Περί εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης (Σχεδίου «Αθηνά») και στόχων Πανεπιστημίου Μακεδονίας

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ – ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ στο άρθρο της εφημερίδας Αγγελιοφόρος (28.3.2013)

Περί εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης (Σχεδίου «Αθηνά») και στόχων Πανεπιστημίου Μακεδονίας

Ως μεταπτυχιακός απόφοιτος του Πανεπιστημίου Μακεδονίας (τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Επιστημών), επιθυμώ να αναφέρω μερικά βιωματικά στοιχεία, τα οποία επιχειρηματολογούν υπέρ των δυνατοτήτων του ιδρύματος, ώστε να καταστεί ένα από τα πιο ανταγωνιστικά και προσήκοντα στην ακαδημαϊκή και ερευνητική αριστεία ελληνικά πανεπιστήμια, στους επιστημονικούς κλάδους των κοινωνικών και οικονομικών επιστημών.

Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών στις Διεθνείς Σχέσεις, μου δόθηκε δυο φορές η ευκαιρία να εκπροσωπήσω το τμήμα, υπό την ιδιότητα του μεταπτυχιακού φοιτητή, σε ακαδημαϊκά συνέδρια στο εξωτερικό, με επιδότηση εξόδων διαμονής, μεταφορικών και συμμετοχής, στη Σόφια [University of National and World Economy (UNWY)] και στο Λονδίνο [London School of Economics and Political Science (LSE)].

Τα γεγονότα αυτά αποτελούν ένδειξη ότι το πανεπιστήμιο έχει ικανοποιητική αναγνωρισιμότητα ώστε φοιτητές του να προσκαλούνται ή να γίνονται αποδεκτές οι αιτήσεις τους να παρουσιάσουν ερευνητικές εργασίες σε ανώτατο επιστημονικό επίπεδο. Αντίθετα, η υποστήριξη που έτυχα από τους καθηγητές μου στο τμήμα, σε σχέση με την αναγκαία καθοδήγηση για την καλύτερη δυνατή παρουσίαση των εργασιών μου, κυμάνθηκε από χαμηλό ενδιαφέρον έως και πλήρη αδιαφορία.

Παραταύτα, οι δυνατότητες υπάρχουν. Αυτό που χρειάζεται να γίνει είναι να ωθηθεί η εξωστρέφεια, να δοθεί η απαραίτητη υποστήριξη από τους καθηγητές προς τους φοιτητές τους και να διευρυνθεί η αντιληπτική προσέγγιση των μελών της ακαδημαϊκή κοινότητας ως προς τα συνολικά οφέλη που αποκομίζονται μέσω αυτών των δράσεων.

Η εσωστρεφής προσέγγιση και η μέχρι σήμερα αντίληψη της απόδοσης ερευνητικής καθοδήγησης αλλά και προβολής των μελών που αριστεύουν ή έστω συμμετέχουν σε διεθνή επιστημονικές και ερευνητικές δράσεις μόνο εφόσον αυτές έχουν άμεσο αντίκρισμα, οικονομικό ή επιστημονικό, στα μέλη της κοινότητας ή σ’ αυτό καθ’ αυτό το ίδρυμα, όπως επίσης και η ευνοιοκρατία προς την ακαδημαϊκή οικογενειοκρατία πρέπει επιτέλους να εξοβελισθούν και να αντικατασταθούν από διαφανείς, αξιοκρατικές και δίκαιες διαδικασίες που να ωφελούν συνολικά το εκπαιδευτικό σύστημα και να δίδουν τα πολυπόθητα κίνητρα για μια σε βάθος εκπαιδευτική εμπειρία των μελών, καθηγητών, φοιτητών αλλά και διοικητικών, της έκαστης ακαδημαϊκής κοινότητας.

SAVE CYPRUS ECONOMY: SAVE THE EUROZONE !!!

Παρεμβαση

Save Cyprus Economy: Save the Eurozone !!!

Cyprus has been on the news all over the world, without any ads' cost, though for the wrong reasons!

The principle of European SOLIDARITY is NOT sound and NOT present!

The EC law, in regard with the deposits guarantee of the first 100 000 EUR per depositor, has been nearly breached!!

The democratic deficit and untransparency in decision-making in Cyprus and the EU are on their highest level ever.

Strategy politics [i.e. Politics by practitioners (elected officials)] have almost no place and role in domestic Cypriot politics, even since Cyprus' independence in 1960, even more after the disastrous coup' etat in 1974 and its subsequent Turkish invasion that resulted the division of the island, as well as since the disastrous explosion in the military naval-base in Mari (South coast of Cyprus) in 2011. Rather tactical policy-implementation and media politics (Political marketing) prevail in today's political scene.

Our Politicians failed Cyprus Today, Citizens failed their selves, too !!!

Probably, the only potentially accepted by Troika solution is Bail-In (Levy In) the deposits OVER 100 000 EUR in parallel with the other measures already included in Cyprus Plan B ...

Ο αρχικός εκβιασμός ΔΕΝ πέρασε: Σώστε το Ευρώ!

ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

Ο αρχικός εκβιασμός ΔΕΝ πέρασε:

Σώστε το Ευρώ!

Οι πολιτικοί ηγέτες σπάνια λαμβάνουν αποφάσεις οι οποίες, είτε με τον ένα είτε με τον άλλον τρόπο, δεν φέρνουν κάποιο όφελος στην πολιτική τους ιδεολογία και καριέρα.

