Wednesday 18 September 2013

Περί ασύγγνωστης αμέλειας !!


Περί ασύγγνωστης αμέλειας !!
Στην ουσία, οι κατηγορούμενοι ήσαν υπόλογοι για προδοσία των εθνικών συμφερόντων, όχι «εκ προθέσεως», αλλά από βαρύτατη και ασυγχώρητη («ασύγγνωστη[1]») αμέλεια και ανευθυνότητα.
Από τη Μικρασιατική εκστρατεία-καταστροφή του 1921 στην Κυπριακή τραγωδία του 2011, 90 χρόνια μετά, υπό μία έννοια η υπόθεση των "έξι" επανεμφανίζεται στο ιστοριογράφημα του σύγχρονου Ελληνισμού, όπου το κατηγορητήριο των Επιτροπών διερεύνησης της κυπριακή καταστροφής της οικονομίας, της επερχόμενης διασάλευσης του κοινωνικού ιστού και η συνεχιζόμενη αποτυχία στην εξεύρεση βιώσιμης λύσης στο Κυπριακό αποτελούν ζητήματα που χρήζουν άμεσης λύσης, η οποία θα επέλθει μόνο με την καταδίκη των άμεσων υπεύθυνων της κατάρρευσης του τραπεζικού συστήματος, των θεσμών της δημόσιας διοίκησης και των πολιτικών υπευθύνων των προαναφερθέντων θεμάτων.
Μόνο που αυτή τη φορά το "πάνω" χέρι το έχουν οι πολιτικοί-πολιτικάντηδες της Νήσου !!
[1] ασύγγνωστος -η -ο [asíŋγnostos] Ε5 : (λόγ.) ασυγχώρητος: Aσύγγνωστη αμέλεια / επιπολαιότητα. || (νομ.) ασύγγνωστη πλάνη, αδίκημα που καταλογίζεται σε κάποιον για άγνοια του νόμου. http://www.greek-language.gr/greekLang/modern_greek/tools/lexica/triantafyllides/index.html ασύγγνωστος*, -η, -ο = αυτός που δεν μπορεί να συγχωρηθεί, ο ασυγχώρητος, ο αδικαιολόγητος: πχ. ασύγγνωστη αμέλεια | ασύγγνωστη προχειρότητα κ.λπ. Ετυμολογία: < α- στερητ. + συγγνωστός (επιτρεπτός, συγχωρητός) < συγγιγνώσκω] http://offsite.com.cy

Monday 16 September 2013

Η αλήθεια του Φαρισαϊσμού!


ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ – ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΓΡΑΦΙΑ
Η αλήθεια του Φαρισαϊσμού!
Τάσιος Θεοδόσης Π.
«Αθωότητες» και φαρισαϊσμοί
Τώρα που αναζητείται το μή-χείρον (εκεί ασκείται η φιλολαϊκή πολιτική - όχι στις ζητωκραυγές), τώρα ξέρομε οτι ούτως ή άλλως το αύριο θα είναι τελείως διαφορετικό απ' το χθές. Ωστόσο, ο κυπριακός λαός έχει ενα εξελικτικό πλεονέκτημα έναντι του ελλαδικού: Είναι πιό μορφωμένος, είναι πιό εργατικός και πιό καινοτόμος - και θα βγεί πολύ ταχύτερα απ' την Κρίση.
(Είδατε τί σας έλεγα; Με τόσες «αθωότητες» και τόσους πολλαπλούς φαρισαϊσμούς πού να βγάλεις άκρη...)
Ο κ. Θεοδόσης Τάσιος είναι ομότιμος καθηγητής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.
-----
Πράγματι, έτσι έγινε! Με μια μικρή όμως αντιγνωμία. Ότι δηλαδή η Κύπρος ίσως διαφέρει από τον κορμό του Ελληνισμού στο γεγονός ότι κινείται περισσότερο αυτόνομα σε σχέση με τις λοιπές περιφέρειες του Ελλαδικού κράτους και έτσι μπορεί να πάρει αποφάσεις πιο ευέλικτα και ταχύτερα, έστω μέσω της κεντρικής κυβέρνησης, αν και διαφωνώ με τον τρόπο αυτό διακυβερνήσεως της χώρας, παρόλο που στο τέλος δεν το πράττει και τόσο ηθικά και οικονομικά. Πιστεύω δε ότι τόσο οι Έλληνες στην Ελλάδα όσο και της Κύπρου είναι το ίδιο εργατικοί και καινοτόμοι, καθώς και ότι οι νησιώτες ίσως υστερούν, αναλογικά, μορφωτικά των αδελφών ηπειρωτών.

