δημοσίευση

Τι ψηφίζουμε μετά την πρώτη αυτή χαμένη μάχη;

Αναμένοντας τις αποφάσεις των συλλογικών οργάνων του ΚΣ ΕΔΕΚ αλλά και των αποφάσεων που θα εξαχθούν μετά τις συναντήσεις του Γ. Λιλλήκα στις κατά τόπους εκλογικές περιφέρειες, καταθέτω τη δική μου πρόταση:

Στη βάση ενός στρατηγικού πλαισίου πενταετίας, μέχρι δηλαδή την επόμενη καθοριστική προεδρική εκλογική μάχη, οι αποφάσεις θα πρέπει να παρθούν κατ' αρχάς συλλογικά και ενιαία. [1]

Μαζί κατεβήκαμε στη μάχη αυτή. Μαζί θα την ολοκληρώσουμε !

Η πολιτική βούληση των πολιτών που στήριξαν τον μοναδικό αυτόν υποψήφιο που εναντιώνεται στο οπισθοδρομικό κατεστημένο του κυπριακού πολιτικού βίου, τον μοναδικό υποψήφιο που πέτυχε να συσπειρώσει τον ενδιάμεσο χώρο όσο κανείς άλλος για σειρά εκλογικών αναμετρήσεων και τον μοναδικό υποψήφιο που έφερε το όραμα και την ελπίδα στους κύπριους νέους, σε καρδιά και μυαλό, την κρίσιμη στιγμή της ψήφου στον δεύτερο γύρο δεν πρέπει κατ' ουδένα λόγο να χειραγωγηθεί.

Όποιο ποσοστό και να λάβει ο επόμενος Πρόεδρος, όσο δυνατόν μεγαλύτερη αποχή καταγραφεί, συμπεριλαμβανομένων λευκών και άκυρων, θα απονομιμοποιήσει την αγιογράφηση και «εθναρχοποίησή» του.

Σε κάθε άλλη περίπτωση, η ψήφος προς τα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος της κυπριακής πολιτικής σκηνής θα τους προσδώσει την επιζητούμενη δυναμική για συνέχιση της ψευδεπίγραφης διπολικής αντιπαλότητας και την εναλλαγή τους στην εξουσία.

Η εσαεί απλή εναλλαγή της εξουσίας μεταξύ δύο κομματικών παρατάξεων, ανεξαρτήτως αποτελεσματικότητας διακυβέρνησης και ικανότητας στην άσκηση πολιτικής από τα κομματικά τους στελέχη, όπου αποκλείονται από τη διαδικασία του δημόσιου πολιτικού ακτιβισμού όσοι δεν ανήκουν στο βαθύ κομματικό σύστημα, ανεξαρτήτως ιδεολογίας, όλα αυτά τα τεχνητά εμπόδια οδηγούν μία πολιτική κοινωνία, ένα κομματικό σύστημα, μία κοινοβουλευτική δημοκρατία και κάθε εθνοκρατική συσσωμάτωση σε στασιμότητα και οπισθοδρόμηση, καθώς και σε ακραία, για το θεαθήναι, διπολική αντιπαράθεση από τους προαναφερθέντες ιδεολογικούς αντιπάλους.

Η διακυβέρνηση από τον ένα υποψήφιο, όπου την πραγματική εκτελεστική εξουσία θα ασκεί το διευθυντήριο ενός βαθέως κομματικού μηχανισμού, όπου υπέρ πάντων πίστεως είναι ο κομματικός πατριωτισμός, ή η διακυβέρνηση από τον άλλο υποψήφιο, όπου η εξουσία ενός αλάθητου ηγέτη θα είναι αδιαμφισβήτητη, απλά δεν αποτελούν επιλογές του ενδιάμεσου – εναλλακτικού πόλου.

Η ανάδειξη του τρίτου πόλου σε μια σταθερή πολιτική δύναμη, όπου με ισότιμους όρους πολιτικής διαπραγμάτευσης θα επιδιώκει την άσκηση πολιτικής εξουσίας, είναι ο μόνος ικανός και δημοκρατικός τρόπος για την αποδόμηση του παλαιοκομματικού διπολισμού και στη χώρα μας.

Ήρθε η ώρα να ολοκληρωθεί η πολιτική υπέρβαση που ξεκίνησε το ΚΣ ΕΔΕΚ, η μεγαλύτερη μερίδα των Δηκοϊκών ψηφοφόρων, πλήθος πολιτών, ανένταχτων ή μη, καθώς και εθελοντών στο εκλογικό επιτελείο του Γ. Λιλλήκα.

Με την ηγετική του παρουσία, ο ενδιάμεσος χώρος, επιτέλους, ΜΠΟΡΕΙ να ενωθεί!

---

[1] Τελεολογικά, η συμμετοχή στις εκάστοτε εκλογικές αναμετρήσεις, με απαρχή τις επόμενες ευρωβουλευτικές και βουλευτικές εκλογές, υπό κοινή-συνασπισμιακή σκεπή, στο πρότυπο της «Ελιάς» (Ιταλία), είναι εκ των ων ουκ άνευ της αναβάθμισης της εκλογικής δύναμης του ενδιάμεσου τρίτου πόλου σε ένα ικανό ανταγωνιστικό πλαίσιο λειτουργίας ανάμεσα στη Δεξιά και την Αριστερά. Υπενθυμίζουμε ότι Κεντροαριστερό συνασπισμό τύπου «Ελιάς» πρότεινε και ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Β. Βενιζέλος στο βήμα της Εθνικής Συνδιάσκεψης για τη Διαδικασία Ανασύστασης της Παράταξης. Βλ. Ηλεκτρονική έκδοση Εφημερίδας Το Βήμα (6.7.2012), «Άνοιγμα αλά Ιταλικά του ΠΑΣΟΚ σε ΔΗΜΑΡ και Πράσινους», http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=465665.