Αρνούμαι να δεχθώ ότι ο ωμός εκβιασμός, όπως κατέληξε να είναι το κούρεμα, ήτοι καθολικό (erga omnes), παραβιάζοντας τις νομικές ασφαλιστικές δικλείδες των εγγυημένων καταθέσεων έως τα πρώτα 100 000 Ευρώ, ήταν αποτέλεσμα πολιτικής ανευθυνότητας και αντί-οικονομικής λογικής, "λογικής" δηλαδή που οδηγεί με μαθηματικό-οικονομική ακρίβεια προς την απώλεια της εμπιστοσύνης προς το τραπεζικό-οικονομικό σύστημα και την απομείωση των προσδοκιών των επενδυτών, θεσμικών και μη.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) πάντοτε προχωρούσε προς την ολοκλήρωσή της με βήματα μπρος και πίσω. Όπως στην περίπτωση της Ελλάδας, όπου η ενδεχόμενη πτώχευσή της, που θα επέφερε συνθήκες συστημικού ντόμινο-κατάρρευσης της Ευρωζώνης, είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία των Μηχανισμών Στήριξης του ενιαίου νομίσματος και την επακόλουθη τροϊκανή μνημονιακή "σωτηρία" της Ελλάδας, έτσι και στην Κύπρο, η εν εξέλιξη κατάρρευση του τραπεζικού της συστήματος θα οδηγήσει είτε προς την πρώτη έξοδο κράτους-μέλους της ΕΕ από την Οικονομική και Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ) και την επιστροφή του στην προ-Ευρώ νομισματική εποχή (η Ελλάδα γλύτωσε την έμμεση αποβολή της ως προβληματικού εταίρου στην ΟΝΕ) είτε προς την περαιτέρω νομισματική ενοποίηση, ήτοι προς την τραπεζική ένωση.

Το λεγόμενο πείραμα, η στρατηγική κατ' εμέ πρόταση των ευρωπαίων εταίρων μας για καθολικό κούρεμα καταθέσεων, εκμεταλλευόμενοι και τη δική μας ανικανότητα για δημιουργία στρατηγικής πολιτικής σκέψης, σκοπεί είτε στη δημιουργία προηγούμενου με τη συμπερίληψη και των μεγαλοκαταθετών, μεταξύ άλλων, στη σωτηρία του κρατικού χρέους μιας χώρας είτε στην έμμεση απομείωση του τραπεζικού τομέα της Κύπρου σε βιώσιμα επίπεδα.

Ο τελικός τους σκοπός, να φύγουν δηλαδή τα ρωσικά κεφάλαια και να σωθεί η οικονομία της Κύπρου και εν τέλει της Ευρωζώνης με το μικρότερο δυνατό κόστος και με τον παραδειγματισμό του προβληματικού εταίρου που τόσο πολύ διακαώς επιθυμούν οι Γερμανοί επιτυγχάνεται είτε με το κούρεμα των καταθέσεων είτε με την έξοδο της Κύπρου από την ΟΝΕ.

Καιρός οι Κύπριοι να κοιτάξουμε ρεαλιστικά και το δικό μας χρηματοοικονομικό ορθολογικό συμφέρον. Όση οργή και να κουβαλάμε έναντι των εταίρων μας και της ανυπαρξίας αλληλεγγύης έναντί μας, πιστεύω ότι η ψύχραιμη λύση βρίσκεται κάπου στη μέση:

• τελικός στόχος πρέπει να παραμείνει η Παραμονή μας στην ΟΝΕ και το ΕΥΡΩ,

• να αξιοποιηθεί στο μέγιστο η τροϊκανή μνημονιακή "σωτηρία" (αφού μόνοι μας αδυνατούμε να αυτοπειθαρχήσουμε ως λαός),

• να συνεχιστεί η διαδικασία μεταφοράς σε άλλη τράπεζα του ενεργητικού των Κυπριακών τραπεζών στο εξωτερικό,

• να αποδεχτούμε την επιβολή αναγκαστικού τέλους στις άνω των 100 000 Ευρώ καταθέσεων, με αντικαταβολή ομολόγων συνδεδεμένων με το ΑΕΠ και τα προσδοκώμενα έσοδα από την αξιοποίηση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην Κυπριακή ΑΟΖ και, τέλος,

• να επιτευχθεί η συνδυαστική αναπλήρωση του ποσού που θα υπολείπεται των 5,8 δις Ευρώ, λόγω της μη συμμετοχής των μικρο-μεσαίων καταθετών στο χαράτσι, μέσω της υλοποίησης της πρότασης Γ. Λιλλήκα για άμεση αξιοποίηση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, μέσω διαπραγμάτευσης με τη Ρωσία για ευνοϊκή ρύθμιση του διακρατικού δανείου και η ανάθεση και στην Gazprom στρατηγικού ρόλου στην Κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), ως αντιστάθμισμα στις απεχθείς απώλειες των μεγαλοκαταθέσεων ρωσικών συμφερόντων.

