Κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου δεν είναι το γεγονός, εξάλλου, η Ισχύς, συναρτήσει του ανελέητου Χρόνου (για 38 έτη μιλάμε από την παράνομη τουρκική εισβολή και 8 έτη κατοχής ευρωπαϊκού εδάφους από υποψήφια για ένταξη χώρα στην Ένωση) να επιβάλλεται της δικαιοσύνης, κατά John Rawls, και των τριών βασικών ελευθεριών - δικαιωμάτων της ιδιοκτησίας, μετακινήσεως και εγκατάστασης -, καθώς και των τεσσάρων ελευθεριών, ευρωπαϊκού επιτεύγματος, ήτοι της ζώνης-αγοράς χωρίς σύνορα, εντός της οποίας μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθερα τα άτομα και τα κεφάλαια ή να πραγματοποιούνται αγοραπωλησίες αγαθών και υπηρεσιών, τις οποίες το ευρωπαϊκό κεκτημένο κατοχυρώνει επαρκώς; Πώς μπορεί το Συμβούλιο της Ευρώπης και το Ευρωπαϊκό του Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) να αποδέχεται το δικαίωμα παρανόμων εγκατεστημένων σε ξένη για αυτούς γη (Τούρκοι έποικοι) και να ισοπεδώνει τα νόμιμα δικαιώματα ιδιοκτησίας της γης αυτής από τους νόμιμους ιδιοκτήτες τους (Ελληνοκύπριοι πρόσφυγες); Η απόφαση αυτή του ΕΔΑΔ (Δημόπουλος και άλλοι v. Τουρκίας) χρήζει ενστάσεως από την Κυπριακή Δημοκρατία ή νέα προσφυγή με επανεξέταση της διεθνο-νομικής μας θέσης, σχετικά με το Κυπριακό πρόβλημα!
No comments:
Post a Comment