Αναφορά στον Ανδρουλάκη
Με αφορμή την Ημέρα των Γραμμάτων, που είθισται να εορτάζεται στον ελληνορθόδοξο, τουλάχιστον, κόσμο, στις 30 Ιανουαρίου κάθε έτους, όπου συνήθως μνημονεύονται τα έργα και ημέραι των Τριών Ιεραρχών (Μέγα Βασιλείου, Ιωάννη Χρυσόστομου, Γρηγόριου Θεολόγου), το Πανεπιστήμιο Κύπρου εγκαθίδρυσε σειρά εκδηλώσεων, στις οποίες προσκαλούνται κάθε χρόνο σημαίνουσες προσωπικότητες να εκφωνήσουν ομιλία.
Φέτος, ο ομιλητής, συγγραφέας, στοχαστής και πολιτικός Μίμης Ανδρουλάκης (Μ.Α.), του οποίου το έργο αυτό-διαχωρίζεται σε πέντε συγγραφικούς κύκλους-οίστρους, ήταν ο κύριος ομιλητής της εκδήλωσης, με τίτλο, "Λίγο πριν, λίγο μετά τις μεγάλες κρίσεις της ιστορίας, με αφορμή τα δύο τελευταία βιβλία Ταξίδι μέλιτος (2015) και Δύο μόνο δάκρυα (2016)".
Έχοντας εξαιρετική ρητορική δεινότητα και διασυνδέοντας ιστορικά γεγονότα μαζί με "πικάντικες" λεπτομέρειες, παρουσίασε το τελευταίο του συγγραφικό, μυθιστορηματικού τύπου, έργο, σε μια Λογοτεχνική-Ιστοριογραφική Συνάντηση.
Σημειώνοντας ότι την τελευταία τριακονταετία συγγράφει ένα βιβλίο κάθε χρόνο, αιτιολόγησε τη μετατόπιση από τον 4ο κύκλο έργων, βάσει μοτίβου ηγεσίας και (προφητικής) επικαιρότητας (εκτός πνεύματος του χρόνου - nicht im Zeitgeist) στον 5ο κύκλο, ως εσωτερική ανάγκη!
Αναφερόμενος στην ελληνική κρίση και στην έμμεση προειδοποίησή του προς το Γ. Παπανδρέου [Ε! Πρόεδρε (2014)], παραλληλίζοντας τα καφενεία και τα κουρεία του μεσοπολέμου ως τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης (ΜΚΔ) της τότε εποχής και εξετάζοντας τα Ζητήματα εξ ιστορικής αποστάσεως, κατά το απόφθεγμα του Κικέρωνα, "όταν νιώθεις ότι έχεις προβλήματα, κάνε μια βόλτα απ' την (κατεστραμμένη) Καρχηδόνα", σημείωσε ότι, στον 5ο του οίστρο, φιλοσοφεί, αναζητώντας πρόσωπα και εποχές, στο μεταίχμιο, λίγο πριν, λίγο μετά, των μεγάλων καταστροφών.
Στο περιεχόμενο αυτό καθ' αυτό των δύο προαναφερθέντων βιβλίων δεν θα γίνει αναφορά, καθότι, οι έχοντες χρόνο, διάθεση και δύναμη περαιτέρω εντρύφησης στο έργο του Στοχαστή, καλούνται να πράξουν τα δέοντα.
Αναφορά όμως γίνεται στους ακόλουθους αφορισμούς Μ.Α., ο ποταμός Σαγγάριος ως μέγιστο όριο δυνατοτήτων και ο έντιμος συμβιβασμός που δεν έγινε, καθώς και ο ρόλος της τύχης (δάγκωμα μαϊμούς μ. τ. Βασιλεύς Αλέξανδρου) που επέφερε τον εθνικό διχασμό μεταξύ Βενιζελικών v. Βασιλοφρόνων ... με τους οποίους επεξήγησε το γιατί μας ενδιαφέρουν οι μικρολεπτομέρειες του βίου σημαινουσών προσωπικοτήτων ανά τους αιώνες, ως δυνάμεις μεταβολής του ιστορικού γίγνεσθαι. Κατέδειξε δε την προδοσία ως μια έννοια ευκολοχώνευτη στον ελληνισμό εν γένει, ενώ αξιοποίησε το λεγόμενο Βενιζελοκομμουνισμό ως απάντηση στην όποια κριτική κατά καιρούς εξαπολύεται έναντι του Ελευθερίου Βενιζέλου (ο Μ.Α. είναι εταίρος στο Ίδρυμα Μελετών – Ερευνών «Ελευθέριος Βενιζέλος»).
Πριν καταλήξει στον κύκλο ερωταπαντήσεων, στον οποίο, ελισσόμενος, απέφυγε, ορθώς, ν' εμπλακεί σε κυπρογενείς συζητήσεις περί Κυπριακού, υπογράμμισε τον Ετεροχρονισμό ως πεμπτουσία λύσεων και πολιτικής (πολιτικών αποφάσεων) και τόνισε ότι δεν είναι πανάκεια η λογική του μικρότερου κακού, εξήρε δε τη σημασία της στάθμισης του Λόγου και του χρόνου (οπορτουνισμός), κλείνοντας τη συζήτηση-συνάντηση με το ρητό "Η αιώνια επιστροφή των ηττημένων της ιστορίας" !!
Απόσπασμα από την αναφορά-έκθεση της παρουσιάστριας στην εκδήλωση, Δόξας Κωμοδρόμου (Δημόσιες Σχέσεις Πανεπιστημίου Κύπρου):
No comments:
Post a Comment