Με αυτόν τον τρόπο θεωρώ ότι θα μπορέσουμε να εξέλθουμε από την κρίση ταχύτερα και με τις λιγότερες συνέπειες σε ανθρώπινο-κοινωνικό και χρηματοοικονομικό κεφάλαιο, καθώς και με την εξαγωγή πορίσματος από ανεξάρτητη επιτροπή ως προς τα αίτια της οικονομικής κρίσης στην Κύπρο, κατονομάζοντας όσους πρόλαβαν (έχοντας εσωτερική πληροφόρηση) να αποσύρουν τις μεγαλοκαταθέσεις τους από τη Νήσο το αμέσως προηγούμενο χρονικό διάστημα, αλλά και οδηγώντας στην δικαιοσύνη τους υπεύθυνους-ανεύθυνους που "έπαιξαν" στη δευτερογενή αγορά με τα ελληνικά ομόλογα.

Save the Children!

Save the Children!

The question shouldn't be more or less immigration. It should be more or less births.

To achieve a higher birthrate, at least two policies should be prioritized on a pan-European level:

1) Implementing the Promotion Pact - First Youth Employment Guarantee (European Youth Guarantee - http://www.youth-guarantee.eu), to combat unemployment, especially among young people. Youth with jobs, could create their own family nests in a sensible age period of their lives.

2) Implementing a policy favouring population replacement of the states (2.1 children per woman in fertile childbearing age), to address the current and future socio-economic crisis. The policy should benefit with tax-cuts and flexible working hours mothers and fathers holding legal citizenship of a country.

These two policies could be a positive-thinking way out of the crisis, instead of enhancing employment from the Least Developed Countries in the world, in a contemporary sense of slavery. The future are the children, the future citizens that are going to pay their taxes and social insurances for the elderly. When they grow up, they are going to be the shield of the welfare state, such as the european economic model. This could only be achieved if they work in a healthy and competitive economy, with high productivity, high social cohesion, in the framework of sustainable development! Less developed countries in the world shouldn't have only one option of success and hapiness, through immigration to Europe. They should have more options in labour, via working-policies towards a socio-economically advancement of their countries as well!

Save the children in Europe as well, by giving them a chance to get born in a peaceful and sustainable developing Europe. Save the children in the world, by giving them the chance to get born in their ancestral home, where sustainable growth and economic development is possible.

Έλλειψη συλλογικής συνείδησης του λαού μας !

Ελλείψει συλλογικής συνείδησης, μας διοικούν οικονομικά ευκατάστατοι, οι οποίοι αδυνατούν να κατανοήσουν τα βασικά ελλείμματα της παιδείας, της αλλοτρίωσης του κοινωνικού ιστού, της σκληρής καθημερινότητας του κάθε βιοπαλαιστή πατριώτη και της εξαθλίωσης που βιώνουν οι άνεργοι. Οι μακαριστοί αξιοπρεπείς νεαροί φοιτητές, θυμίζουν σε κάθε αποφοιτήσαντα τις δυσκολίες που περνούσαν αρκετοί από τους συμφοιτητές μας, την ίδια ώρα που άλλοι καλοπερνούσαν, ταξίδευαν ανά τον κόσμο, διασκεδάζανε στα νυχτερινά μπαρ κ μπουζούκια και δεν αντιλαμβάνονταν τις ουσιώδεις δυσκολίες και ανάγκες που απαιτεί η διαβίωση εκτός οικογενειακής θαλπωρής, ειδικά όταν συνδυάζεται η μελέτη με την εργασία κ τη συμβίωση.

---

Τουναντίον, με βρίσκουν σύμφωνο τα περισσότερα που αναφέρεις (αναφέρομαι στα σχόλια του Παναγιώτη Βλάσση σχετικά με το πιο πάνω θέμα). Η μικρή μου επιμνημόσυνη παρέμβαση είχε σκοπό να τονίσει ότι η αμάθεια των νεαρών δεν προήλθε εξ ουρανού. Με ανίκανους, πλουτοκράτες, συστημικούς κομματικούς και άλλους διευθύνοντες της πολιτικής μας κοινωνίας αλλά και της καθημερινότητας, όλα αυτά που αναφέρεις είναι αποτέλεσμα απλά ανήθικης τεχνοκρατικής προσέγγισης, που δεν λαμβάνει υπόψη τον ανθρώπινο παράγοντα. Οι θεσμικοί παράγοντες αλλά και οι ίδιοι οι θεσμοί του τόπου (παιδεία, εκκλησία, τοπική αυτοδιοίκηση, κοινωνική ευθύνη εταιριών, διαχειριστικά συμβούλια πολυκατοικιών για να αναφέρω μόνο μερικά) έχουν αποτύχει παταγωδώς να υλοποιήσουν τα βασικά για τα οποία προορίζονται.

Περί προεδρικών εκλογών ΚΔ 2013_Μεταξύ των δύο εκλογικών αναμετρήσεων

Πρόταση – Παρέμβαση Για Δημοσίευση

Τι ψηφίζουμε μετά την πρώτη αυτή χαμένη μάχη;

Αναμένοντας τις αποφάσεις των συλλογικών οργάνων του ΚΣ ΕΔΕΚ αλλά και των αποφάσεων που θα εξαχθούν μετά τις συναντήσεις του Γ. Λιλλήκα στις κατά τόπους εκλογικές περιφέρειες, καταθέτω τη δική μου πρόταση:

Στη βάση ενός στρατηγικού πλαισίου πενταετίας, μέχρι δηλαδή την επόμενη καθοριστική προεδρική εκλογική μάχη, οι αποφάσεις θα πρέπει να παρθούν κατ' αρχάς συλλογικά και ενιαία. [1]

Μαζί κατεβήκαμε στη μάχη αυτή. Μαζί θα την ολοκληρώσουμε !