Περί προεδρικών εκλογών Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ) 2013

Πρόταση – Παρέμβαση Για Δημοσίευση

Περί προεδρικών εκλογών Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ) 2013

Ποτέ η απουσία δεν καθόρισε τις εξελίξεις!

Τουλάχιστον ποτέ δεν καθόρισε τις όποιες εξελίξεις προς ένα προοδευτικό πλαίσιο βιώσιμης ανάπτυξης και εκσυγχρονισμού!

Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι ... γι' αυτό επιλέγουμε την ενεργό συμμετοχή στα κοινά!

Συμμετέχοντας στις επικείμενες εκλογές για την ανάδειξη του επόμενου Προέδρου της ΚΔ (ΠΔ) επιτυγχάνουμε τη μείωση της αποχής, ήτοι εκλογές δύο γύρων, τουτέστιν, εκλογή του υποψηφίου της Προόδου, της Σοσιαλδημοκρατίας και των Πολιτών!

Όλοι μαζί μπορούμε για την ανατροπή ... την ανατροπή του πολιτικού κατεστημένου (αριστεροί vs. δεξιοί) που συνεχίζει να χαλιναγωγεί τον τόπο μας και τον ελληνισμό, αφότου επιτεύχθηκε η εθνική μας ανεξαρτησία (ίδε Παράρτημα πιο κάτω)!

Την ανατροπή της λογοκρισίας που θυμίζει άλλες απολυταρχικές εποχές [1].

Την ανατροπή της εκτροπής [2] στην οποία έχει διολισθήσει η «Δεύτερη Κυπριακή Δημοκρατία», μετά το προδοτικό πραξικόπημα που άνοιξε την Κερκόπορτα στον τούρκο εισβολέα. Μιας ολοένα επαυξανόμενης έντασης εκτροπής προς α) την ανομία και το αλάθητο του ενός, β) αναχρονιστικά ιδεολογικά δόγματα και πολιτική προπαγάνδα, γ) παρωχημένες πολιτικό-κομματικές τακτικές και ελιγμούς διαμοίρασης των καρεκλών της εξουσίας, καθώς και δ) συνεχιζόμενης εκτροπής προς την αδυναμία ανάκλησης της ιστορικής μνήμης και του θυμικού του λαού, ο οποίος τόσο εύκολα ξέχασε τους αληθινούς υπαίτιους της σύγχρονης τραγικής του μοίρας. [3]

Υπενθυμίζουμε ότι, σύμφωνα με το αποικιακής εμπνεύσεως κληροδότημα του Συντάγματος της ΚΔ, η προεδρική θητεία είναι πενταετής εφόσον ο ΠΔ δρα, πέραν της διαβεβαίωσης, με πίστη και σεβασμό στο Σύνταγμα και τους Νόμους της Δημοκρατίας και για τη διατήρηση της ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Κύπρου ∙ ειδάλλως, η Έκπτωση του Προεδρικού Αξιώματος υλοποιείται όταν, πέραν της σωματικής αδράνειας, υπάρχει καταδίκη του ΠΔ για εσχάτη προδοσία (πχ το ανδρείκελο της Χούντας «προεδρεύων» του κράτους Ν. Σαμψών) ή οιονδήποτε άλλο αδίκημα ατιμωτικό (πχ, σύμφωνα με το πόρισμα Πολυβίου, η ευθύνη του ΠΔ και των Υπουργών της διακυβέρνησής του για το Μαρί) ή ηθικής αισχρότητας (λαμβάνοντας υπόψη την υποκειμενικότητα της ρήτρας αυτής, η οποία υπονοεί μάλλον περιπτώσεις σήψης των ηθών και ερωτικών – σεξουαλικών εγκλημάτων ή πλημμελημάτων). [4]

Όπως αναφέρεται σε άρθρο του ο Καθηγητής Π. Ήφαιστος (δες σχετική υποσημείωση), «[Σ]τις εκλογές του Φεβρουαρίου 2013 η κυπριακή κοινωνία θα δείξει, ουσιαστικά, κατά πόσον είναι βιώσιμη συλλογική οντότητα και κατά πόσο διαθέτει συλλογικό ένστικτο αυτοσυντήρησης»! Μέσω της Προεδρίας, ενός θεσμού άμεσης δημοκρατίας, παρέχεται στον κυπριακό ελληνισμό μία μοναδική ευκαιρία να αξιοποιήσει αυτήν την ασφαλιστική δικλείδα για την επιβίωσή του, ενάντια στην απουσία στρατηγικής σκέψης που βαραίνει τα πολιτικά ναυαγισμένα κόμματα της μεταπολίτευσης στη Μεγαλόνησο, ήτοι της Αριστεράς και της Δεξιάς.

Χωρίς εξαρτήσεις σε απαρχαιωμένο πολιτικό και ιδεολογικό παρελθόν και κομματική δράση.

