Περί προεδρικών εκλογών ΚΔ 2013_Μεταξύ των δύο εκλογικών αναμετρήσεων

Πρόταση – Παρέμβαση Για Δημοσίευση

Τι ψηφίζουμε μετά την πρώτη αυτή χαμένη μάχη;

Αναμένοντας τις αποφάσεις των συλλογικών οργάνων του ΚΣ ΕΔΕΚ αλλά και των αποφάσεων που θα εξαχθούν μετά τις συναντήσεις του Γ. Λιλλήκα στις κατά τόπους εκλογικές περιφέρειες, καταθέτω τη δική μου πρόταση:

Στη βάση ενός στρατηγικού πλαισίου πενταετίας, μέχρι δηλαδή την επόμενη καθοριστική προεδρική εκλογική μάχη, οι αποφάσεις θα πρέπει να παρθούν κατ' αρχάς συλλογικά και ενιαία. [1]

Μαζί κατεβήκαμε στη μάχη αυτή. Μαζί θα την ολοκληρώσουμε !

Η πολιτική βούληση των πολιτών που στήριξαν τον μοναδικό αυτόν υποψήφιο που εναντιώνεται στο οπισθοδρομικό κατεστημένο του κυπριακού πολιτικού βίου, τον μοναδικό υποψήφιο που πέτυχε να συσπειρώσει τον ενδιάμεσο χώρο όσο κανείς άλλος για σειρά εκλογικών αναμετρήσεων και τον μοναδικό υποψήφιο που έφερε το όραμα και την ελπίδα στους κύπριους νέους, σε καρδιά και μυαλό, την κρίσιμη στιγμή της ψήφου στον δεύτερο γύρο δεν πρέπει κατ' ουδένα λόγο να χειραγωγηθεί.

Όποιο ποσοστό και να λάβει ο επόμενος Πρόεδρος, όσο δυνατόν μεγαλύτερη αποχή καταγραφεί, συμπεριλαμβανομένων λευκών και άκυρων, θα απονομιμοποιήσει την αγιογράφηση και «εθναρχοποίησή» του.

Σε κάθε άλλη περίπτωση, η ψήφος προς τα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος της κυπριακής πολιτικής σκηνής θα τους προσδώσει την επιζητούμενη δυναμική για συνέχιση της ψευδεπίγραφης διπολικής αντιπαλότητας και την εναλλαγή τους στην εξουσία.

Η εσαεί απλή εναλλαγή της εξουσίας μεταξύ δύο κομματικών παρατάξεων, ανεξαρτήτως αποτελεσματικότητας διακυβέρνησης και ικανότητας στην άσκηση πολιτικής από τα κομματικά τους στελέχη, όπου αποκλείονται από τη διαδικασία του δημόσιου πολιτικού ακτιβισμού όσοι δεν ανήκουν στο βαθύ κομματικό σύστημα, ανεξαρτήτως ιδεολογίας, όλα αυτά τα τεχνητά εμπόδια οδηγούν μία πολιτική κοινωνία, ένα κομματικό σύστημα, μία κοινοβουλευτική δημοκρατία και κάθε εθνοκρατική συσσωμάτωση σε στασιμότητα και οπισθοδρόμηση, καθώς και σε ακραία, για το θεαθήναι, διπολική αντιπαράθεση από τους προαναφερθέντες ιδεολογικούς αντιπάλους.

Η διακυβέρνηση από τον ένα υποψήφιο, όπου την πραγματική εκτελεστική εξουσία θα ασκεί το διευθυντήριο ενός βαθέως κομματικού μηχανισμού, όπου υπέρ πάντων πίστεως είναι ο κομματικός πατριωτισμός, ή η διακυβέρνηση από τον άλλο υποψήφιο, όπου η εξουσία ενός αλάθητου ηγέτη θα είναι αδιαμφισβήτητη, απλά δεν αποτελούν επιλογές του ενδιάμεσου – εναλλακτικού πόλου.

Η ανάδειξη του τρίτου πόλου σε μια σταθερή πολιτική δύναμη, όπου με ισότιμους όρους πολιτικής διαπραγμάτευσης θα επιδιώκει την άσκηση πολιτικής εξουσίας, είναι ο μόνος ικανός και δημοκρατικός τρόπος για την αποδόμηση του παλαιοκομματικού διπολισμού και στη χώρα μας.

Ήρθε η ώρα να ολοκληρωθεί η πολιτική υπέρβαση που ξεκίνησε το ΚΣ ΕΔΕΚ, η μεγαλύτερη μερίδα των Δηκοϊκών ψηφοφόρων, πλήθος πολιτών, ανένταχτων ή μη, καθώς και εθελοντών στο εκλογικό επιτελείο του Γ. Λιλλήκα.

Με την ηγετική του παρουσία, ο ενδιάμεσος χώρος, επιτέλους, ΜΠΟΡΕΙ να ενωθεί!

---

[1] Τελεολογικά, η συμμετοχή στις εκάστοτε εκλογικές αναμετρήσεις, με απαρχή τις επόμενες ευρωβουλευτικές και βουλευτικές εκλογές, υπό κοινή-συνασπισμιακή σκεπή, στο πρότυπο της «Ελιάς» (Ιταλία), είναι εκ των ων ουκ άνευ της αναβάθμισης της εκλογικής δύναμης του ενδιάμεσου τρίτου πόλου σε ένα ικανό ανταγωνιστικό πλαίσιο λειτουργίας ανάμεσα στη Δεξιά και την Αριστερά. Υπενθυμίζουμε ότι Κεντροαριστερό συνασπισμό τύπου «Ελιάς» πρότεινε και ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Β. Βενιζέλος στο βήμα της Εθνικής Συνδιάσκεψης για τη Διαδικασία Ανασύστασης της Παράταξης. Βλ. Ηλεκτρονική έκδοση Εφημερίδας Το Βήμα (6.7.2012), «Άνοιγμα αλά Ιταλικά του ΠΑΣΟΚ σε ΔΗΜΑΡ και Πράσινους», http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=465665.