Wednesday 28 August 2013

Περί επικείμενης διεθνούς επέμβασης στη Συρία


ΈΡΕΥΝΑ – ΓΝΩΜΗ
Περί επικείμενης διεθνούς επέμβασης στη Συρία
Το 2011, στον επίλογο-συμπέρασμα της μεταπτυχιακής διπλωματικής μου έγραψα:
Κατάληξη της εφαρμογής της ευθύνης προστασίας από τη διεθνή κοινότητα, όπως τουλάχιστον καταδείχθηκε στις δύο περιπτώσεις καθηλωμένης σύγκρουσης στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη και στο Κοσσυφοπέδιο την τελευταία εικοσαετία, ήταν το ΝΑΤΟ να μετεξελιχθεί παράλληλα τόσο δογματικά όσο και επιχειρησιακά. Πλέον, το ΝΑΤΟ, ως ένα περιφερειακό σύστημα συλλογικής ασφάλειας και άμυνας απαρτιζόμενο από μία διεθνή κοινωνία κρατών καθίσταται ως ο κυριότερος δικαιοπάροχος του συστήματος συλλογικής ασφάλειας των Ηνωμένων Εθνών.
Επιπλέον, σε αυτό ακριβώς το δογματικό πλαίσιο εντάσσεται η Νατοϊκή επέμβαση στη Λιβύη και η εν εξελίξει διεθνής διαβούλευση στα ΗΕ για την κατάσταση στη Συρία. Και στα δύο αυτά αραβικά κράτη, τα απολυταρχικά καθεστώτα διακυβέρνησης απέτυχαν να προστατεύσουν τους πληθυσμούς τους και μάλιστα στράφηκαν εναντίον του λαού τους στο βαθμό της συντέλεσης εγκλημάτων μαζικής καταστροφής, εγκλημάτων δηλαδή κατά της ανθρωπότητας που εμπίπτουν στις αρμοδιότητες του ΔΠΔ και του ΣΑ των ΗΕ.
Εκτίμηση του συγγραφέα είναι ότι, μετά το πέρας της διεθνούς επέμβασης στη Λιβύη, και εφόσον αποκατασταθεί η ειρήνη και η ασφάλεια σε ενιαίο καθεστώς τάξης και σταθερότητας, και περαιτέρω, εφόσον δεν δημιουργηθεί ακόμη μία περίπτωση κράτους σε κατάσταση καθηλωμένης σύγκρουσης, τότε η διεθνής κοινότητα και πιο συγκεκριμένα η διεθνής κοινωνία του Βορειοατλαντικού Συμφώνου θα λάβουν παρόμοια εξαναγκαστικά μέτρα και στην περίπτωση της Συρίας, εάν δεν έχει επέλθει ήδη και εκεί μία εσωτερική καθεστωτική μετάβαση σε μία περισσότερο δημοκρατικού τύπου διακυβέρνηση όπως έχει επί του παρόντος επιτευχθεί στην Τυνησία και την Αίγυπτο.
Δημοσιεύθηκε στους εξής ιστοτόπους:
http://www.philenews.com/el-gr/f-me-apopsi-eponymes-gnomes/385/159916/peri-epikeimenis-diethnous-epemvasis-sti-syria
http://www.kathimerini.com.cy/index.php?pageaction=kat&modid=1&artid=145032>
http://www.kathimerini.com.cy/mobile.php?modid=2&artid=145032
και στην έντυπη έκδοση της Εφημερίδας Ο Φιλελεύθερος, της Δευτέρας, 2 Σεπτεμβρίου, 2013
http://www.philenews.com/el-gr/f-me-apopsi-eponymes-gnomes/385/159916/peri-epikeimenis-diethnous-epemvasis-sti-syria

Friday 23 August 2013

Περί Λήδρας!