Με όραμα για το μέλλον και μια νέα πορεία πολιτικής διεκδίκησης και δράσης.

Προς τον εκσυγχρονισμό, την αναδιάρθρωση, την ανανέωση, την ανασυγκρότηση, την ανασύσταση και τον εξευρωπαϊσμό του σύγχρονου κυπριακού πολιτικού μας βίου.

ΜΠΟΡΟΥΜΕ !!!

---

Παράρτημα: Μια ιστορικό-εκλογοαπολογιστική αναδρομή [5]

Η ιστορία, στην Ελλάδα, μοιάζει να επαναλαμβάνεται: εν αρχή ήταν ο Εμφύλιος 1824-31 (κοτζαμπάσηδες γαιοκτηματίες vs. κλεφτών-αρματολών vs. νησιωτών πλοιοκτητών vs. διανοούμενων πολιτικών), ακολούθως η τρικομματική αντιπαράθεση (τα τρία κόμματα των προστάτιδων δυνάμεων - αγγλικό, γαλλικό και ρωσικό) και ο πρώτος διπολισμός (Δηλιγιάννης vs. Τρικούπης) , ύστερα ο Εθνικός Διχασμός 1915-22 (Βενιζελικοί vs. Βασιλικοί), για να ακολουθήσει ξανά ο Εμφύλιος 1946-49 (Λαϊκή Δεξιά vs. Κομμουνιστών), η Χούντα 1967-74 (Ακροδεξιοί παράφρονες Εθνικιστές vs. Δημοκρατών-Πατριωτών και Κομμουνιστών) και από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας έως το 2011 ακόμα ένας Διπολισμός (Δεξιά vs. Αριστερά).

Στη δε Κύπρο οι εθνικοί διχασμοί, εμφύλιοι, πραξικοπήματα και άλλες μορφές ενδοεθνοτικών συγκρούσεων, από τον Εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-59 (Εθνικόφρονες vs. Κομμουνιστών) και την Ανεξαρτησία 1960-74 (Δημοκρατικές, Εθνικόφρονες και Αριστερές Δυνάμεις vs. Ακροδεξιών της ΕΟΚΑ Β') και, τέλος, από την επαναφορά της Δημοκρατίας μετά την καταστροφική τουρκική εισβολή έως σήμερα ο φανατικός και παράλογος διπολισμός (Δεξιοί vs. Αριστερών) συνεχίζουν ακάθεκτα να βασιλεύουν.

Η διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι στην Ελλάδα οι δυνάμεις της δημοκρατικής ομαλότητας αναγκάστηκαν, έστω αργά, να συνεργαστούν εναντίον της λαϊκίστικης αριστεράς και της σοβινιστικής ακροδεξιάς (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ vs. ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ & ΧΑ), εξαιτίας της πτώχευσης της οικονομίας και του τροϊκανού μνημονίου που επιβλήθηκε στη χώρα.

Ηθικόν δίδαγμα-ρητορικά ερωτήματα, αντίστοιχα, προς τους νόμιμους πολίτες της ΚΔ, τους ηγήτορες των κομματικών και άλλων πολιτικών σχηματισμών, καθώς και προς την Αρχή Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου και την Υπηρεσία Εκλογών [6]:

ως πότε η μικρή Κύπρος θα ανέχεται τον ψευδεπίγραφο διαχωρισμό μεταξύ δεξιών και αριστερών; πότε επιτέλους θα εξευρωπαϊσθούμε πολιτικά-πολιτισμικά και θα αντιπαρατάσσουμε σύγχρονα ιδεολογικά επιχειρήματα κατά τον πολιτικό λόγο - αντίλογο και όχι παρωχημένα εννοιολογήματα από τους δήθεν εθνικόφρονες δεξιούς προς τους δήθεν κοινωνικόφρονες αριστερούς; ως πότε θα ανεχόμαστε πρακτικές λογοκρισίας που θυμίζουν άλλες απολυταρχικές εποχές;

Τολμώ να προβλέψω ότι και εμείς, εδώ στη Μεγαλόνησο, σε ένα με τρία χρόνια, δηλαδή στις επόμενες ευρωεκλογές ή βουλευτικές εκλογές, θα "αναγκαστούμε" (οι δημοκρατικές-πατριωτικές δυνάμεις του τόπου) να συνεργαστούμε για να εξοστρακίσουμε από τον πολιτικό μας βίο τους προπαγανδιστικούς αριστερίστικους-κομμουνιστικούς δογματισμούς και τους φανφαρονισμούς της εθνικιστικής ακροδεξιάς της νήσου μας;

---

[1] Αναφερόμαστε στην απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου για απαγόρευση μετάδοσης της πολιτικής διαφήμισης «Εφιάλτης» της Παγκύπριας Κίνηση Πολιτών. Βλ. το σχετικό προεκλογικό σποτ στο http://www.youtube.com/watch?v=Knuaa21c8oY.

