Καιρός ήτανε ... Μία ελπίδα ανατέλλει, για την υπέρβαση εκτός του σαθρού πλαισίου λειτουργίας, οργάνωσης και διδασκαλίας του ελληνικού πανεπιστημίου, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Επιτέλους υπάρχει ελπίδα για κάθαρση, για πτυχία με περιεχόμενο ουσίας και αξία, με ικανούς και προοδευτικούς, ανοικτούς σε νέες ιδέες και την καινοτομία, καθηγητές, και φοιτητές στους οποίους θα επιβραβεύεται η αριστεία και όχι η μετριότητα. Φοιτητές στους οποίους η αξιολόγηση θα πραγματοποιείται βάσει της συνολικής τους ακαδημαϊκής δραστηριότητας και όχι με βάση την ικανότητα τους στην απομνημόνευση (παπαγαλία) και τις οικογενειακές και κομματικές τους καταβολές.
Σε ερωτήσεις και σχόλια αναγνωστών στο άρθρο του Βήματος:
-"Έχεις διαβάσει το νέο νόμο; Αν ναι σε παρακαλώ να μου πεις από ποια άρθρα προκύπτουν όλα αυτά γιατί εγώ δεν τα βλέπω.
Η απάντηση μου:
-"Δεν πρόκειται αγαπητέ να απαντήσω στο ερώτημα σου καταρχήν επιμέρους άρθρων του νομοσχεδίου αλλά επί της αρχής του. Η αποδοχή μίας εσαεί κατάστασης σαθρού, βρώμικου, συμφεροντολογικού, υποκριτικού και καφενειακού τύπου πανεπιστημίου όπως είναι το σημερινό, το οποίο εάν έχει διατελέσεις φοιτητής πιστεύω θα επιβεβαιώσεις, χρειάζεται αλλαγές. Μία μανιχαϊστική αρνητική αντιμετώπιση την τελευταία 30ετία σε κάθε εκπαιδευτικό νομοσχέδιο μας έφερε ως εδώ. Βιώνω στο πετσί μου την οκνηρία των συμφοιτητών και την ανικανότητα των καθηγητών στα πανεπιστήμια που σπούδασα την τελευταία δεκαετία. Συγκρινόμενο το σύστημα μας με το δυτικοευρωπαϊκό υστερεί δραματικά. Οι αλλαγές χρειάζονται, και στο μεγαλύτερο τους βαθμό, οι τροποποιήσεις που ψηφίστηκαν θα φέρουν σε βάθος πενταετίας το λιγότερο θετικά αποτελέσματα με χρήσιμους στην κοινωνία αποφοίτους έτοιμους να συνεισφέρουν στην ανάκαμψη της ελληνικής κοινωνίας τόσο οικονομικά όσο και κοινωνιολογικά.
- "Φοιτητές στους οποίους η αξιολόγηση θα πραγματοποιείται βάσει της συνολικής τους ακαδημαϊκής δραστηριότητας και όχι με βάση την ικανότητα τους στην απομνημόνευση (παπαγαλία) και τις οικογενειακές και κομματικές τους καταβολές". Αληθεια? πως θα επιτυγχανεται αυτο? Με το να περνανε ολοι για να τελειωνουν γρηγορα, ωστε να επιτυχει τους στοχους του το Παν/μιο και να παρει τα ψιχουλα χρηματοδοτησης? Η με τις πιστωτικες μοναδες απο δω κι απο κει, απο τμηματα, απο συνεδρια απο αηδιες? Πιο αγραμματοι απο ποτε θα βγαινουν οι αποφοιτοι-κι αν τωρα τους δεχονται σχεδον ολους τα ξενα Παν/μια σε λιγα χρονια δεςν θα εχουν στον ηλιο μοιρα.
- Κοίταξε αγαπητή μου Άντα. Ούτως ή άλλως και τώρα όλοι περνάνε, απλά σχεδόν κανείς δεν τελειώνει στην ώρα του και τις υποτροφίες και τους ψηλούς βαθμούς παίρνουν συνήθως τα τσιράκια φοιτητές/τριες. Μόνο και που αναφέρεσαι στα συνέδρια και τις ανταλλαγές φοιτητών με τόσο υποτιμητικά λόγια καταλαβαίνω ότι δυστυχώς έχεις πέσει και εσύ στην παγίδα του Zeitgeist. Στην παγίδα του εφήμερου, της εικόνας και της ευκολίας. Το δύσκολο και το ουσιαστικό και συνάμα προσοδοφόρο τόσο για την κοινωνία όσο και για το άτομο είναι να μπορεί αφενός να ανταγωνίζεται στο υψηλότερο δυνατό ακαδημαϊκό επίπεδο, γνωρίζοντας και άλλα εκπαιδευτικά συστήματα και πρότυπα, και αφετέρου να είναι ανοικτό σε νέες ιδέες και καινοτομίες που μόνο τα επιστημονικά συνέδρια μπορούν να προσφέρουν. Μην απαξιώνεις τα ανωτέρω. Η αγραμματοσύνη μας και η εξαγορά πτυχίων και μεταπτυχιακών τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό είναι που κατάντησαν την Ελλάδα στο παρόν τρισάθλιο οικονομικό-κοινωνιολογικό-πολιτικό επίπεδο.
No comments:
Post a Comment