Η πολιτική βούληση των πολιτών που στήριξαν τον μοναδικό αυτόν υποψήφιο που εναντιώνεται στο οπισθοδρομικό κατεστημένο του κυπριακού πολιτικού βίου, τον μοναδικό υποψήφιο που πέτυχε να συσπειρώσει τον ενδιάμεσο χώρο όσο κανείς άλλος για σειρά εκλογικών αναμετρήσεων και τον μοναδικό υποψήφιο που έφερε το όραμα και την ελπίδα στους κύπριους νέους, σε καρδιά και μυαλό, την κρίσιμη στιγμή της ψήφου στον δεύτερο γύρο δεν πρέπει κατ' ουδένα λόγο να χειραγωγηθεί.

Όποιο ποσοστό και να λάβει ο επόμενος Πρόεδρος, όσο δυνατόν μεγαλύτερη αποχή καταγραφεί, συμπεριλαμβανομένων λευκών και άκυρων, θα απονομιμοποιήσει την αγιογράφηση και «εθναρχοποίησή» του.

Σε κάθε άλλη περίπτωση, η ψήφος προς τα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος της κυπριακής πολιτικής σκηνής θα τους προσδώσει την επιζητούμενη δυναμική για συνέχιση της ψευδεπίγραφης διπολικής αντιπαλότητας και την εναλλαγή τους στην εξουσία.

Η εσαεί απλή εναλλαγή της εξουσίας μεταξύ δύο κομματικών παρατάξεων, ανεξαρτήτως αποτελεσματικότητας διακυβέρνησης και ικανότητας στην άσκηση πολιτικής από τα κομματικά τους στελέχη, όπου αποκλείονται από τη διαδικασία του δημόσιου πολιτικού ακτιβισμού όσοι δεν ανήκουν στο βαθύ κομματικό σύστημα, ανεξαρτήτως ιδεολογίας, όλα αυτά τα τεχνητά εμπόδια οδηγούν μία πολιτική κοινωνία, ένα κομματικό σύστημα, μία κοινοβουλευτική δημοκρατία και κάθε εθνοκρατική συσσωμάτωση σε στασιμότητα και οπισθοδρόμηση, καθώς και σε ακραία, για το θεαθήναι, διπολική αντιπαράθεση από τους προαναφερθέντες ιδεολογικούς αντιπάλους.

Η διακυβέρνηση από τον ένα υποψήφιο, όπου την πραγματική εκτελεστική εξουσία θα ασκεί το διευθυντήριο ενός βαθέως κομματικού μηχανισμού, όπου υπέρ πάντων πίστεως είναι ο κομματικός πατριωτισμός, ή η διακυβέρνηση από τον άλλο υποψήφιο, όπου η εξουσία ενός αλάθητου ηγέτη θα είναι αδιαμφισβήτητη, απλά δεν αποτελούν επιλογές του ενδιάμεσου – εναλλακτικού πόλου.

Η ανάδειξη του τρίτου πόλου σε μια σταθερή πολιτική δύναμη, όπου με ισότιμους όρους πολιτικής διαπραγμάτευσης θα επιδιώκει την άσκηση πολιτικής εξουσίας, είναι ο μόνος ικανός και δημοκρατικός τρόπος για την αποδόμηση του παλαιοκομματικού διπολισμού και στη χώρα μας.

Ήρθε η ώρα να ολοκληρωθεί η πολιτική υπέρβαση που ξεκίνησε το ΚΣ ΕΔΕΚ, η μεγαλύτερη μερίδα των Δηκοϊκών ψηφοφόρων, πλήθος πολιτών, ανένταχτων ή μη, καθώς και εθελοντών στο εκλογικό επιτελείο του Γ. Λιλλήκα.

Με την ηγετική του παρουσία, ο ενδιάμεσος χώρος, επιτέλους, ΜΠΟΡΕΙ να ενωθεί!

---

[1] Τελεολογικά, η συμμετοχή στις εκάστοτε εκλογικές αναμετρήσεις, με απαρχή τις επόμενες ευρωβουλευτικές και βουλευτικές εκλογές, υπό κοινή-συνασπισμιακή σκεπή, στο πρότυπο της «Ελιάς» (Ιταλία), είναι εκ των ων ουκ άνευ της αναβάθμισης της εκλογικής δύναμης του ενδιάμεσου τρίτου πόλου σε ένα ικανό ανταγωνιστικό πλαίσιο λειτουργίας ανάμεσα στη Δεξιά και την Αριστερά. Υπενθυμίζουμε ότι Κεντροαριστερό συνασπισμό τύπου «Ελιάς» πρότεινε και ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Β. Βενιζέλος στο βήμα της Εθνικής Συνδιάσκεψης για τη Διαδικασία Ανασύστασης της Παράταξης. Βλ. Ηλεκτρονική έκδοση Εφημερίδας Το Βήμα (6.7.2012), «Άνοιγμα αλά Ιταλικά του ΠΑΣΟΚ σε ΔΗΜΑΡ και Πράσινους», http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=465665.

Περί προεδρικών εκλογών Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ) 2013

Πρόταση – Παρέμβαση Για Δημοσίευση

Περί προεδρικών εκλογών Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ) 2013

Ποτέ η απουσία δεν καθόρισε τις εξελίξεις!