[2] Στην έννοια της εκτροπής, γενικά, αναφέρθηκε ο επίτιμος Πρόεδρος του ΚΣ ΕΔΕΚ (Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών Ενιαίας Δημοκρατικής Ένωσης Κέντρου), Γιατρός Β. Λυσσαρίδης, στο έκτακτο συνέδριο της ΕΔΕΚ ενόψει των προεδρικών εκλογών Φεβρουαρίου 2013. Υπενθυμίζουμε ότι στο ανακοινωθέν τύπου της 8ης Απριλίου 1970, που αναφερόταν στο Ιδρυτικό Παγκύπριο Συνέδριο της ΕΔΕΚ (3 Μαΐου 1970), ο Γιατρός ανέφερε ότι «[Ε]ίναι πίστις του δημοκρατικού Κυπριακού λαού ότι η ομαλή κοινοβουλευτική ανέλιξις, μακράν οιασδήποτε εκτροπής, είναι δυνατόν να αποτρέψει τους τεραστίους κινδύνους οι οποίοι επικρέμονται επί του κυπριακού λαού». Δυστυχώς, οι ανεγκέφαλοι της ΕΟΚΑ Β’ υλοποίησαν την εκτροπή από τη δημοκρατική κοινοβουλευτική ομαλότητα μέσω του επίορκου πραξικοπήματος.

[3] Αναφερόμαστε αντίστοιχα στα εξής: α) στην απόρριψη από τον ΠΔ του πορίσματος της Μονομελούς Διερευνητικής Επιτροπής αναφορικά με την φονική έκρηξη - τραγωδία στη ναυτική βάση στο Μαρί, όπου στα συμπεράσματα του νομικού Π. Πολυβίου (2011) καταδεικνυόταν η θεσμική και προσωπική ευθύνη του Προέδρου Χριστόφια (το πόρισμα εδώ) ∙ β) στην κομμουνιστική ιδεολογία όπου η προπαγάνδα και το φαινομενικό κατέχουν σημαίνοντα θέση κατά την άσκηση πολιτικής παρά η σε βάθος υλοποίηση πολιτικών προς όφελος της κοινωνίας και των πολιτών του κράτους (εξού και η «πτώχευση» της ΚΔ και το επικείμενο τροϊκανό μνημόνιο) ∙ γ) στις συμφωνίες «κυρίων» για διακομματική συνεργασία που σκοπεί στον διαμοιρασμό των υπουργικών θώκων και άλλων θέσεων ευθύνης εξουσίας όπως έγινε πχ στις τελευταίες δημοτικές εκλογές και κυρίως στις διαβουλεύσεις μεταξύ των κομμάτων της κεντροδεξιάς (εξού και η υποστήριξη στην υποψηφιότητα Ν. Αναστασιάδη από το λεγόμενο Κέντρο) ∙ και, τέλος, δ) στο γεγονός ότι φαινομενικά, τουλάχιστον, οι κύπριοι πάσχουν από συλλογικά σύνδρομα αυτοκτονίας, καθώς δεν εξηγείται η αθρόα υποστήριξη των ψηφοφόρων προς υποψηφίους του Ναι στο Σχέδιο Ανάν 5, υποψηφίους που στο παρελθόν υπερασπίστηκαν παράφρονες εγκληματίες – προδότες – πραξικοπηματίες ή υποψηφίους που στηρίζονται από κομματικούς μηχανισμούς οι οποίοι δεν σεβάστηκαν το συλλογικό αίτημα για έκπτωση του προεδρικού αξιώματος όπως αυτό κατατέθηκε σύσσωμα από το λαό με τις μαζικές διαδηλώσεις του προπέρσινου καλοκαιριού. Ειδικά για το τελευταίο σημείο δες το άρθρο του ακαδημαϊκού Καθηγητή Π. Ήφαιστου, Γιατί Γ. Λιλλήκα για Πρόεδρο της ΚΔ, δημοσιευμένο στον Φιλελεύθερο, http://www.philenews.com/digital/ (απόψεις και άρθρα) 22.12.2012.

[4] Δες την επίσημη ιστοσελίδα του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών (ΓΤΠ) και της Υπηρεσίας Εκλογών: http://www.proedrikes2013.gov.cy/index.htm.

[5] Βλ. Clogg R. (2003). Συνοπτική ιστορία της Ελλάδας, Αθήνα: Κάτοπρο.

[6] Σχετικά με το δημοσίευμα της Καθημερινής Κύπρου (15.2.13) «Με νοοτροπίες του ’80 ο έφορος εκλογών»: http://www.kathimerini.com.cy/index.php?pageaction=kat&modid=1&artid=123080.

Η πεζοδρόμηση (και ποδηλατοδρόμηση) ήρθε για να μείνει!

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Η πεζοδρόμηση (και ποδηλατοδρόμηση) ήρθε για να μείνει!

Η οικονομική κρίση ευτυχώς οδήγησε την κοινωνία των πολιτών σε ακτιβιστική δράση, όπως είναι και η παρούσα, υπέρ δηλαδή της πεζοδρόμησης και ποδηλατοδρόμησης, προσθέτω εγώ, της τέως οδού αυτοκίνησης της Αγίας Σοφίας.

Η πτώση του κύκλου εργασιών των αγαπητών μας συμπολιτών και καταστηματαρχών επί της οδού δεν οφείλεται στην απουσία των αυτοκινήτων, ούτε στην οχλαγωγία που αυτά προκαλούν, αλλά ούτε και στην επιβάρυνση της περιβαλλοντικής μόλυνσης που αυτά επιφέρουν στην ατμόσφαιρα. Η πτώση του τζίρου τους οφείλεται στην παρωχημένη τους νοοτροπία που μας κατάντησαν επαίτες της Ευρώπης.

