Περί προεδρικών εκλογών Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ) 2013

Πρόταση – Παρέμβαση Για Δημοσίευση

Περί προεδρικών εκλογών Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ) 2013

Ποτέ η απουσία δεν καθόρισε τις εξελίξεις!

Τουλάχιστον ποτέ δεν καθόρισε τις όποιες εξελίξεις προς ένα προοδευτικό πλαίσιο βιώσιμης ανάπτυξης και εκσυγχρονισμού!

Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι ... γι' αυτό επιλέγουμε την ενεργό συμμετοχή στα κοινά!

Συμμετέχοντας στις επικείμενες εκλογές για την ανάδειξη του επόμενου Προέδρου της ΚΔ (ΠΔ) επιτυγχάνουμε τη μείωση της αποχής, ήτοι εκλογές δύο γύρων, τουτέστιν, εκλογή του υποψηφίου της Προόδου, της Σοσιαλδημοκρατίας και των Πολιτών!

Όλοι μαζί μπορούμε για την ανατροπή ... την ανατροπή του πολιτικού κατεστημένου (αριστεροί vs. δεξιοί) που συνεχίζει να χαλιναγωγεί τον τόπο μας και τον ελληνισμό, αφότου επιτεύχθηκε η εθνική μας ανεξαρτησία (ίδε Παράρτημα πιο κάτω)!

Την ανατροπή της λογοκρισίας που θυμίζει άλλες απολυταρχικές εποχές [1].

Την ανατροπή της εκτροπής [2] στην οποία έχει διολισθήσει η «Δεύτερη Κυπριακή Δημοκρατία», μετά το προδοτικό πραξικόπημα που άνοιξε την Κερκόπορτα στον τούρκο εισβολέα. Μιας ολοένα επαυξανόμενης έντασης εκτροπής προς α) την ανομία και το αλάθητο του ενός, β) αναχρονιστικά ιδεολογικά δόγματα και πολιτική προπαγάνδα, γ) παρωχημένες πολιτικό-κομματικές τακτικές και ελιγμούς διαμοίρασης των καρεκλών της εξουσίας, καθώς και δ) συνεχιζόμενης εκτροπής προς την αδυναμία ανάκλησης της ιστορικής μνήμης και του θυμικού του λαού, ο οποίος τόσο εύκολα ξέχασε τους αληθινούς υπαίτιους της σύγχρονης τραγικής του μοίρας. [3]

Υπενθυμίζουμε ότι, σύμφωνα με το αποικιακής εμπνεύσεως κληροδότημα του Συντάγματος της ΚΔ, η προεδρική θητεία είναι πενταετής εφόσον ο ΠΔ δρα, πέραν της διαβεβαίωσης, με πίστη και σεβασμό στο Σύνταγμα και τους Νόμους της Δημοκρατίας και για τη διατήρηση της ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Κύπρου ∙ ειδάλλως, η Έκπτωση του Προεδρικού Αξιώματος υλοποιείται όταν, πέραν της σωματικής αδράνειας, υπάρχει καταδίκη του ΠΔ για εσχάτη προδοσία (πχ το ανδρείκελο της Χούντας «προεδρεύων» του κράτους Ν. Σαμψών) ή οιονδήποτε άλλο αδίκημα ατιμωτικό (πχ, σύμφωνα με το πόρισμα Πολυβίου, η ευθύνη του ΠΔ και των Υπουργών της διακυβέρνησής του για το Μαρί) ή ηθικής αισχρότητας (λαμβάνοντας υπόψη την υποκειμενικότητα της ρήτρας αυτής, η οποία υπονοεί μάλλον περιπτώσεις σήψης των ηθών και ερωτικών – σεξουαλικών εγκλημάτων ή πλημμελημάτων). [4]

Όπως αναφέρεται σε άρθρο του ο Καθηγητής Π. Ήφαιστος (δες σχετική υποσημείωση), «[Σ]τις εκλογές του Φεβρουαρίου 2013 η κυπριακή κοινωνία θα δείξει, ουσιαστικά, κατά πόσον είναι βιώσιμη συλλογική οντότητα και κατά πόσο διαθέτει συλλογικό ένστικτο αυτοσυντήρησης»! Μέσω της Προεδρίας, ενός θεσμού άμεσης δημοκρατίας, παρέχεται στον κυπριακό ελληνισμό μία μοναδική ευκαιρία να αξιοποιήσει αυτήν την ασφαλιστική δικλείδα για την επιβίωσή του, ενάντια στην απουσία στρατηγικής σκέψης που βαραίνει τα πολιτικά ναυαγισμένα κόμματα της μεταπολίτευσης στη Μεγαλόνησο, ήτοι της Αριστεράς και της Δεξιάς.

Χωρίς εξαρτήσεις σε απαρχαιωμένο πολιτικό και ιδεολογικό παρελθόν και κομματική δράση.