Τουλάχιστον ποτέ δεν καθόρισε τις όποιες εξελίξεις προς ένα προοδευτικό πλαίσιο βιώσιμης ανάπτυξης και εκσυγχρονισμού!

Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι ... γι' αυτό επιλέγουμε την ενεργό συμμετοχή στα κοινά!

Συμμετέχοντας στις επικείμενες εκλογές για την ανάδειξη του επόμενου Προέδρου της ΚΔ (ΠΔ) επιτυγχάνουμε τη μείωση της αποχής, ήτοι εκλογές δύο γύρων, τουτέστιν, εκλογή του υποψηφίου της Προόδου, της Σοσιαλδημοκρατίας και των Πολιτών!

Όλοι μαζί μπορούμε για την ανατροπή ... την ανατροπή του πολιτικού κατεστημένου (αριστεροί vs. δεξιοί) που συνεχίζει να χαλιναγωγεί τον τόπο μας και τον ελληνισμό, αφότου επιτεύχθηκε η εθνική μας ανεξαρτησία (ίδε Παράρτημα πιο κάτω)!

Την ανατροπή της λογοκρισίας που θυμίζει άλλες απολυταρχικές εποχές [1].

Την ανατροπή της εκτροπής [2] στην οποία έχει διολισθήσει η «Δεύτερη Κυπριακή Δημοκρατία», μετά το προδοτικό πραξικόπημα που άνοιξε την Κερκόπορτα στον τούρκο εισβολέα. Μιας ολοένα επαυξανόμενης έντασης εκτροπής προς α) την ανομία και το αλάθητο του ενός, β) αναχρονιστικά ιδεολογικά δόγματα και πολιτική προπαγάνδα, γ) παρωχημένες πολιτικό-κομματικές τακτικές και ελιγμούς διαμοίρασης των καρεκλών της εξουσίας, καθώς και δ) συνεχιζόμενης εκτροπής προς την αδυναμία ανάκλησης της ιστορικής μνήμης και του θυμικού του λαού, ο οποίος τόσο εύκολα ξέχασε τους αληθινούς υπαίτιους της σύγχρονης τραγικής του μοίρας. [3]

Υπενθυμίζουμε ότι, σύμφωνα με το αποικιακής εμπνεύσεως κληροδότημα του Συντάγματος της ΚΔ, η προεδρική θητεία είναι πενταετής εφόσον ο ΠΔ δρα, πέραν της διαβεβαίωσης, με πίστη και σεβασμό στο Σύνταγμα και τους Νόμους της Δημοκρατίας και για τη διατήρηση της ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Κύπρου ∙ ειδάλλως, η Έκπτωση του Προεδρικού Αξιώματος υλοποιείται όταν, πέραν της σωματικής αδράνειας, υπάρχει καταδίκη του ΠΔ για εσχάτη προδοσία (πχ το ανδρείκελο της Χούντας «προεδρεύων» του κράτους Ν. Σαμψών) ή οιονδήποτε άλλο αδίκημα ατιμωτικό (πχ, σύμφωνα με το πόρισμα Πολυβίου, η ευθύνη του ΠΔ και των Υπουργών της διακυβέρνησής του για το Μαρί) ή ηθικής αισχρότητας (λαμβάνοντας υπόψη την υποκειμενικότητα της ρήτρας αυτής, η οποία υπονοεί μάλλον περιπτώσεις σήψης των ηθών και ερωτικών – σεξουαλικών εγκλημάτων ή πλημμελημάτων). [4]

Όπως αναφέρεται σε άρθρο του ο Καθηγητής Π. Ήφαιστος (δες σχετική υποσημείωση), «[Σ]τις εκλογές του Φεβρουαρίου 2013 η κυπριακή κοινωνία θα δείξει, ουσιαστικά, κατά πόσον είναι βιώσιμη συλλογική οντότητα και κατά πόσο διαθέτει συλλογικό ένστικτο αυτοσυντήρησης»! Μέσω της Προεδρίας, ενός θεσμού άμεσης δημοκρατίας, παρέχεται στον κυπριακό ελληνισμό μία μοναδική ευκαιρία να αξιοποιήσει αυτήν την ασφαλιστική δικλείδα για την επιβίωσή του, ενάντια στην απουσία στρατηγικής σκέψης που βαραίνει τα πολιτικά ναυαγισμένα κόμματα της μεταπολίτευσης στη Μεγαλόνησο, ήτοι της Αριστεράς και της Δεξιάς.

Χωρίς εξαρτήσεις σε απαρχαιωμένο πολιτικό και ιδεολογικό παρελθόν και κομματική δράση.

Με όραμα για το μέλλον και μια νέα πορεία πολιτικής διεκδίκησης και δράσης.

Προς τον εκσυγχρονισμό, την αναδιάρθρωση, την ανανέωση, την ανασυγκρότηση, την ανασύσταση και τον εξευρωπαϊσμό του σύγχρονου κυπριακού πολιτικού μας βίου.

ΜΠΟΡΟΥΜΕ !!!