Δήμαρχε, προχώρα!

Η κρίση ως μάθημα για το μέλλον

Λευκωσία, Τετάρτη, 30 Ιανουαρίου 2013

Αξιολογότατο το συνέδριο που συνδιοργάνωσαν ο ΟΠΕΚ Κύπρου και το ΚΕΒΕ με θέμα "Η κρίση ως μάθημα για το μέλλον".

Σύμφωνα με την πρώην Υπουργό, Βουλευτή και Ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ, κα Α. Διαμαντοπούλου, "Η Ανάπτυξη στα χρόνια της Κρίσης", η οποία έχει τρεις διαστάσεις, ήτοι διεθνή, ευρωπαϊκή και εθνική διάσταση, μπορεί να επιτευχθεί εφόσον αποφύγουμε τον σκόπελο της επαναλαμβανόμενης προεκλογικής πλάνης και, μεταξύ άλλων, περιφρουρήσουμε τους φυσικούς και τους ανθρώπινους πόρους της οικονομίας μας.

Σύμφωνα με τον νομπελίστα οικονομικών Καθηγητή Χ. Πισσαρίδη, το μάθημα που αγνοήθηκε με την εφαρμογή των μέτρων "Λιτότητας και Αναδιάρθρωσης" των περιφερειακών οικονομιών της ΕΕ, είναι ότι το υφεσιακό σοκ και οι ταχύρρυθμες αλλαγές "μπορεί να σκοτώσουν τον ασθενή". Οι αλλαγές και οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να γίνονται σε περιόδους ανάπτυξης, σε βάθος χρόνου και με τέτοιο τρόπο όπου θα εξαιρούνται οι επενδύσεις σε αναπτυξιακά έργα και έργα υποδομής, η εκπαίδευση και τα προγράμματα κατάρτισης ανέργων, αποφεύγοντας έτσι τη δημιουργία μίας ακόμα χαμένης γενεάς εργαζομένων και πολιτών θα προσέθετα εγώ. Έδωσε δε ιδιαίτερη έμφαση στο υποδειγματικό σοσιαλδημοκρατικό μοντέλο της ευελιξίας στην εργασία (Flexicurity) που εφαρμόζεται στη Δανία και την Ολλανδία. Θα πρότεινα, εξάλλου, τη άντληση ιδεών και εμπειρογνωμοσύνης και από το λεγόμενο νορβηγικό μοντέλο, ΣΗΜΕΡΑ, προτού να είναι και πάλι αργά ...

Περί 2ου κυπριακού debate !!

Η προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού μέσω της προοπτικής του Συνεταιρισμού για την Ειρήνη έχει μεγάλες πιθανότητες να ευοδωθεί, σίγουρα μεγαλύτερες απ' ότι αν η Κύπρος δεν είχε αυτή την προοπτική. Αλλά ακόμα και στην περίπτωση που δεν θα προκύψει ένταξη, λόγω αρνησικυρίας της Τουρκίας, θα έχει τουλάχιστον ενισχυθεί διεθνώς η υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας και θα έχει σε μεγάλο βαθμό κατοχυρωθεί ο Κυπριακός Ελληνισμός στα πλαίσια μιας ευρύτερης Ευρωατλαντικής οικογένειας. Η κατάσταση που η Τουρκία επιδιώκει να συντηρεί στην Κύπρο είναι αναχρονιστική. Ο Συνεταιρισμός για την Ειρήνη μπορεί να προσφέρει εκείνο το πλαίσιο μέσα στο οποίο η Κύπρος και όλοι οι κάτοικοί της, Έλληνες (Χριστιανοί) και Τούρκοι (Μουσουλμάνοι), καθώς και οι λοιπές θρησκευτικές κοινότητες, θα μπορούν να συμβιώσουν ειρηνικά προσβλέποντας στο μέλλον (με αισιοδοξία, όραμα, τάξη και ασφάλεια).

Η Κυπροκεντρική προσέγγιση έχει δοκιμαστεί και έχει αποδειχθεί ανεπαρκής! Στο Συνεταιρισμό για την Ειρήνη συμμετέχουν 22 κράτη, από τα Βαλκάνια και την Σκανδιναβία, τον Καύκασο μέχρι και την Κεντρική Ασία, περιλαμβανομένης της Ρωσίας (http://www.nato.int/cps/en/natolive/topics_82584.htm). Είναι ένα πρόγραμμα του ΝΑΤΟ, στο οποίο να μην ξεχνάμε ότι είναι πλήρες μέλος και η σύμμαχη χώρα Ελλάδα. Αν ήταν εκτός ΝΑΤΟ, η Ελλάδα και η Τουρκία θα είχαν περιπέσει σε πόλεμο, με εκατόμβες χιλιάδων νεκρών και άλλες καταστροφικές συνέπειες. Αναγκάζοντας σε συνεργασία τον εσαεί εχθρό σου, στον 21ο αιώνα, είναι μία διεθνοπολιτική τέχνη της εφικτής διαπραγμάτευσης και επίτευξης πλεονεκτημάτων για την οριστική επίλυση του Κυπριακού.

