Sunday 13 February 2011

Under the protection of the People

To all Our Friends Around the World: 18 Days that Shook the World
Thank you for your many messages of solidarity and support throughout these last two weeks. And a salute to Egypt’s wonderful youth, who changed the course of history through peaceful demonstrations. The moral power of non-violence was never more ably deployed for the cause of more freedom, more justice and to lay the foundations of better tomorrows. By the moral force of their solidarity, and the nobility of their cause, they challenged all expectations and triumphed. The Egyptian Revolution of 25 January 2011 now belongs to the history books. It is a brilliant chapter in the unfolding story of the struggle for human dignity and the values of our common humanity.
In these 18 days that shook the world, men and women, young and old, Muslims and Christians, rich and poor came together as never before. The army never unleashed a volley against any of the millions of demonstrators. All melded together and showed the true mettle of “the people”. They redefined the meaning of Egyptian greatness. During those long days of struggle, days when the police forces were either attacking the demonstrators or totally absent from the scene, there was not one incident of burning of churches, indeed we saw Christians and Muslims praying by the thousands in Tahrir square, each protecting and respecting the other. Hundreds of thousands of young men and women demonstrated for days on end, and not one case of harassment was noted. Volunteers provided safety and order, and neighbors came together to form neighborhood watches to protect their homes and families against thugs and ruffians who attacked homes and looted public buildings, and to provide public services by sharing as never before. The people got to know each other better than ever before. Neighborhoods became more than physical definitions, they became communities again. The demonstrators protected cultural institutions like the Egyptian museum and the Library of Alexandria, which many recognized as their own.
Today the people are all celebrating the resignation of President Mubarak and the start of a new era. But the road ahead is going to be difficult. We must ensure that this moment of euphoria and the solidarity created by this revolutionary movement launched by our youth on January 25th are effectively transformed into the institutions and laws that will be the real guarantors of a true democracy. After the demonstrations, the battles and the celebrations in the streets, we must now do the equally demanding work of designing new institutions, selecting new leaders and creating new laws -- to fashion the wise constraints that make people free.
But I have unlimited confidence in Egypt’s youth. It is the dawn of a new day.

Ismail Serageldin
Librarian of Alexandria
Director of the Bibliotheca Alexandrina

Thursday 6 January 2011

Η Ελλάδα μπορεί να ελπίζει: μία αισιόδοξη νότα ορθοφωνίας

Θεσσαλονίκη, Ελλάδα
Πέμπτη, 06 Ιανουαρίου 2011

Η Ελλάδα μπορεί να ελπίζει: μία αισιόδοξη νότα ορθοφωνίας

Καλή Χρονιά κύριε καθηγητά και ευχαριστούμε για την αισιόδοξη νότα ορθοφωνίας εν αντιθέσει με την παράφωνη μιζέρια της πλειοψηφίας των δημοσίων και όχι μόνο προσώπων που εκφράζουν άποψη!
Με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο το άρθρο σας. Θα ήθελα μόνο να επικεντρωθώ σε τρία σημεία τα οποία αναφέρω παρακάτω:

1. Η Ελλάδα απέδειξε ότι δεν ήταν πειθαρχημένη στα δημοσιονομικά της από το 1997! Δεν αξίζαμε να μπούμε στην ΟΝΕ βάσει των στατιστικών, αλλά η απόφαση να μπούμε στην ΟΝΕ αποδεικνύεται σήμερα σωτήρια με τα δεδομένα της παγκόσμιας κρίσης. (Μπιτζένης, 2011)

Πράγματι, αξίζει να τονιστεί το γεγονός ότι η πολιτική Σημίτη για ένταξη στην ΟΝΕ, όπως στο παρελθόν η πολιτική Καραμανλή πρεσβύτερου μας ενέταξε στην ΕΚ, ήταν καθαρά πολιτικής φύσεως αποφάσεις. Στη δεύτερη περίπτωση ήταν μία ευρωπαϊκή συναπόφαση περαιτέρω ώθησης της Ελλάδος προς μία δημοκρατική διακυβέρνηση μετά την τραγική χουντική 7-ετία. Στην πρώτη περίπτωση, ήταν μία σοφή όπως καταδεικνύεται εκ των υστέρων εκσυγχρονιστική απόφαση των τότε κυβερνώντων, εν γνώσει των ευρωπαίων εταίρων μας, για μία όσο το δυνατόν ταχύτερη ένταξη της Ελλάδας στο δυτικοευρωπαϊκό οικονομικό πρότυπο.