Περί Λήδρας!
Για τη Λευκωσία, συνοπτικά, έχω να σας πω ότι είναι μια ανεπτυσσόμενη πόλη, με τα καλά της και τα άσχημά της. Ίσως κάτι από Λάρισσα να θυμίζει, αν και δεν έχω ζήσει εκεί ποτέ, απλά περαστικός ήμουνα.
Εγώ εδώ μεγάλωσα, προτού ζήσω στη Θεσσαλονίκη για κάμποσα χρόνια. Ποτέ δεν μου πολυάρεσε σαν πόλη, οι άνθρωποί της, σαν πρωτεύουσα και τόπος να ζεις, ειδικά σαν νέος. Η επιστροφή μου όμως, πριν δύο χρόνια, μου αποκάλυψε ένα άλλο πρόσωπο της πόλης.
Το κέντρο της πόλης, που πάντοτε μου άρεσε να βγαίνω, αναζωογονήθηκε. Βοήθησε σε αυτό και το άνοιγμα της πράσινης γραμμής και η ξένη χρηματοδότηση των περιοχών της εντός των τοιχών πόλης, που κάνει πιο ενδιαφέρουσα την εμπειρία διαβίωσης μεταξύ δύο κόσμων, στη βόρεια-κατεχόμενη και στη νότια Λευκωσία.
Πολλά μαγαζιά και στέκια άνοιξαν επίσης τα τελευταία χρόνια. Οι ντόπιοι επιτέλους άρχισαν να κυκλοφορούν περισσότερο και σε λιγότερο "δήθεν" μέρη.
Επίσης πολλοί Έλληνες εξ Ελλάδος και ξένοι, κοινοτικοί εννοώ, έχουν έρθει εδώ για εργασία. Εκτός από τους παιδικούς μου φίλους, κυρίως εδώ κάνω παρέα με τους προαναφερθέντες.
Τα μόνα αρνητικά για μένα της πόλης, εν ολίγοις, παραμένουν η αναχρονιστική συμπεριφορά των κατοίκων της και η νεογιάππικη τους νοοτροπία, η σχετική απόσταση από τις παραλίες για τα κυπριακά δεδομένα, η συνεχιζόμενη αναγκαστική συνειδητοποίηση των συνεπειών και της πραγματικότητας της τουρκικής εισβολής και κατοχής του βορείου τμήματος της Νήσου, καθώς και η αφόριτη ζέστη του καλοκαιριού.
Εύχομαι να σας κατατόπισα κάπως και για όσους σκέφτονται να μετοικήσουν στην πόλη τούτη, να πάρετε την καλύτερη δυνατή για σας απόφαση!
Βασίλης
Βλ. επίσης: http://www.ledraproperties.com/el-gr/home/

Thursday 25 July 2013

Το Μανιφέστο του Σκοπ ! Εμπνευσμένη επανατοποθέτηση λόγω πρόσφατης κοίμησης συγχωριανού, τέως μουσικού στην ορχήστρα «Ηρακλής»