Το ΝΑΤΟ είναι μία Συμμαχία κρατών, όπου οι αποφάσεις λαμβάνονται με ομοφωνία. Αυτό, για τους αδαείς, σημαίνει ότι όλοι πρέπει να συμφωνήσουν για οποιαδήποτε πολιτική, δράση ή στρατιωτική εμπλοκή. Συνεπώς, τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ δεν θα μπορούσαν να ζητήσουν από τον εαυτό τους, αφού μέλος είναι και η Τουρκία, να δράσουν ενάντια στη θέληση τους.

Τα σοβιετικά όνειρα της Αριστεράς και ο δογματισμός τους εναντίον του μέχρι πρότινος "δυτικού" εχθρού δεν έχει καμία διαφορά από τον ιμπεριαλιστικό καπιταλισμό. Είναι η άλλη όψη του ιδίου νομίσματος.

Μέσω του Συνεταιρισμού για την Ειρήνη, ίσως, λόγω του αναγκαστικού εκσυγχρονισμού της Εθνικής Φρουράς και της εμπειρίας που θα αποκόμιζε από τη συνεργασία με την πιο προηγμένη στρατιωτική συμμαχία στον κόσμο, ίσως επαναλαμβάνω, να είχε αποφευχθεί το Μαρί.

‘’Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ Η ΘΕΣΗ ΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ"

Λευκωσία, Παρασκευή, 25 Ιανουαρίου 2013

ΚΑΤΑ ΤΟΝ H. SWOBODA

«Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ Η ΘΕΣΗ ΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ»

Βασίλης Κοιλιαρής, Οικονομολόγος - Διεθνολόγος

Ο Hannes Swoboda, πολλάκις τοποθετήθηκε στο Ευρωκοινοβούλιο υπέρ της Κύπρου, σε ζητήματα που σχετίζονται τόσο με το Κυπριακό όσο και με το Οικονομικό και το επερχόμενο μνημόνιο της ΚατασΤρόικα (DesTroika, όπως ο ίδιος την ονομάζει χαριτολογώντας !)

Αναφέρθηκε σε 10 + 1 Σημεία στην τοποθέτησή του, στην εκδήλωση που διοργάνωσε το Σ.Κ. ΕΔΕΚ [Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών - Ενιαία Δημοκρατική Ένωση Κέντρου] με το πιο πάνω θέμα (24.1.13), τα οποία μπορούν να μας οδηγήσουν σε απεμπλοκή από το μνημόνιο, έξοδο από την κρίση και προς μια πορεία ανάπτυξης και περισσότερης Ευρώπης:

1. Ρύθμιση των Αγορών από τα Κράτη και όχι το αντίθετο (ρύθμιση από τις αγορές των κρατικών πολιτικών).

2. Σμίκρυνση (αν όχι ελαχιστοποίηση) της απόστασης βιοτικού επιπέδου, ανάπτυξης, παραγωγικότητας κλπ μεταξύ «Βορρά και Νότου» στην ΕΕ.

3. Ελαχιστοποίηση των μπόνους (δώρων επί των πωλήσεων) των τραπεζιτών και των διευθυντικών στελεχών των μεγάλων (και όχι μόνο) χρηματοοικονομικών οργανισμών.

4. Εξορθολογικοποίηση των εθνικών προϋπολογισμών των κρατών μελών της ΕΕ (χρυσός κανόνας = μηδενικός ή πλεονασματικό ισολογισμός).

5. Ολοκλήρωση της Ευρωπαϊκής Τραπεζικής Ένωσης το συντομότερο δυνατό.

6. Ενίσχυση του προϋπολογισμού της ΕΕ (που αντιστοιχεί μόλις στο 1% του ΑΕΠ των 27 Κρατών - Μελών της Ένωσης.

7. Εφαρμογή των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων που προτείνει η DesTroika, όχι όμως στην πλήρη αποσάθρωση του ευρωπαϊκού κοινωνικού συστήματος.

8. Ισορροπία στην Οικονομία, ήτοι στρατηγικός σχεδιασμός των οικονομικών πολιτικών.

9. Δίκαιη και νομότυπη φορολόγηση.

10. Μείωση της απόστασης μεταξύ πλουσίων και φτωχών (η μεσαία τάξη είναι αυτή που δίνει ώθηση, με την κατανάλωσή της, στις αναπτυξιακές προοπτικές σε ένα κράτος).

11. (+1) Προώθηση του Συμφώνου - Εγγύησης Νεανικής Πρώτης Απασχόλησης (European Youth Guarantee - http://www.youth-guarantee.eu), για την καταπολέμηση της ανεργίας, κυρίως των νέων.

Περί Εθνικισμού: αφιέρωμα στη δολοφονία του ατυχούς νόμιμου μετανάστη Σαχτζάτ Λουκμάν, μόλις 26 ετών, από το Πακιστάν.

Βλ. δημοσίευσή μου στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας Το Βήμα: Περί Εθνικισμού

Χωρίς καμία υπόνοια εφησυχασμού, θεωρώ ότι η απειλή της αναβίωσης του εθνικιστικού κινήματος στη χώρα είναι μικρή, συγκριτικά πάντοτε με το πρόσφατο παρελθόν του προηγούμενου σκοτεινού αιώνα της Ηπείρου μας, όπως τον περιέγραψε χαρακτηριστικά ο Mark Mazower.