2. Το σλόγκαν «λεφτά υπάρχουν» ίσως και να έχει βάση δεδομένου ότι οι καταθέσεις των Ελλήνων είναι μεγαλύτερες σε σύνολο από τις καταθέσεις των Ιρλανδών ή των Πορτογάλων, δεδομένου ότι υπάρχουν κοντά στα 200 δις ευρώ για τα ελληνικά νοικοκυριά, και στο εξωτερικό έφυγαν κοντά στα 25 δις από επιχειρήσεις και νοικοκυριά συνολικά. (Μπιτζένης, 2011)

Χρήματα υπάρχουν μεν, απλά είναι άνισα κατανεμημένα δε. Η αναδιανομή του εισοδήματος την τελευταία τριακονταετία δεν έχει ακόμα επιφέρει την πολυπόθητη απογείωση της ελληνικής οικονομίας σε ζητήματα ανταγωνισμού και παραγωγικότητας. Αφής στιγμής 200 δις παραμένουν σε καταθέσεις αντί να επενδύονται στους παραγωγικούς τομείς της οικονομίας, ή οι τόκοι αυτών των καταθέσεων κατασπαταλούνται σε ανούσιας σημασίας καταναλωτικά προϊόντα και κοινωνικά πρότυπα με ημερομηνία λήξης (βλ. reality shows, ένδυση, Ι.Χ. μεταφορικά μέσα κλπ) η ανάληψη ρίσκου και η επιχειρηματική νοοτροπία καθίσταται αναγκαία για την ανάσταση της ελληνικής οικονομίας. Η ευθυνοφοβία και η έλλειψη αίσθησης καθήκοντος τόσο στο δημόσιο τομέα όπως όλοι γνωρίζουν όσο και στον ιδιωτικό τομέα όπου βίωσα για μία 4-ετία σε ιδιωτικό τραπεζικό οργανισμό την ίδια νοοτροπία, αποτελούν τροχοπέδη στην πολυπόθητη επανάκαμψη της Ελλάδος.

3. Εδώ έγκειται η δυσκολία να εξαλείψουμε τον 13ο και 14ο μισθό του ιδιωτικού τομέα που θα μας έκανε πολύ πιο ανταγωνιστικούς, κάτι που εφαρμόσαμε πολύ εύκολα στον δημόσιο τομέα. Οπότε, ίσως να φαίνεται αιρετικό αλλά η Ελλάδα έχει πολύ μεγάλη ελπίδα να ανακάμψει και τελικά άλλες χώρες να αντιμετωπίσουν πρόβλημα χρέους. (Μπιτζένης, 2011)

Σε ανταπάντηση σχολίου, χωρίς να επιθυμώ ρόλο συνηγόρου για οποιονδήποτε πόσο μάλλον για τον κύριο Μπιτζένη, δεν έχω αντιληφθεί στο άρθρο οποιαδήποτε πρόταση για εξάλειψη πέραν του 12ου μισθού και στον ιδιωτικό τομέα. Απλά καταδεικνύεται η στασιμότητα και του ιδιωτικού τομέα και η ανικανότητα του να παράγει νέες θέσεις εργασίας λόγω της υπερπροστασίας που παρέχει στους προνομιούχους και κατέχοντες. Ευελιξία δεν υπάρχει. Το κράτος αδυνατεί να ελέγξει τα αυτονόητα. Αποτέλεσμα η λεκτική νομική προστασία των εργαζομένων και η μαύρη εργασία και παραοικονομία. Στον αντίποδα η αύξηση της ανεργίας και των άνευ ουσιαστικής γνώσης πτυχιούχων.