Με όραμα για το μέλλον και μια νέα πορεία πολιτικής διεκδίκησης και δράσης.

Προς τον εκσυγχρονισμό, την αναδιάρθρωση, την ανανέωση, την ανασυγκρότηση, την ανασύσταση και τον εξευρωπαϊσμό του σύγχρονου κυπριακού πολιτικού μας βίου.

ΜΠΟΡΟΥΜΕ !!!

---

Παράρτημα: Μια ιστορικό-εκλογοαπολογιστική αναδρομή [5]

Η ιστορία, στην Ελλάδα, μοιάζει να επαναλαμβάνεται: εν αρχή ήταν ο Εμφύλιος 1824-31 (κοτζαμπάσηδες γαιοκτηματίες vs. κλεφτών-αρματολών vs. νησιωτών πλοιοκτητών vs. διανοούμενων πολιτικών), ακολούθως η τρικομματική αντιπαράθεση (τα τρία κόμματα των προστάτιδων δυνάμεων - αγγλικό, γαλλικό και ρωσικό) και ο πρώτος διπολισμός (Δηλιγιάννης vs. Τρικούπης) , ύστερα ο Εθνικός Διχασμός 1915-22 (Βενιζελικοί vs. Βασιλικοί), για να ακολουθήσει ξανά ο Εμφύλιος 1946-49 (Λαϊκή Δεξιά vs. Κομμουνιστών), η Χούντα 1967-74 (Ακροδεξιοί παράφρονες Εθνικιστές vs. Δημοκρατών-Πατριωτών και Κομμουνιστών) και από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας έως το 2011 ακόμα ένας Διπολισμός (Δεξιά vs. Αριστερά).

Στη δε Κύπρο οι εθνικοί διχασμοί, εμφύλιοι, πραξικοπήματα και άλλες μορφές ενδοεθνοτικών συγκρούσεων, από τον Εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-59 (Εθνικόφρονες vs. Κομμουνιστών) και την Ανεξαρτησία 1960-74 (Δημοκρατικές, Εθνικόφρονες και Αριστερές Δυνάμεις vs. Ακροδεξιών της ΕΟΚΑ Β') και, τέλος, από την επαναφορά της Δημοκρατίας μετά την καταστροφική τουρκική εισβολή έως σήμερα ο φανατικός και παράλογος διπολισμός (Δεξιοί vs. Αριστερών) συνεχίζουν ακάθεκτα να βασιλεύουν.

Η διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι στην Ελλάδα οι δυνάμεις της δημοκρατικής ομαλότητας αναγκάστηκαν, έστω αργά, να συνεργαστούν εναντίον της λαϊκίστικης αριστεράς και της σοβινιστικής ακροδεξιάς (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ vs. ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ & ΧΑ), εξαιτίας της πτώχευσης της οικονομίας και του τροϊκανού μνημονίου που επιβλήθηκε στη χώρα.

Ηθικόν δίδαγμα-ρητορικά ερωτήματα, αντίστοιχα, προς τους νόμιμους πολίτες της ΚΔ, τους ηγήτορες των κομματικών και άλλων πολιτικών σχηματισμών, καθώς και προς την Αρχή Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου και την Υπηρεσία Εκλογών [6]:

ως πότε η μικρή Κύπρος θα ανέχεται τον ψευδεπίγραφο διαχωρισμό μεταξύ δεξιών και αριστερών; πότε επιτέλους θα εξευρωπαϊσθούμε πολιτικά-πολιτισμικά και θα αντιπαρατάσσουμε σύγχρονα ιδεολογικά επιχειρήματα κατά τον πολιτικό λόγο - αντίλογο και όχι παρωχημένα εννοιολογήματα από τους δήθεν εθνικόφρονες δεξιούς προς τους δήθεν κοινωνικόφρονες αριστερούς; ως πότε θα ανεχόμαστε πρακτικές λογοκρισίας που θυμίζουν άλλες απολυταρχικές εποχές;

Τολμώ να προβλέψω ότι και εμείς, εδώ στη Μεγαλόνησο, σε ένα με τρία χρόνια, δηλαδή στις επόμενες ευρωεκλογές ή βουλευτικές εκλογές, θα "αναγκαστούμε" (οι δημοκρατικές-πατριωτικές δυνάμεις του τόπου) να συνεργαστούμε για να εξοστρακίσουμε από τον πολιτικό μας βίο τους προπαγανδιστικούς αριστερίστικους-κομμουνιστικούς δογματισμούς και τους φανφαρονισμούς της εθνικιστικής ακροδεξιάς της νήσου μας;

---

[1] Αναφερόμαστε στην απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου για απαγόρευση μετάδοσης της πολιτικής διαφήμισης «Εφιάλτης» της Παγκύπριας Κίνηση Πολιτών. Βλ. το σχετικό προεκλογικό σποτ στο http://www.youtube.com/watch?v=Knuaa21c8oY.

