Περί του Μεγάλου Ασθενούς!

Ο μεγάλος ασθενής του ευρύτερου ελληνισμού, ήτοι η δημόσια διοίκηση [1], ο κρατικός μηχανισμός [2] και οι εκάστοτε κυβερνώντες, συνεπαρμένοι από τη γοητεία και το χρήμα που προσφέρεται στον πολιτικό στίβο, συμπεριφέρονται με περίσσια υπερηφάνια και αλαζονεία, σε ένα περιβάλλον ελιτισμού, όπου η ασυδοσία, η ατιμωρησία, η σχεδόν παντελής απουσία λογοδοσίας, η αχνόφωτη διαφάνεια και η κλειστή προσβασιμότητα στις δομές του κράτους, αποτελούν τα κύρια χαρακτηριστικά της περιοχής μας και της κοινωνίας μας, με αποτέλεσμα ο Πολίτης να βρίσκεται στο περιθώριο και να βιώνει μια παράλληλη τηλεοπτική και εφήμερη πραγματικότητα. Τουτέστιν, η κοινωνία, καθώς και το κράτος, πτωχεύουν οικονομικά, πολιστικά και πνευματικά!

[1] Η διεύθυνση, όπου επεμβαίνει, πρέπει να κάνει τούτο προς επίλυση των όποιων προβλημάτων προκύπτουν και όχι προς μεγέθυνσή τους! Η διεύθυνση, επίσης, σκοπό πρέπει να έχει τη θέσπιση στρατηγικής, επαναλαμβανόμενων τακτικών, του χρονοδιαγράμματος, της κατανομής των ευθυνών και άλλα παρόμοιας φύσης θέματα αρμοδιοτήτων και εργασιών. Αντ’ αυτού, η διεύθυνση στην κυπριακή δημόσια διοίκηση, συνήθως, καταπιάνεται με διαδικαστικής φύσεως εργασίες, [2] λόγω του πυραμοειδούς συστήματος διοικήσεως, ενός απαρχαιωμένου συστήματος δημόσιας διοίκησης του κυπριακού κράτους, κατάλοιπο και αυτό της αποικιοκρατίας.

---

Μετά από 18 ολόκληρα χρόνια στην πρωθυπουργία και 30 χρόνια στην ενεργό πολιτική ζωή του Λουξεμβούργου, παραιτήθηκε ο Ζαν-Κλωντ Γιουνκέρ, ο μακροβιότερος πρωθυπουργός στην Ευρώπη και πρόεδρος οργάνου της ΕΕ, μια προσωπικότητα σεβαστή από έναν κύκλο κατά πολύ ευρύτερο της πολιτικής του οικογένειας. Η παραίτησή του υπεβλήθη για ένα σκάνδαλο υποκλοπών, θύμα του οποίου υπήρξε και ο ίδιος.

Στην Ελλάδα, όχι μόνο παραίτηση πρωθυπουργού δε θα είχαμε, αλλά θα ερίζανε στα τηλεπαράθυρα και στη Βουλή οι πρόεδροι των κομμάτων και οι κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι εξαπολύοντας επίθεση ο ένας στον άλλον, με φυσική κατάληξη τη σύσταση μιας εξεταστικής επιτροπής και τη σύνταξη έξι διαφορετικών πορισμάτων, που φυσικά κανένας δε θα διάβαζε αλλά που θα έδιναν τροφή σε περαιτέρω κοκορομαχίες.

[Πηγή: Σχόλιο καθηγητή Ι. Παπαδόπουλου στο προσωπικό του Fb]