Με ευχές για τη νέα χρονιά, προσμονή του 2012 και επιμονή στην αισιόδοξη νότα της ζωής!

Βασίλης ΚΟΙΛΙΑΡΗΣ
Οικονομολόγος (Πτυχίο Οικονομικών Επιστημών, ΝΟΠΕ ΑΠΘ)
Διεθνολόγος (επί πτυχίω ΜΠΣ Διεθνών Σπουδών, ΔΕΣ ΠΑΜΑΚ)

Sunday 2 January 2011

Η σχέση νικάει τον χρόνο, η χρήση όχι: Η Γόνιμη Απάντηση

Κύριε Καθηγητά Γιανναρά,
κυρίες και κύριοι σχολιαστές και στοχαστές

Η δική μου επιτρέψτε να ονομάσω «κριτική» στα προγραφόμενα [1] κατευθύνεται προς τη διερεύνηση ύπαρξης γονιμότητας. Και εξηγώ. Το άρθρο σας κύριε Γιανναρά, με όλο το σεβασμό που τρέφω προς την ιδιότητα σας, μόνο ως ευχή για το νέο έτος δεν δύναται να αντιληφθεί. Το αιχμηρές της συγγραφής σας καταδεικνύει Φόβο. Μία συνομωσιολογικής φύσεως κοινωνιό-τρομοκρατία του «δύστυχου» ελληνικού γένους.
Πιστέψτε με, δεν φοβόμαστε. Δεν ζήσαμε μεν τη Χούντα, ούτε δε τον Κομμουνιστικό ολοκληρωτισμό. Απεναντίας, «ευτυχήσαμε» να βιώσουμε τη χρυσή δεκαετία της κατανάλωσης, του ψέματος, της αρπαγής και της μισαλλοδοξίας. Και καταντήσαμε μία Χαμένη Γενεά.[2] Χαμένη γενεά ευκαιριών. Κατασπατάληση τους στην αγορά και χρήση μόνο καταναλωτικών πάσης φύσεως άχρηστων αγαθών. Και στη μεγέθυνση ενός ευτραφούς δημόσιου τομέα. Ενός χοντρόπετσου Λεβιάθαν. Και φυσικά για όλα αυτά φταίει η προηγούμενη γενεά που δεν τόλμησε να αναδείξει ηγέτες πολιτικούς άνδρες. Και που ανάγκασε τους λίγους που τόλμησαν να ηγηθούν στις δύσκολες περιόδους κρίσεων,[3] οικονομικής ύφεσης και κοινωνικής κατάπτωσης, να προσχωρήσουν σε κομματικές-πελατειακές σχέσεις. Η ανικανότητα της προηγούμενης γενεάς γαλούχησε τη Χαμένη Γενεά στην οποία δυστυχώς ατύχησα να είμαι μέλος. Η Χαμένη Γενεά με τη σειρά της, μη έχοντας άλλη επιλογή, συντήρησε το χονδρόπετσο τέρας με πολιτικό «ηγέτη» παρόμοιας φύσεως. Ευτυχώς όμως, σαν άλλοτε, το Παπανδρεϊκό γένος, του Γέρου, του Ανδρέα και νυν του Γιώργου, παραμένουν ο μοναδικός άξιος φάρος ελπίδας στη νησιωτική μας χώρα.
Περίμενα από σας, στην αλλαγή του χρόνου άποψη σας, να προτείνεται μία εναλλακτική λύση. Χωρίς φόβο, βυζαντινό τελεολογικό προσανατολισμό. Μία πρόταση πολιτικής και πολιτικού ηγέτη, ικανού έστω και με τη συνδρομή 150-μελούς συμβουλευτικής ταξιαρχίας. Η στείρα κριτική μόνο γόνιμη δεν είναι. Ευελπιστώ στην επαναφορά σας σε γόνιμες ημέρες όπως μας είχατε συνηθίσει. Ποτέ δεν είναι αργά. Το Πνεύμα του Χρόνου (Zeitgeist) δεν τρομάζει τους έστω λίγους που επιτύχαμε να απεμπλακούμε από το στίγμα της Χαμένης Γενεάς.[4]
Συν Γιώργο όμως και χείρα κίνει. Τουτέστιν, η ανιδιοτελής συνεισφορά του καθενός εξυπακούεται. Δεν φταίει το μέτρο όπως γράφεται αλλά το μετρούμενο. Ο Πρωθυπουργός είναι το Μέτρο, το μέσο διαχείρισης της πολιτικής κατάστασης της πατρίδος, τον οποίο συνταγματικά κατοχυρωμένα δημοκρατικά επέλεξε η ελληνική κοινωνία. Το Μετρούμενο είμαστε όλοι εμείς. Η καθημερινή υποκουλτούρα μας απαιτεί αλλαγή, βελτίωση, πνευματική αναγέννηση και γόνιμο στοχασμό.
Ως υποκουλτούρα ορίζω την Υποκρισία της Ελληνικής Κοινωνίας και η προέκταση της στην Επαγγελματική και Εκπαιδευτική Κουλτούρα και Καθημερινότητα.[5] Ότι δηλαδή ο Έλληνας μπορεί μεν να πάσχει από το σύνδρομο της έλλειψης οργάνωσης και της απουσίας στόχου και κατεύθυνσης, παρά ταύτα δε μένει προσκολλημένος στο τυπικό της υπόθεσης. Σε σημείο που να μετατρέπεται από τον ελεύθερο και δημοκρατικό πολίτη, χαρακτηριστικά που θα έπρεπε σύμφωνα με την προγονική του παράδοση να τον χαρακτηρίζουν, σε υπόδουλο της τυπικότητας, της ευθυνοφοβίας και της μη σύνδεσης του αποτελέσματος, πόσο μάλλον της αποδοτικότητας, με την καθημερινή του διαβίωση.
Εν κατακλείδι, ήρθε η ώρα να αντιστρέψουμε την πορεία των γεγονότων και να απομονώσουμε την Ελληνική μας υποκρισία και υποκουλτούρα. Με γόνιμο διάλογο και έργα. Με προτάσεις πολιτικής και πρόταση πολιτικού ηγέτη.