Εν απουσία χαρισματικής ηγεσίας, τα εθνικιστικά κόμματα της ΧΑ και του ΕΛΑΜ, παρουσιάζουν τραγελαφικό "πολιτικό" λόγο και προσπαθώντας να καλύψουν την ανεπάρκειά τους, καταφεύγουν σε εθνικιστικές εξάρσεις βίας, τραμπουκισμούς και δολοφονίες. Οργανωτικά και ιδεολογικά υστερούν σε σχέση με τους αντίστοιχους ακροδεξιούς χώρους στη Δ. Ευρώπη και κυρίως στη Γερμανία, όπως αντίστοιχα υστερούν και οι κρατικοί μηχανισμοί στον σύγχρονο ελληνικό χώρο δράσης των δύο μας συλλογικών κρατικών οντοτήτων.

Ευτυχώς που η Ευρώπη έχει αποδείξει, έστω καθυστερημένα, ότι διαθέτει αντιστάσεις, τόσο εναντίον των ακραίων αυτών κινημάτων, όσο και ενάντια στις κερδοσκοπικές ενέργειες των διεθνών αγορών χρήματος. Το στενό όμως κρατικό συμφέρον των Μελών της ΕΕ, δυστυχώς, ακόμα υπερτερεί, αφού αντιμετωπίζει μυωπικά την έννοια της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, δίνοντας έδαφος στους ευρωσκεπτικιστές και στους σοβινιστές να δρούν σχεδόν ανεξέλεγκτα.

Αντίδραση από το δημοκρατικό χώρο υπάρχει, τόσο μέσω των θεσμών, των κοινοβουλίων, της δικαστικής εξουσίας, της ασφάλειας του κράτους και της τέταρτης εξουσίας, όσο και εξωθεσμικά, μέσω διαδηλώσεων και άλλων εκδηλώσεων καταδίκης του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. Ο κρατικός μηχανισμός όμως επιβάλλεται να δράσει άμεσα, εξίσου δυναμικά και να απωθήσει το εθνικιστικό κίνημα στο περιθώριο και τον υπόκοσμο όπου μόνο εκεί του "αξίζει" να υπάρχει, γιατί μόνο εκεί μπορούν να βρουν καταφύγιο και "κατανόηση" οι αδύναμοι, οι κομπλεξικοί και οι ιδιοτελείς. Η νόμιμη διαβίωση του συγκεκριμένου ατυχούς μετανάστη στην Ελλάδα αποτελεί ακόμα ένα κίνητρο για το κράτος να δράσει άμεσα προς την κατεύθυνση της διαφανούς και απόλυτης εξιχνίασης του δειλού αυτού εγκλήματος.

Η νομιμότητα όμως του Σαχτζάτ Λουκμάν δεν πρέπει να αποτελεί άλλοθι για εφησυχασμό, αφού παρόμοιες ενέργειες από θρασύδειλους στο μέλλον πάντοτε θα εγκυμονούν. Η αγορά εργασίας έχει επίσης τις άμυνες της, πόσους εργατικούς μετανάστες δηλαδή μπορεί να δεχτεί. Η ατελής όμως αγορά εργασίας, όπως είναι η ελληνική και η κυπριακή, οδηγεί τους νόμιμους και μόνιμους κάτοικους της κάθε χώρας στην ανεργία και την ένδεια, δίνοντας ψήφους στους εθνικιστές. Επιπλέον, η ημεδαπή υπογεννητικότητα, σε περιόδους ανάπτυξης και οικονομικής ευφορίας, έδινε τη δυνατότητα απορρόφησης του νεανικού κυρίως αλλοδαπού πληθυσμού, σε χαμηλής κυρίως πνευματικής ανάγκης εργασίες, ενός πληθυσμού που προέρχεται από νόμιμη εργατική μετανάστευση αλλά και αρκετά μεγάλη, σε ανησυχητικό βαθμό, λαθρομετανάστευση από χώρες με μεγάλη γεννητικότητα, του λεγόμενου Λιγότερο Ανεπτυγμένου Κόσμου.

Λύσεις για την αντιμετώπιση του ζητήματος του Εθνικισμού υπάρχουν, όπως είναι, μεταξύ άλλων, η εφαρμογή του νόμου για την απέλαση όλων των λαθρομεταναστών και την απόδοση καρτών διαμονής και εργασίας μόνο στους κλαδικούς τομείς της οικονομίας που υπάρχει πραγματική ανάγκη και την αποδοχή του καθεστώτος ασύλου, βάσει του ευρωπαϊκού νομοθετικού πλαισίου, στα πλαίσια της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης και ισότιμης κατανομής των βαρών από την λαθρομετανάστευση και την "αγορά" ασύλου. Τέλος, η υλοποίηση της πολιτικής της αναπλήρωσης, τουλάχιστον, του ημεδαπού πληθυσμού (2,1 παιδιά ανά γυναίκα σε γόνιμη αναπαραγωγική ηλικία) αποτελεί την μόνη πραγματική διέξοδο από την κρίση, αφού το μέλλον είναι τα παιδιά,τα οποία όταν θα ενηλικιωθούν θα αποτελούν την ασπίδα του κοινωνικού κράτους, εφόσον βρίσκουν εργασία σε μια υγιή και ανταγωνιστική οικονομία υψηλής παραγωγικότητας στα πλαίσια της βιώσιμης ανάπτυξης [1].