Το Μανιφέστο του Σκοπ !
Δουλεύουμε για να ζούμε και όχι το αντίθετο, όπως προσπαθούν να επιτύχουν οι εκάστοτε διοικούντες, διευθυντές και κυβερνώντες. Η ανάπαυση και οι διακοπές είναι εκ των ων ουκ άνευ κάθε πνευματικά ισορροπημένης προσωπικότητας, άξιας προς τεκνοποίηση και προσφοράς στην κοινωνία.
Οι εργαζόμενοι, οι σκόπηδες πάσης γης, θαλάσσης και ουρανού, λόγω ανάγκης οδηγούνται σε μεταξύ τους αντιπαλότητες και συνεχείς υπαναχωρήσεις από τα δικαιώματα που, πολλές φορές, με αίμα κερδήθηκαν από τις προηγούμενες γενεές εργαζομένων και αστών. Αντίθετα, οι κεφαλαιοκράτες, οι ιδιοκτήτες, οι πλούσιοι και οι βολεμένοι ανά τη γη, η πλειοψηφία τουλάχιστον εξ αυτών, σκέφτονται κοστοκεντρικά και επιδιώκουν, ό,τι κίνητρα και να τους δώσεις, να ξεζουμίσουν από τον υφιστάμενό τους και την τελευταία του προσδοκία για κάτι καλύτερο. Ο εργαζόμενος χωρίς ελπίδα είναι στον απόλυτο έλεγχο του κεφαλαιοκράτη, αυτού που δεν έχει αίσθηση ανθρωπιάς και δεν κατανοεί το όφελος που θα μπορεί να έχει και για τον ίδιο και την επιχείρησή του η μετάδοση της συλλογικότητας και του ανήκειν στους υπαλλήλους του. Μόνο ο καλλιεργημένος άρχοντας έχει πετύχει τη μετάβαση αυτή σε υψηλά ιδανικά, πρακτικές και ήθος, καθώς μόνο αυτός καταφέρνει να επιβιώνει από γενιά σε γενιά ανά τους αιώνες.
Αντίθετα, ο Εφήμερος άνθρωπος, ο τυπολάτρης νεωκόρος, ο υλιστής νεογιάπης, ο ακαλλιέργητος κληρονόμος, ο Μονοδιάστατος άνθρωπος, προτιμά να έχει τους υφιστάμενούς του σε μια κατάσταση υπνηλίας, λόγω κούρασης σωματικής και μη αμφισβήτησης, λόγω ύπνωσης πνευματικής. Έτσι η άρχουσα τάξη θα μπορεί να συνεχίσει να κυβερνά και να διαφεντεύει τους αδυνάτους, οι οποίοι δυσχεραίνουν περισσότερο τη θέση τους όταν μετακυλύουν την ευθύνη διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους σε άλλους τρίτους, λεγόμενους και συνδικαλιστές.
Πώς να πιστέψει πια κανείς στο σύστημα, το πολιτικό, το εκκλησιαστικό και το οικονομικό!
Οι σύγχρονοι ολιγάρχες δεν θα λυπηθούν τους υφιστάμενούς τους, ούτε θα τους κατανοήσουν ποτέ, εφόσον αυτοί που κληρονόμησαν τις νεοφιλελεύθερες οικονομικές ολιγαρχίες δεν έχουν διανοηθεί ποτέ να μπουν στον κόπο να βιώσουν τη θέση των εξαρτώμενών τους μισθωτών.
Γι’ αυτό και στη ζωή πρέπει να παλεύουμε και να διεκδικούμε για τα δικαιώματά μας, όπως αυτά καθορίστηκαν στις πανανθρώπινες αξίες που είναι καταγεγραμμένες στο Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στη ζωή πρέπει να είμαστε μονιασμένοι έναντι των αφεντικών και με διάλογο και αλληλοκατανόηση να επιδιώκουμε και να πετυχαίνουμε τη συλλογική και την ατομική μας πρόοδο. Δεν είμαστε απέναντι, ούτε αναμεταξύ μας ούτε αντίπαλοι των ηγητόρων μας. Με σεβασμό προς αλλήλους και συναίσθηση της υπαρξιακής και λειτουργικής θέσης που κατέχει ο συνάδελφος ή ο διευθυντής μας θα μπορούμε να πετυχαίνουμε, με σύμπνοια, την ανάπτυξη του οργανισμού που εργαζόμαστε και αύξηση της παραγωγικότητάς μας, καθώς και βελτίωση της προσωπικότητάς μας.
Αναμένοντας την καταστρατήγηση του νέου ωραρίου, εκτιμώ ότι οι εργοδότες, αν δεν υποχρεωθούν εκ των πραγμάτων, κινήτρων, κανονισμών και νόμων να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας, έστω ευέλικτης μορφής, θα προσφέρουν το μερίδιο που αντιστοιχεί στην επέκταση του συνολικού εργασιακού χρόνου στους ίδιους τους υποτελείς τους, με ελάχιστη επιπλέον ανταμοιβή. Οι εργοδότες δεν πρόκειται να προσλάβουν νέο προσωπικό για το συγκεκριμένο ζήτημα∙ οι εργοδότες θα επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο το δύστυχο το Σκόπ και τους σκόπηδες όλου του κόσμου, έως ότου και ο τελευταίος υποκύψει, ωσότου ο κόσμος λείψει !
Για το λόγο αυτό σας καλώ να αποφύγετε τα ψώνια σας εντός του χρόνου ενισχυμένου ωραρίου, εκτός και αν πρόκειται για τα απαραιτήτως αναγκαία ή έκτακτες καταστάσεις. Με αυτό τον τρόπο δείχνουμε μερικώς την αλληλεγγύη μας στα όσα συμβαίνουν γύρω μας και σε όσους αναγκάζονται, εκ των πραγμάτων, να παίξουν το παιχνίδι της μοίρας που τους επιφύλαξε ετούτη η ζωή στο μάταιο ετούτο κόσμο!
Συμπαράσταση στους σκόπηδες όλου του κόσμου! Αλληλεγγύη στους συμπολίτες μας που εργάζονται υπό ολοένα και χειρότερες συνθήκες στον άχαρο, μη ισότιμα δομημένο και μη δίκαια κατανεμημένο, με όρους αναφοράς ευκαιριών, χρηματοοικονομικό μας κόσμο! Συμπαράσταση στους άνεργους και το ολοένα αυξανόμενο πλήθος τους στην κοινωνία που ζούμε!
[1] Σκόπηδες από το Σκόπ, το όνομα του πρώτου και μοναδικού έως σήμερα σκυλιού μου, το οποίο υιοθέτησα επί διμήνου στη Σκόπελο, εξού και το όνομα Σκοπ, όσο καιρό εργαζόμουνα, σαν άλλως Σκόπ, στο ξενοδοχείο της Αντρίνας, μαζεύοντας από τα σκουπίδια τσίχλες νικοτίνης για την ανεύθυνη μάνατζερ του εστιατορίου και παλεύοντας για περισσότερη οργάνωση με τους νεαρούς κληρονόμους/διαχειριστές, στο πολύ ακριβό για την αξία του ξενοδοχείο, των βολεμένων ιδιοκτητών και πελατών στην Σκόπελο.