[2] Στην έννοια της εκτροπής, γενικά, αναφέρθηκε ο επίτιμος Πρόεδρος του ΚΣ ΕΔΕΚ (Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών Ενιαίας Δημοκρατικής Ένωσης Κέντρου), Γιατρός Β. Λυσσαρίδης, στο έκτακτο συνέδριο της ΕΔΕΚ ενόψει των προεδρικών εκλογών Φεβρουαρίου 2013. Υπενθυμίζουμε ότι στο ανακοινωθέν τύπου της 8ης Απριλίου 1970, που αναφερόταν στο Ιδρυτικό Παγκύπριο Συνέδριο της ΕΔΕΚ (3 Μαΐου 1970), ο Γιατρός ανέφερε ότι «[Ε]ίναι πίστις του δημοκρατικού Κυπριακού λαού ότι η ομαλή κοινοβουλευτική ανέλιξις, μακράν οιασδήποτε εκτροπής, είναι δυνατόν να αποτρέψει τους τεραστίους κινδύνους οι οποίοι επικρέμονται επί του κυπριακού λαού». Δυστυχώς, οι ανεγκέφαλοι της ΕΟΚΑ Β’ υλοποίησαν την εκτροπή από τη δημοκρατική κοινοβουλευτική ομαλότητα μέσω του επίορκου πραξικοπήματος.

[3] Αναφερόμαστε αντίστοιχα στα εξής: α) στην απόρριψη από τον ΠΔ του πορίσματος της Μονομελούς Διερευνητικής Επιτροπής αναφορικά με την φονική έκρηξη - τραγωδία στη ναυτική βάση στο Μαρί, όπου στα συμπεράσματα του νομικού Π. Πολυβίου (2011) καταδεικνυόταν η θεσμική και προσωπική ευθύνη του Προέδρου Χριστόφια (το πόρισμα εδώ) ∙ β) στην κομμουνιστική ιδεολογία όπου η προπαγάνδα και το φαινομενικό κατέχουν σημαίνοντα θέση κατά την άσκηση πολιτικής παρά η σε βάθος υλοποίηση πολιτικών προς όφελος της κοινωνίας και των πολιτών του κράτους (εξού και η «πτώχευση» της ΚΔ και το επικείμενο τροϊκανό μνημόνιο) ∙ γ) στις συμφωνίες «κυρίων» για διακομματική συνεργασία που σκοπεί στον διαμοιρασμό των υπουργικών θώκων και άλλων θέσεων ευθύνης εξουσίας όπως έγινε πχ στις τελευταίες δημοτικές εκλογές και κυρίως στις διαβουλεύσεις μεταξύ των κομμάτων της κεντροδεξιάς (εξού και η υποστήριξη στην υποψηφιότητα Ν. Αναστασιάδη από το λεγόμενο Κέντρο) ∙ και, τέλος, δ) στο γεγονός ότι φαινομενικά, τουλάχιστον, οι κύπριοι πάσχουν από συλλογικά σύνδρομα αυτοκτονίας, καθώς δεν εξηγείται η αθρόα υποστήριξη των ψηφοφόρων προς υποψηφίους του Ναι στο Σχέδιο Ανάν 5, υποψηφίους που στο παρελθόν υπερασπίστηκαν παράφρονες εγκληματίες – προδότες – πραξικοπηματίες ή υποψηφίους που στηρίζονται από κομματικούς μηχανισμούς οι οποίοι δεν σεβάστηκαν το συλλογικό αίτημα για έκπτωση του προεδρικού αξιώματος όπως αυτό κατατέθηκε σύσσωμα από το λαό με τις μαζικές διαδηλώσεις του προπέρσινου καλοκαιριού. Ειδικά για το τελευταίο σημείο δες το άρθρο του ακαδημαϊκού Καθηγητή Π. Ήφαιστου, Γιατί Γ. Λιλλήκα για Πρόεδρο της ΚΔ, δημοσιευμένο στον Φιλελεύθερο, http://www.philenews.com/digital/ (απόψεις και άρθρα) 22.12.2012.

[4] Δες την επίσημη ιστοσελίδα του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών (ΓΤΠ) και της Υπηρεσίας Εκλογών: http://www.proedrikes2013.gov.cy/index.htm.

[5] Βλ. Clogg R. (2003). Συνοπτική ιστορία της Ελλάδας, Αθήνα: Κάτοπρο.

[6] Σχετικά με το δημοσίευμα της Καθημερινής Κύπρου (15.2.13) «Με νοοτροπίες του ’80 ο έφορος εκλογών»: http://www.kathimerini.com.cy/index.php?pageaction=kat&modid=1&artid=123080.