---

Παράρτημα: Μια ιστορικό-εκλογοαπολογιστική αναδρομή [5]

Η ιστορία, στην Ελλάδα, μοιάζει να επαναλαμβάνεται: εν αρχή ήταν ο Εμφύλιος 1824-31 (κοτζαμπάσηδες γαιοκτηματίες vs. κλεφτών-αρματολών vs. νησιωτών πλοιοκτητών vs. διανοούμενων πολιτικών), ακολούθως η τρικομματική αντιπαράθεση (τα τρία κόμματα των προστάτιδων δυνάμεων - αγγλικό, γαλλικό και ρωσικό) και ο πρώτος διπολισμός (Δηλιγιάννης vs. Τρικούπης) , ύστερα ο Εθνικός Διχασμός 1915-22 (Βενιζελικοί vs. Βασιλικοί), για να ακολουθήσει ξανά ο Εμφύλιος 1946-49 (Λαϊκή Δεξιά vs. Κομμουνιστών), η Χούντα 1967-74 (Ακροδεξιοί παράφρονες Εθνικιστές vs. Δημοκρατών-Πατριωτών και Κομμουνιστών) και από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας έως το 2011 ακόμα ένας Διπολισμός (Δεξιά vs. Αριστερά).

Στη δε Κύπρο οι εθνικοί διχασμοί, εμφύλιοι, πραξικοπήματα και άλλες μορφές ενδοεθνοτικών συγκρούσεων, από τον Εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-59 (Εθνικόφρονες vs. Κομμουνιστών) και την Ανεξαρτησία 1960-74 (Δημοκρατικές, Εθνικόφρονες και Αριστερές Δυνάμεις vs. Ακροδεξιών της ΕΟΚΑ Β') και, τέλος, από την επαναφορά της Δημοκρατίας μετά την καταστροφική τουρκική εισβολή έως σήμερα ο φανατικός και παράλογος διπολισμός (Δεξιοί vs. Αριστερών) συνεχίζουν ακάθεκτα να βασιλεύουν.

Η διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι στην Ελλάδα οι δυνάμεις της δημοκρατικής ομαλότητας αναγκάστηκαν, έστω αργά, να συνεργαστούν εναντίον της λαϊκίστικης αριστεράς και της σοβινιστικής ακροδεξιάς (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ vs. ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ & ΧΑ), εξαιτίας της πτώχευσης της οικονομίας και του τροϊκανού μνημονίου που επιβλήθηκε στη χώρα.

Ηθικόν δίδαγμα-ρητορικά ερωτήματα, αντίστοιχα, προς τους νόμιμους πολίτες της ΚΔ, τους ηγήτορες των κομματικών και άλλων πολιτικών σχηματισμών, καθώς και προς την Αρχή Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου και την Υπηρεσία Εκλογών [6]:

ως πότε η μικρή Κύπρος θα ανέχεται τον ψευδεπίγραφο διαχωρισμό μεταξύ δεξιών και αριστερών; πότε επιτέλους θα εξευρωπαϊσθούμε πολιτικά-πολιτισμικά και θα αντιπαρατάσσουμε σύγχρονα ιδεολογικά επιχειρήματα κατά τον πολιτικό λόγο - αντίλογο και όχι παρωχημένα εννοιολογήματα από τους δήθεν εθνικόφρονες δεξιούς προς τους δήθεν κοινωνικόφρονες αριστερούς; ως πότε θα ανεχόμαστε πρακτικές λογοκρισίας που θυμίζουν άλλες απολυταρχικές εποχές;

Τολμώ να προβλέψω ότι και εμείς, εδώ στη Μεγαλόνησο, σε ένα με τρία χρόνια, δηλαδή στις επόμενες ευρωεκλογές ή βουλευτικές εκλογές, θα "αναγκαστούμε" (οι δημοκρατικές-πατριωτικές δυνάμεις του τόπου) να συνεργαστούμε για να εξοστρακίσουμε από τον πολιτικό μας βίο τους προπαγανδιστικούς αριστερίστικους-κομμουνιστικούς δογματισμούς και τους φανφαρονισμούς της εθνικιστικής ακροδεξιάς της νήσου μας;

---

[1] Αναφερόμαστε στην απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου για απαγόρευση μετάδοσης της πολιτικής διαφήμισης «Εφιάλτης» της Παγκύπριας Κίνηση Πολιτών. Βλ. το σχετικό προεκλογικό σποτ στο http://www.youtube.com/watch?v=Knuaa21c8oY.

[2] Στην έννοια της εκτροπής, γενικά, αναφέρθηκε ο επίτιμος Πρόεδρος του ΚΣ ΕΔΕΚ (Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών Ενιαίας Δημοκρατικής Ένωσης Κέντρου), Γιατρός Β. Λυσσαρίδης, στο έκτακτο συνέδριο της ΕΔΕΚ ενόψει των προεδρικών εκλογών Φεβρουαρίου 2013. Υπενθυμίζουμε ότι στο ανακοινωθέν τύπου της 8ης Απριλίου 1970, που αναφερόταν στο Ιδρυτικό Παγκύπριο Συνέδριο της ΕΔΕΚ (3 Μαΐου 1970), ο Γιατρός ανέφερε ότι «[Ε]ίναι πίστις του δημοκρατικού Κυπριακού λαού ότι η ομαλή κοινοβουλευτική ανέλιξις, μακράν οιασδήποτε εκτροπής, είναι δυνατόν να αποτρέψει τους τεραστίους κινδύνους οι οποίοι επικρέμονται επί του κυπριακού λαού». Δυστυχώς, οι ανεγκέφαλοι της ΕΟΚΑ Β’ υλοποίησαν την εκτροπή από τη δημοκρατική κοινοβουλευτική ομαλότητα μέσω του επίορκου πραξικοπήματος.