Friday 12 July 2013

Περί του Μεγάλου Ασθενούς!


Ο μεγάλος ασθενής του ευρύτερου ελληνισμού, ήτοι η δημόσια διοίκηση [1], ο κρατικός μηχανισμός [2] και οι εκάστοτε κυβερνώντες, συνεπαρμένοι από τη γοητεία και το χρήμα που προσφέρεται στον πολιτικό στίβο, συμπεριφέρονται με περίσσια υπερηφάνια και αλαζονεία, σε ένα περιβάλλον ελιτισμού, όπου η ασυδοσία, η ατιμωρησία, η σχεδόν παντελής απουσία λογοδοσίας, η αχνόφωτη διαφάνεια και η κλειστή προσβασιμότητα στις δομές του κράτους, αποτελούν τα κύρια χαρακτηριστικά της περιοχής μας και της κοινωνίας μας, με αποτέλεσμα ο Πολίτης να βρίσκεται στο περιθώριο και να βιώνει μια παράλληλη τηλεοπτική και εφήμερη πραγματικότητα. Τουτέστιν, η κοινωνία, καθώς και το κράτος, πτωχεύουν οικονομικά, πολιστικά και πνευματικά!
[1] Η διεύθυνση, όπου επεμβαίνει, πρέπει να κάνει τούτο προς επίλυση των όποιων προβλημάτων προκύπτουν και όχι προς μεγέθυνσή τους! Η διεύθυνση, επίσης, σκοπό πρέπει να έχει τη θέσπιση στρατηγικής, επαναλαμβανόμενων τακτικών, του χρονοδιαγράμματος, της κατανομής των ευθυνών και άλλα παρόμοιας φύσης θέματα αρμοδιοτήτων και εργασιών. Αντ’ αυτού, η διεύθυνση στην κυπριακή δημόσια διοίκηση, συνήθως, καταπιάνεται με διαδικαστικής φύσεως εργασίες, [2] λόγω του πυραμοειδούς συστήματος διοικήσεως, ενός απαρχαιωμένου συστήματος δημόσιας διοίκησης του κυπριακού κράτους, κατάλοιπο και αυτό της αποικιοκρατίας.
---
Μετά από 18 ολόκληρα χρόνια στην πρωθυπουργία και 30 χρόνια στην ενεργό πολιτική ζωή του Λουξεμβούργου, παραιτήθηκε ο Ζαν-Κλωντ Γιουνκέρ, ο μακροβιότερος πρωθυπουργός στην Ευρώπη και πρόεδρος οργάνου της ΕΕ, μια προσωπικότητα σεβαστή από έναν κύκλο κατά πολύ ευρύτερο της πολιτικής του οικογένειας. Η παραίτησή του υπεβλήθη για ένα σκάνδαλο υποκλοπών, θύμα του οποίου υπήρξε και ο ίδιος.
Στην Ελλάδα, όχι μόνο παραίτηση πρωθυπουργού δε θα είχαμε, αλλά θα ερίζανε στα τηλεπαράθυρα και στη Βουλή οι πρόεδροι των κομμάτων και οι κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι εξαπολύοντας επίθεση ο ένας στον άλλον, με φυσική κατάληξη τη σύσταση μιας εξεταστικής επιτροπής και τη σύνταξη έξι διαφορετικών πορισμάτων, που φυσικά κανένας δε θα διάβαζε αλλά που θα έδιναν τροφή σε περαιτέρω κοκορομαχίες.
[Πηγή: Σχόλιο καθηγητή Ι. Παπαδόπουλου στο προσωπικό του Fb]

