"Ο Γιος του Σαούλ" (Ολοκαύτωμα) και η 24η Απριλίου (Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Αρμενίων)!!

"Ο Γιος του Σαούλ" (Ολοκαύτωμα) και η 24η Απριλίου (Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Αρμενίων)!!

Με αφορμή την ταινία που είδαμε στις 23 Απριλίου 2016, παραμονή της ημέρας μνήμης της αρμενικής γενοκτονίας στην Οθωμανική Τουρκία, που αποτέλεσε προπομπό της ναζιστικής θηριωδίας, παρατίθεται το ακόλουθο απόσπασμα!:
In April 1915 the Ottoman government embarked upon the systematic decimation of its civilian Armenian population. The persecutions continued with varying intensity until 1923 when the Ottoman Empire ceased to exist and was replaced by the Republic of Turkey. The Armenian population of the Ottoman state was reported at about two million in 1915. An estimated one million had perished by 1918, while hundreds of thousands had become homeless and stateless refugees. By 1923 virtually the entire Armenian population of Anatolian Turkey had disappeared.

http://www.armenian-genocide.org/genocide.html
http://www.euronews.com/2016/04/24/armenians-march-to-remember-1915-massacres/
---
Κριτική για την Ταινία:
Εκπληκτική Κινηματογραφική Ταινία, εν συνόλω! Μεταφέρει με επιτυχία το θεατή στην πραγματικότητα του στρατοπέδου συγκέντρωσης και της καθημερινής διαβίωσης, δίχως ψευδό-δραματοποιήσεις, καθώς και με μια ψυχρή ματιά, που οδηγεί σε υπερπροσπάθεια κατανόησης της θέσης και των πράξεων των εκτελεστικών βοηθών του ολοκαυτώματος!

Ο παραλογισμός στο μεγαλείο του, σε μια απτή και μινιμαλιστική έκδοση του ναζιστικού τερατουργήματος, που θυμίζει ξανά και ξανά, σαν σύγχρονη Ερινύα, την "κοινοτυπία του κακού" (A. Arendt 1951) και του ¨πνεύματος του ολοκληρωτισμού" [οπ. αναφ. Ν. Μαρατζίδης (2014): "το πιο βασικό χαρακτηριστικό των ανθρώπων που μπορούν να κάνουν τέτοιες πράξεις ή να τις υποστηρίξουν δημόσια, είναι η ανικανότητά τους να διακρίνουν τη διαφορά ανάμεσα στο καλό και το κακό. Πρόκειται γι’ αυτό, που η φιλόσοφος Χάνα Αρεντ περιέγραψε ως κοινοτοπία του κακού", βλ. http://www.kathimerini.gr/774981/opinion/epikairothta/politikh/h-koinotopia-toy-kakoy-kai-to-pneyma-toy-oloklhrwtismoy].
Βλ. επίσης, "Η δημόσια σφαίρα ως πολιτικό και ηθικό διακύβευμα" [Σ. Μακρής (2015) http://www.avgi.gr/article/5802787/i-dimosia-sfaira-os-politiko-kai-ithiko-diakubeuma].
Μια δημόσια σφαίρα, που στην καθημερινότητα της κοινότυπης δημοσιοϋπαλληλικής κουλτούρας, δύναται να οδηγήσει σε εγκληματικές ενέργειες, παραλήψεις, σφάλματα και καταστροφές (π.χ. Μαρί 2011).
Οι μεγαλύτερες δε γενοκτονίες και εθνοκαθάρσεις έλαβαν χώρα σε κράτη, εθνικά ή πολυεθνικά, εναντίον του ίδιου του πληθυσμού τους (πρβλ. σταλινική ΕΣΣΔ v. Ουκρανών κ.α., μαοϊκή Κίνα v. Κινέζων κ.α.).
http://www.athinorama.gr/cinema/movieratings.aspx?id=10049606#threads
---
Θάλαμοι αερίων
Κουτί και κρύσταλλοι Κυκλώνα Β στο μουσείο του Άουσβιτς ΙΙ.