[3] Αναφερόμαστε αντίστοιχα στα εξής: α) στην απόρριψη από τον ΠΔ του πορίσματος της Μονομελούς Διερευνητικής Επιτροπής αναφορικά με την φονική έκρηξη - τραγωδία στη ναυτική βάση στο Μαρί, όπου στα συμπεράσματα του νομικού Π. Πολυβίου (2011) καταδεικνυόταν η θεσμική και προσωπική ευθύνη του Προέδρου Χριστόφια (το πόρισμα εδώ) ∙ β) στην κομμουνιστική ιδεολογία όπου η προπαγάνδα και το φαινομενικό κατέχουν σημαίνοντα θέση κατά την άσκηση πολιτικής παρά η σε βάθος υλοποίηση πολιτικών προς όφελος της κοινωνίας και των πολιτών του κράτους (εξού και η «πτώχευση» της ΚΔ και το επικείμενο τροϊκανό μνημόνιο) ∙ γ) στις συμφωνίες «κυρίων» για διακομματική συνεργασία που σκοπεί στον διαμοιρασμό των υπουργικών θώκων και άλλων θέσεων ευθύνης εξουσίας όπως έγινε πχ στις τελευταίες δημοτικές εκλογές και κυρίως στις διαβουλεύσεις μεταξύ των κομμάτων της κεντροδεξιάς (εξού και η υποστήριξη στην υποψηφιότητα Ν. Αναστασιάδη από το λεγόμενο Κέντρο) ∙ και, τέλος, δ) στο γεγονός ότι φαινομενικά, τουλάχιστον, οι κύπριοι πάσχουν από συλλογικά σύνδρομα αυτοκτονίας, καθώς δεν εξηγείται η αθρόα υποστήριξη των ψηφοφόρων προς υποψηφίους του Ναι στο Σχέδιο Ανάν 5, υποψηφίους που στο παρελθόν υπερασπίστηκαν παράφρονες εγκληματίες – προδότες – πραξικοπηματίες ή υποψηφίους που στηρίζονται από κομματικούς μηχανισμούς οι οποίοι δεν σεβάστηκαν το συλλογικό αίτημα για έκπτωση του προεδρικού αξιώματος όπως αυτό κατατέθηκε σύσσωμα από το λαό με τις μαζικές διαδηλώσεις του προπέρσινου καλοκαιριού. Ειδικά για το τελευταίο σημείο δες το άρθρο του ακαδημαϊκού Καθηγητή Π. Ήφαιστου, Γιατί Γ. Λιλλήκα για Πρόεδρο της ΚΔ, δημοσιευμένο στον Φιλελεύθερο, http://www.philenews.com/digital/ (απόψεις και άρθρα) 22.12.2012.

[4] Δες την επίσημη ιστοσελίδα του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών (ΓΤΠ) και της Υπηρεσίας Εκλογών: http://www.proedrikes2013.gov.cy/index.htm.

[5] Βλ. Clogg R. (2003). Συνοπτική ιστορία της Ελλάδας, Αθήνα: Κάτοπρο.

[6] Σχετικά με το δημοσίευμα της Καθημερινής Κύπρου (15.2.13) «Με νοοτροπίες του ’80 ο έφορος εκλογών»: http://www.kathimerini.com.cy/index.php?pageaction=kat&modid=1&artid=123080.

Η πεζοδρόμηση (και ποδηλατοδρόμηση) ήρθε για να μείνει!

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Η πεζοδρόμηση (και ποδηλατοδρόμηση) ήρθε για να μείνει!

Η οικονομική κρίση ευτυχώς οδήγησε την κοινωνία των πολιτών σε ακτιβιστική δράση, όπως είναι και η παρούσα, υπέρ δηλαδή της πεζοδρόμησης και ποδηλατοδρόμησης, προσθέτω εγώ, της τέως οδού αυτοκίνησης της Αγίας Σοφίας.

Η πτώση του κύκλου εργασιών των αγαπητών μας συμπολιτών και καταστηματαρχών επί της οδού δεν οφείλεται στην απουσία των αυτοκινήτων, ούτε στην οχλαγωγία που αυτά προκαλούν, αλλά ούτε και στην επιβάρυνση της περιβαλλοντικής μόλυνσης που αυτά επιφέρουν στην ατμόσφαιρα. Η πτώση του τζίρου τους οφείλεται στην παρωχημένη τους νοοτροπία που μας κατάντησαν επαίτες της Ευρώπης.

Δήμαρχε, προχώρα!

Η κρίση ως μάθημα για το μέλλον

Λευκωσία, Τετάρτη, 30 Ιανουαρίου 2013

Αξιολογότατο το συνέδριο που συνδιοργάνωσαν ο ΟΠΕΚ Κύπρου και το ΚΕΒΕ με θέμα "Η κρίση ως μάθημα για το μέλλον".

Σύμφωνα με την πρώην Υπουργό, Βουλευτή και Ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ, κα Α. Διαμαντοπούλου, "Η Ανάπτυξη στα χρόνια της Κρίσης", η οποία έχει τρεις διαστάσεις, ήτοι διεθνή, ευρωπαϊκή και εθνική διάσταση, μπορεί να επιτευχθεί εφόσον αποφύγουμε τον σκόπελο της επαναλαμβανόμενης προεκλογικής πλάνης και, μεταξύ άλλων, περιφρουρήσουμε τους φυσικούς και τους ανθρώπινους πόρους της οικονομίας μας.