Saturday 29 June 2013


Ελλαδάρα και ας τρώγωμεν πέτρες : ) Σοβαρά τώρα, σαν την Ελλάδα μας καμία!
Συγχαρητήρια στο παιδί για το κατόρθωμά του, στα μούτρα των ψευδοπατριωτών της άκρας δεξιάς (και αριστεράς), καθώς και μια ευκαιρία να προβληματιστούμε για το θεμιτό/αθέμιτο, ωφέλιμο/ανώφελο και παραγωγικό/εφήμερο του ονείρου που κυνηγάνε αδίκως οι λαθρομετανάστες απανταχού της γής ...
Ο μαύρος μετανάστης χωρίς χαρτιά, ο "λαθραίος" όπως τον έλεγαν, ο παράνομος μικροπωλητής για να ζήσει την οικογένειά του, επιλέχτηκε στο νο 15 από τους Bucks στο ΝΒΑ!!! Και τι έκανε αυτός ο μαύρος λαθραίος με το περίεργο όνομα; Έβγαλε την Ελληνική Σημαία για να πανηγυρίσει την προσωπική του επιτυχία!!!
Κατάλαβες μικρόψυχε ηλίθιε Χρυσαυγίτη τι είναι τελικά πατρίδα, που το παίζεις πατριώτης με τις σβάστικες τατουαζ και τα μαχαίρια στην τσέπη; "From Greece, Giannis Adetokunbo..."
Αυτό δεν ήταν μια απλή γροθιά στον ρατσισμό. Ηταν... μπουνιά, κλωτσιά, κεφαλοκλείδωμα και "χαντούκεν" μαζί!!! via gazzeta.gr

Saturday 22 June 2013

On the movie «The Ides of March» (2011)


COMMENTARY
On the movie «The Ides of March» (2011)
This movie reveals the truth on Politics, both on issues relating to the candidates, as well as on their campaigns and staff!
The first half, at least, of the film, realistically presents the way things run on current politics and the role that massive media play, how political marketing is over-ruling substantive political issues of a debate and how political cynicism prevails between candidates and their staff, even when they are coming from the same Party during the primaries' election for granting the candidature to lead a country.
The same modus vivendi in politics is observed in any modern liberal democracy, including Greece and Cyprus, though in a much higher degree of unorganized, populist and clumsy way!

Monday 10 June 2013

Λίγα λόγια και απλά για την ... Κριτική Θεωρία της Σχολής της Φρανκφούρτης!


Ο H. Marcuse, αποσαφηνίζοντας και εμβαθύνοντας στο περιεχόμενο της Κριτικής Θεωρίας, της προσέδωσε ένα αισιόδοξο στίγμα, το οποίο απουσίαζε στην μέχρι τότε ανάλυση των θεωρητικών της Σχολής της Φρανκφούρτης, όπως ονομάστηκαν οι στοχαστές του Ινστιτούτου για την Κοινωνική Έρευνα του πανεπιστημίου της ομώνυμης πόλης.
Διάμεσω δε του J. Habermas η Κριτική Θεωρία συνεχίζει να συνεισφέρει στην Κοινωνική Θεωρία, έστω στις παρυφές της, κρίσιμα μεταεπιστημονικά θέματα, προσεγγίζοντας την Κοινωνία Ολιστικά και επιχειρώντας να εξηγήσει τα κοινωνικά φαινομένα με βάση τις συνθήκες μέσα από τις οποίες αυτά αναδύονται!
Βλ. Ο Μονοδιάστατος Άνθρωπος (1971) [1964].

Thursday 6 June 2013

Το καζάνι του κοινωνικού αναβρασμού στην Τουρκία εκρήγνυται, με άγνωστες προς το παρόν συνέπειες! και μια ΕΡΓΑΣΙΑ – ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΑΡΘΡΟΥ Περί Νεότουρκων...