[1] Γιανναράς, Χ., Η σχέση νικάει τον χρόνο, η χρήση όχι, Η Καθημερινή, 31.12.2010
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_100048_31/12/2010_1293619 [02 Ιανουαρίου 2011]
[2] Κοιλιαρής, Β., Χαμένη Γενεά: Είδα το Χρόνο, 23.12.2010
http://vkiliaris.blogspot.com/2010/12/blog-post_23.html [02 Ιανουαρίου 2011]
[3] κατά τη φορά των γεγονότων σε ένα κυκλικό φάσμα πολιτικό-οικονομικού γίγνεσθαι
[4] Ο υποφαινόμενος έχει την τιμή να ανήκει περήφανα στους λίγους αυτούς. Παρόλη την κατάσταση ανεργίας μου εδώ και 4 μήνες, με επιμονή, υπομονή, πράξεις και έργα, όχι μόνο λόγια, η αλλαγή που βιώνουμε θα φέρει την ανάσταση μας και πάλι.
[5] Κοιλιαρής, Β., Η Υποκρισία της Ελληνικής Κοινωνίας, 12.11.2008
http://vkiliaris.blogspot.com/2011/01/blog-post.html [02 Ιανουαρίου 2011]

Η Υποκρισία της Ελληνικής Κοινωνίας: Μία προέκταση της στην Επαγγελματική και Εκπαιδευτική Κουλτούρα και Καθημερινότητα.

Η Υποκρισία της Ελληνικής Κοινωνίας:
Μία προέκταση της στην Επαγγελματική και Εκπαιδευτική Κουλτούρα και Καθημερινότητα.