Αρχικά στους θαλάμους αερίων για τη μαζική εξόντωση κρατουμένων - κυρίως Εβραίων - στην Επιχείρηση Ράινχαρντ χρησιμοποιήθηκε το μονοξείδιο του άνθρακα. Επειδή η μέθοδος δεν ήταν, σύμφωνα με τα "πειράματα" ιδιαίτερα αποτελεσματική, επειδή οι κρατούμενοι δεν πέθαιναν αρκετά γρήγορα, δοκιμάσθηκε ο Κυκλώνας Β και, στις 3 Σεπτεμβρίου 1941 έγινε η πρώτη δοκιμή στο Στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς σε εξακόσιους σοβιετικούς κρατουμένους (αν και είχε δοκιμασθεί με επιτυχία ήδη από το 1940 στο Στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπούχενβαλντ). Τα αποτελέσματα κρίθηκαν ικανοποιητικά και η χρήση του Κυκλώνα Β διαδόθηκε σε όλα τα στρατόπεδα. Συγκεκριμένα, χρησιμοποιήθηκε στα στρατόπεδα Νοϊενγκάμμε, Μαϊντάνεκ, Τρέμπλινκα, Ζάξενχάουζεν, Γκρος Ρόζεν, Άουσβιτς, Ράβενσμπρικ, Στρούτχοφ και Μπούχενβαλντ.

Ο τρόπος χρήσης του ήταν ο εξής: Οι προς εξόντωση κρατούμενοι μεταφέρονταν σε ένα μεγάλο θάλαμο, συνήθως με το πρόσχημα ότι θα έκαναν ντους (γι' αυτό και έμπαιναν γυμνοί). Ο θάλαμος διέθετε, κοντά στο ταβάνι, μεγάλους αεραγωγούς, ενώ οι θύρες του έκλειναν αεροστεγώς - φυσικά δεν διέθετε παράθυρα. Όταν ο θάλαμος γέμιζε με κρατούμενους, στους αεραγωγούς ελευθερώνονταν τα σφαιρίδια του Κυκλώνα, τα οποία απελευθέρωναν το υδροκυάνιο. Σύμφωνα με την κατάθεση του Διοικητή του Άουσβιτς Ρούντολφ Ες, σε είκοσι περίπου λεπτά είχαν αποβιώσει όλοι οι έγκλειστοι. Σχεδόν αμέσως πέθαιναν μόνον όσοι στέκονταν κοντά στους αεραγωγούς. Το υδροκυάνιο σχημάτιζε κυανούς λεκέδες στους τοίχους του θαλάμου (λόγω σχηματισμού σιδηροκυανιούχου σιδήρου) Fe4[Fe(CN)6] με χαρακτηριστικό χρώμα που λέγεται Πρωσσικό μπλε, οι οποίοι είναι ορατοί ακόμη και σήμερα. Κατόπιν άνοιγαν οι θύρες και, με τη βοήθεια των αεραγωγών, ο θάλαμος αεριζόταν ώστε να είναι δυνατή η είσοδος της ομάδας αποκομιδής των σορών.

Βλ. https://el.wikipedia.org/wiki/Zyklon_B

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B1%CE%B6%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC_%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%B5%CE%B4%CE%B1_%CE%B5%CE%BE%CF%8C%CE%BD%CF%84%CF%89%CF%83%CE%B7%CF%82#.CE.9F.CE.B9_.CF.84.CF.81.CF.8C.CF.80.CE.BF.CE.B9_.CE.BB.CE.B5.CE.B9.CF.84.CE.BF.CF.85.CF.81.CE.B3.CE.AF.CE.B1.CF.82_.CF.84.CF.89.CE.BD_.CF.83.CF.84.CF.81.CE.B1.CF.84.CE.BF.CF.80.CE.AD.CE.B4.CF.89.CE.BD">https://el.wikipedia.org/wiki