Το καζάνι του κοινωνικού αναβρασμού στην Τουρκία εκρήγνυται, με άγνωστες προς το παρόν συνέπειες!
και
μια ΕΡΓΑΣΙΑ – ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΑΡΘΡΟΥ Περί Νεότουρκων...
Mέσα στη δίνη του κοινωνικού αναβρασμού στη γείτονα χώρα, διακυβεύονται ύψιστα εθνικά μας συμφέροντα.
Σε κάθε ενδεχόμενο αποτέλεσμα και αναλόγως έκβασης των εξελίξεων, η πολιτιστική αυτή εξέγερση, σύμφωνα με τον γνωστό Τούρκο δημοσιογράφο Yavuz Baydar, απότοκος του νεοΟθωμανικού νεποτισμού της κυβερνώσας ελίτ του Κόμματος "Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης" (AKP) και του εσαεί ελλείμματος Δημοκρατίας που βασανίζει το τουρκικό κράτος, δύναται να έχει, με άγνωστες πιθανότητες, είτε θετική έκβαση εκδημοκρατικοποίησης της χώρας και βελτίωσης των διεθνών σχέσεων με Ελλάδα - Κύπρο, είτε να οδηγήσει σε ένταση, κλιμάκωσή της και ένα νέο ατέρμονο αδιέξοδο στο Κυπριακό.
Η κρυφή-άγνωστη απειλή παραμένει η αντίδραση του βαθέως στρατοκρατικού κράτους, των μυστικών υπηρεσιών και η πιθανή ενεργοποίηση σεναρίων πολέμων στην ΑΟΖ Κύπρου και Ελλάδος.
ΕΡΓΑΣΙΑ – ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΑΡΘΡΟΥ
Περί Νεότουρκων...
Βασίλης ΚΟΙΛΙΑΡΗΣ, Οικονομολόγος - Διεθνολόγος
Πανεπιστημιακή εργασία για το μάθημα Τουρκία: Κοινωνία, Οικονομία & Πολιτικό Σύστημα, του τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας.
Νεότουρκοι
Το άρθρο ακολουθεί μία περιγραφική, ιστορική και ιδεολογική προσέγγιση του Κινήματος των Νεότουρκων, που έδρασαν στην τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία για μια περίοδο τριών περίπου δεκαετιών, στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου.
Το κίνημα αυτό αποτελείτο από μία συσσωμάτωση ομάδων συμφερόντων και προσωπικοτήτων, διαφορετικής εθνοτικής καταγωγής, μεταξύ άλλων, Τουρκικής, Εβραϊκής, Ελληνικής και Αρμενικής, που είχαν ως κοινή επιθυμία τη μεταρρύθμιση της Αυτοκρατορίας, την επανεισαγωγή συντάγματος και εν τέλει την πρόοδο και τον εκσυγχρονισμό της χώρας και της κοινωνίας. “Εννοιολογικά, οι Νεότουρκοι αναφέρονται σε οποιαδήποτε ομάδα ή προσωπικότητα εντός μιας οργάνωσης, η οποία επιθυμεί την απόκτηση προεξέχουσας θέσης, δύναμης και πολιτικής εξουσίας”.
Σήμερα πολλοί καταλογίζουν στους Νεότουρκους θετικά και αρνητικά στοιχεία, με κυριότερο, αμφότερα, αυτό που θεωρείται σήμερα ως σύγχρονη Τουρκία. Η Επανάσταση δε των Νεότουρκων οδήγησε αρχικά στην εγκαθίδρυση της 2ης Συνταγματικής εποχής (1908) και αργότερα στην πτώση του Σουλτάνου Abtul Hamit ΙΙ (1909), καθώς και στην επανάσταση του Atatürk (1919 – επανάσταση η οποία στην σημερινή Τουρκία είναι γνωστή ως Τουρκικός Πόλεμος της Ανεξαρτησίας) εναντίον των συμμαχικών δυνάμεων που κατείχαν οθωμανικά εδάφη μετά την ήττα των δυνάμεων των Κεντρικών Δυνάμεων στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο (Α΄ΠΠ), την επακόλουθη ήττα της Ελλάδας στην μικρασιατική εκστρατεία (1922) και στην ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας (1923).