[1] Υπενθυμίζεται ότι η έννοια της βιώσιμης ανάπτυξης καθορίστηκε στην Έκθεση της Επιτροπής Brundland (1987) ως “η ανάπτυξη η οποία ανταποκρίνεται στις ανάγκες της παρούσας γενιάς, αλλά δεν θέτει σε κίνδυνο της αναπτυξιακές δυνατότητες των επόμενων γενιών”. Η βιώσιμη ανάπτυξη προϋποθέτει δύο βασικούς άξονες: α) την κεντρική ιδέα των 'αναγκών', συγκεκριμένα των βασικών εκείνων αναγκών των φτωχώτερων κοινωνικών στρωμάτων του κόσμου, στις οποίες θα πρέπει να δίδεται επιτακτικά η αναγκαία προτεραιότητα· και β) η κεντρική ιδέα της επιβολής κρατικών περιορισμών στην τεχνολογία και την οργάνωση της κοινωνίας βάσει της ικανότητας του περιβάλλοντος να ανταποκριθεί στις ανάγκες της παρούσας και των μελλοντικών γενεών.

Βλ. UN Documents: Gathering a body of global agreements. Our Common Future, Chapter 2: Towards Sustainable Development.

From A/42/427. Our Common Future: Report of the World Commission on Environment and Development: "Sustainable development is development that meets the needs of the present without compromising the ability of future generations to meet their own needs". It contains two key concepts: (I) the concept of 'needs', in particular the essential needs of the world's poor, to which overriding priority should be given; and (ii) the idea of limitations imposed by the state of technology and social organization on the environment's ability to meet present and future needs."

Περί 1ου κυπριακού ντιμπέιτ

Εξ αριστερών της οθόνης, ο υποψήφιος δείχνει μεν σίγουρος, λόγω του προβαδίσματος που έχει στις δημοσκοπήσεις, είναι όμως δε κουρασμένος από την πολύχρονη αναμονή-προσμονή, σαν να χρωστά η κοινωνία σε οποιοδήποτε να του δώσει εν λευκώ, να αναλάβει τις τύχες της χώρας ...

Στο κέντρο της οθόνης, ο υποψήφιος προβάλλει από τη μία εμπεριστατωμένα επιχειρήματα για τον τρόπο που θα εξέλθουμε από την κρίση, από την άλλη όμως αυτοαναιρείται λόγω της συμμετοχής του στην κυβέρνηση και την αποτυχημένη της πενταετία, την οποία το λεγόμενο κόμμα του εργαζομένου λαού, στην πρώτη του διακυβέρνηση, κατάφερε το ακατόρθωτο, να διαλύσει δηλαδή την κυπριακή οικονομία, το ηθικό ενός λαού και 13 ανθρώπινες ζωές ...

Τέλος, στα δεξιά της οθόνης, ο υποψήφιος προβάλλοντας καινοτόμες ιδέες, προωθεί αισιόδοξα μηνύματα και όχι ξύλινο παρωχημένο πολιτικό λόγο. Αν και η επιμονή του στην άμεση αξιοποίηση του φυσικού αερίου δεν φαίνεται να είναι και τόσο αξιόπιστη, σίγουρα, ο λόγος του είναι περισσότερο ενωτικός και οραματοφόρος από τους άλλους υποψηφίους!

Για να πετύχουμε την έξοδο από την Κρίση, την Αλλαγή και την Ανάκαμψη, (ΚΑλΑ), πρέπει να αλλάξουμε το πρότυπο Ανάπτυξης της χώρας, βασισμένο όχι στην Ιδιοτέλεια, την Εσωστρέφεια, τον Ωχαδελφισμό και τον Υπερκαταναλωτισμό, (ΙδΕσΩχΥ), αλλά στην Παραγωγικότητα, την Εξωστρέφεια, την Ομαδικότητα και την Ευθύνη (ΠΕξΟμΕ).

ΙδΕσΩχΥ αρνητισμός και ματαιοδοξία, αλλά ΚΑλΑ ΠεξΟμΕ αισιοδοξία και θετική σκέψη!

Σχόλια:

Επειδή ακριβώς τώρα πια είναι άκαιρη η επιμονή... όταν ακόμα μπορούσαμε, δεν το δέχτηκαν οι υπόλοιποι!!!

Όταν δεν γνωρίζεις την τιμή της βενζίνης σημαίνει ότι είτε δεν έχεις αυτοκίνητο, είτε οικονομικά είσαι πολύ ανοιχτοχέρης και από τζάκι και δεν σε απασχολούν τέτοια κοσμικά και υποτυπώδη ζητήματα, είτε ότι ο κομματικός μηχανισμός που σε γαλουχεί, πέραν της δογματικής τροφής σου προσφέρει και την τροφή για τις μετακινήσεις σου, με αποτέλεσμα όμως να βρίσκεσαι εκτός πραγματικότητας και να αδυνατείς να εκπροσωπείς τους απλούς συνανθρώπους σου.

Καλές δεν λέω οι γνωριμίες στην εσπερία και η πολύχρονη πείρα στα πολιτικά πράγματα του τόπου. Με τόσες όμως διαπροσωπικές σχέσεις στο βάθος γενεών, πριν και μετά το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή, τόσα πολιτικά ανοίγματα και οφειλές - υποσχέσεις, τα πολιτικά ελλείμματα διογκώνουν και το συνολικό μας χρέος, οδηγώντας μας, πέραν της οικονομικής και σε πολιτική χρεωκοπία της Κυπριακής Δημοκρατίας, ήτοι στην ανανικής προέλευσης κατάργησή της.