Σύμφωνα με τον νομπελίστα οικονομικών Καθηγητή Χ. Πισσαρίδη, το μάθημα που αγνοήθηκε με την εφαρμογή των μέτρων "Λιτότητας και Αναδιάρθρωσης" των περιφερειακών οικονομιών της ΕΕ, είναι ότι το υφεσιακό σοκ και οι ταχύρρυθμες αλλαγές "μπορεί να σκοτώσουν τον ασθενή". Οι αλλαγές και οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να γίνονται σε περιόδους ανάπτυξης, σε βάθος χρόνου και με τέτοιο τρόπο όπου θα εξαιρούνται οι επενδύσεις σε αναπτυξιακά έργα και έργα υποδομής, η εκπαίδευση και τα προγράμματα κατάρτισης ανέργων, αποφεύγοντας έτσι τη δημιουργία μίας ακόμα χαμένης γενεάς εργαζομένων και πολιτών θα προσέθετα εγώ. Έδωσε δε ιδιαίτερη έμφαση στο υποδειγματικό σοσιαλδημοκρατικό μοντέλο της ευελιξίας στην εργασία (Flexicurity) που εφαρμόζεται στη Δανία και την Ολλανδία. Θα πρότεινα, εξάλλου, τη άντληση ιδεών και εμπειρογνωμοσύνης και από το λεγόμενο νορβηγικό μοντέλο, ΣΗΜΕΡΑ, προτού να είναι και πάλι αργά ...

Περί 2ου κυπριακού debate !!

Η προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού μέσω της προοπτικής του Συνεταιρισμού για την Ειρήνη έχει μεγάλες πιθανότητες να ευοδωθεί, σίγουρα μεγαλύτερες απ' ότι αν η Κύπρος δεν είχε αυτή την προοπτική. Αλλά ακόμα και στην περίπτωση που δεν θα προκύψει ένταξη, λόγω αρνησικυρίας της Τουρκίας, θα έχει τουλάχιστον ενισχυθεί διεθνώς η υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας και θα έχει σε μεγάλο βαθμό κατοχυρωθεί ο Κυπριακός Ελληνισμός στα πλαίσια μιας ευρύτερης Ευρωατλαντικής οικογένειας. Η κατάσταση που η Τουρκία επιδιώκει να συντηρεί στην Κύπρο είναι αναχρονιστική. Ο Συνεταιρισμός για την Ειρήνη μπορεί να προσφέρει εκείνο το πλαίσιο μέσα στο οποίο η Κύπρος και όλοι οι κάτοικοί της, Έλληνες (Χριστιανοί) και Τούρκοι (Μουσουλμάνοι), καθώς και οι λοιπές θρησκευτικές κοινότητες, θα μπορούν να συμβιώσουν ειρηνικά προσβλέποντας στο μέλλον (με αισιοδοξία, όραμα, τάξη και ασφάλεια).

Η Κυπροκεντρική προσέγγιση έχει δοκιμαστεί και έχει αποδειχθεί ανεπαρκής! Στο Συνεταιρισμό για την Ειρήνη συμμετέχουν 22 κράτη, από τα Βαλκάνια και την Σκανδιναβία, τον Καύκασο μέχρι και την Κεντρική Ασία, περιλαμβανομένης της Ρωσίας (http://www.nato.int/cps/en/natolive/topics_82584.htm). Είναι ένα πρόγραμμα του ΝΑΤΟ, στο οποίο να μην ξεχνάμε ότι είναι πλήρες μέλος και η σύμμαχη χώρα Ελλάδα. Αν ήταν εκτός ΝΑΤΟ, η Ελλάδα και η Τουρκία θα είχαν περιπέσει σε πόλεμο, με εκατόμβες χιλιάδων νεκρών και άλλες καταστροφικές συνέπειες. Αναγκάζοντας σε συνεργασία τον εσαεί εχθρό σου, στον 21ο αιώνα, είναι μία διεθνοπολιτική τέχνη της εφικτής διαπραγμάτευσης και επίτευξης πλεονεκτημάτων για την οριστική επίλυση του Κυπριακού.

Το ΝΑΤΟ είναι μία Συμμαχία κρατών, όπου οι αποφάσεις λαμβάνονται με ομοφωνία. Αυτό, για τους αδαείς, σημαίνει ότι όλοι πρέπει να συμφωνήσουν για οποιαδήποτε πολιτική, δράση ή στρατιωτική εμπλοκή. Συνεπώς, τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ δεν θα μπορούσαν να ζητήσουν από τον εαυτό τους, αφού μέλος είναι και η Τουρκία, να δράσουν ενάντια στη θέληση τους.

Τα σοβιετικά όνειρα της Αριστεράς και ο δογματισμός τους εναντίον του μέχρι πρότινος "δυτικού" εχθρού δεν έχει καμία διαφορά από τον ιμπεριαλιστικό καπιταλισμό. Είναι η άλλη όψη του ιδίου νομίσματος.

Μέσω του Συνεταιρισμού για την Ειρήνη, ίσως, λόγω του αναγκαστικού εκσυγχρονισμού της Εθνικής Φρουράς και της εμπειρίας που θα αποκόμιζε από τη συνεργασία με την πιο προηγμένη στρατιωτική συμμαχία στον κόσμο, ίσως επαναλαμβάνω, να είχε αποφευχθεί το Μαρί.