Αναφέρονται οι κυριότεροι αρθρογράφοι, ακτιβιστές και στρατιωτικοί εμπνευστές, ιδεολόγοι και πολιτικοί του Κινήματος, με κυριότερους εκφραστές τον “Θεσσαλονικιό” (τότε η Θεσσαλονίκη ήταν γνωστή ως Salonica, πόλη της οθωμανικής αυτοκρατορίας), μετέπειτα Υπουργό Οικονομικών, Mehmet Cavit Bey (εβραϊκής καταγωγής, αργότερα καταδικάστηκε για εσχάτη προδοσία και κρεμάστηκε), τον επίσης “Θεσσαλονικιό” Munis Tekinalp (επίσης εβραϊκής καταγωγής), εκ των πατέρων-ιδρυτών της εθνικιστικής ιδεολογίας του Παν-Τουρκισμού, όπως επίσης και τον στρατιωτικό Ismail Enver Pasha, ηγέτη της Επανάστασης των Νεότουρκων και αμφιλεγόμενη προσωπικότητα [κατηγορείται για τη γενοκτονία των Αρμενίων (1915) και την εμπλοκή της Αυτοκρατορίας στον Α΄ΠΠ χωρίς ερείσματα νομιμοποίησης και εξυμνείται για την δράση του στο Κίνημα και την Επανάσταση των Νεότουρκων (1908), η οποία αποτέλεσε θεμέλιο λίθο της μετέπειτα δράσης του Atatürk (ίδε πιο πάνω)].
Το κείμενο καταπιάνεται με τρεις ιστορικές περιόδους. Στην πρώτη (1889-1906), γίνεται αναφορά στην μυστικότητα του κινήματος και την πανεπιστημιακή του προέλευση, με ιδιαίτερη αναφορά στο 1ο Συνέδριο της Τουρκικής Αντιπολίτευσης, στο οποίο συμμετείχαν και ελληνικής καταγωγής υπήκοοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στη δεύτερη περίοδο (1906-08), αναφέρεται η αρχική οργάνωση του κινήματος στη Θεσσαλονίκη και η γιγάντωσή του, με αιτία το Μακεδονικό Ζήτημα, που οδήγησε στη Συνταγματική Μοναρχία. Τέλος, στην τρίτη περίοδο (1914-17), στις πολιτικές εξελίξεις (Επιτροπή Ένωσης και Προόδου – Committee of Union and Progress), που οριοθετούνται από τη 2η Συνταγματική περίοδο και, εν μέσω του Α΄ΠΠ, στα μικρασιατικά μέτωπα, ανατολικά και δυτικά, στην εθνοκάθαρση των Αρμενίων και τον εκτοπισμό των Κούρδων, εντοπίζονται τα στρατιωτικά αίτια της κατάλυσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Ακολούθως, το άρθρο περιγράφει συνοπτικά τις ιδεολογικές-φιλοσοφικές ρίζες του Κινήματος, ήτοι τον Φιλελευθερισμό (Gustave Le Bon), τον Υλισμό και Θετικισμό (συνδυασμός θρησκείας-επιστήμης – Auguste Comte, Order and Progress), τον συγκεντρωτικό Κρατισμό-Κυβερνητισμό (από μια παγιωμένη κυβερνητική ελίτ που υποστήριζε απολυταρχικές θεωρίες) και τον Εθνικισμό [ο οποίος εξελίχθηκε από τις αρχικές μεταρρυθμίσεις (Tanzimat), στην ιδεολογία του Οθωμανισμού, προτού καταλήξει στην ιδεολογία του Τουρκισμού (Ahmer Riza, 1902) και την ψευδό-επιστημονική θεώρηση της ανώτερης φυλής].
Τέλος, στον άρθρο παρουσιάζονται οι επιδράσεις που είχε στην σύγχρονη Τουρκική Δημοκρατία το Κίνημα των Νεότουρκων, με κυριότερη επίδραση το γεγονός ότι έθεσε τις βάσεις για την επανάσταση του Atatürk. Εν κατακλείδι, τα κυριότερα χαρακτηριστικά του Κινήματος των Νεότουρκων μπορούν να συνοψιστούν στο συγκεντρωτικό κράτος και την πίστη στην πολιτική-ιδεολογική σοφία της ελίτ, καθώς και στις ιδεολογίες του εθνικισμού και θετικισμού, με αποτέλεσμα την υπέρβαση της ιδεολογίας σε μια ευρύτερη χρονική περίοδο επί των πολιτικών συνεπειών της συγκεκριμένης περιόδου που έδρασε το Κίνημα.