ΕΙΣΑΓΩΓΗ


Επιλέγω να ξεκινήσω την παρούσα ερευνητική εργασία Περί της Υποκρισίας της Ελληνικής Κοινωνίας με τη διαπίστωση που προβαίνουν οι ξένοι επισκέπτες και διαμένοντες στην Ελλάδα. Ότι δηλαδή ο Έλληνας μπορεί μεν να πάσχει από το σύνδρομο της έλλειψης οργάνωσης και της απουσίας στόχου και κατεύθυνσης, παρά ταύτα δε μένει προσκολλημένος στο τυπικό της υπόθεσης. Σε σημείο που να μετατρέπεται από τον ελεύθερο και δημοκρατικό πολίτη, χαρακτηριστικά που θα έπρεπε σύμφωνα με την προγονική του παράδοση να τον χαρακτηρίζουν, σε υπόδουλο της τυπικότητας, της ευθυνοφοβίας και της μη σύνδεσης του αποτελέσματος, πόσο μάλλον της αποδοτικότητας, με την καθημερινή του διαβίωση.

Επιδιώκοντας όσο είναι δυνατό να αποφύγω να υποπέσω στην παγίδα της γενίκευσης, κάτι που σε ένα θεωρητικό σύγγραμμα (πόνημα) του παρόντος εγχειρήματος αποτελεί αξιωματικά αδύνατο, θα επιδιώξω να εντοπίσω την προέκταση της προαναφερθείσας διαπίστωσης τόσο στον Επαγγελματικό βίο, κουλτούρα και καθημερινότητα της ελληνικής σύγχρονης πραγματικότητας όσο και στην Εκπαίδευση όλων των βαθμίδων στην Ελλάδα.

Αρχικά θα διασαφηνίσω την ετυμολογία της έννοιας «υποκρισία».
Υποκρισία είναι όταν λέω ένα πράγμα αλλά κατά βάθος πιστεύω κάτι άλλο, όταν φανερώνω ένα πρόσωπο αλλά κατά βάθος είμαι κάποιος άλλος. Η υποκρισία, με άλλα λόγια, είναι το αντίθετο της γνησιότητας και της ειλικρίνειας.

Χρησιμοποιώντας τον ορισμό αυτό καθιστώ ευκολότερη την κατανόηση του λόγου επιδίωξης του εγχειρήματος μου να αναλύσω και να αιτιολογήσω την κατάσταση, λανθάνουσα κατά τη γνώμη μου, της ελληνικής κοινωνίας και τις προεκτάσεις της στον εργασιακό χώρο και νοοτροπία των συμμετεχόντων σε αυτόν.



ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΚΑΙ ΥΠΟΚΟΥΛΤΟΥΡΑ

Γεγονός είναι ότι στον ιδιωτικό εργασιακό χώρο θεωρείται αποδεκτό κάποιος υπάλληλος να μην εργάζεται, υπό την προϋπόθεση αυτό να μην γίνεται αντιληπτό από τους συναδέλφους του. Η υποτιθέμενη εργασία στον ηλεκτρονικό υπολογιστή θεωρείται επαγγελματικά «εντάξει», ενώ η μελέτη εφημερίδας θεωρείται αντιεπαγγελματική πράξη. Το ποιοτικό χαρακτηριστικό απουσιάζει και σε αυτήν την περίπτωση. Το ζητούμενο δεν είναι το περιεχόμενο της εφημερίδας ή η όποια εργασία στον Η/Υ, αλλά στο γεγονός το να μην γίνεται αντιληπτή η ενέργεια μας από τους άλλους. Περιττό είναι να αναφερθεί ότι στο δημόσιο τομέα απουσιάζει συνήθως ακόμη και αυτή η υποκρισία, αφού οι ενέργειες των δημοσίων υπαλλήλων, επαγγελματικής φύσεως ή μη, γίνονται πολλές φορές απροκάλυπτα.

Θα μπορούσαμε να κατηγοριοποιήσουμε τα φαινόμενα σε δύο κατηγορίες, με περιθώριο στατιστικού λάθους εντός του αποδεκτού για τις κοινωνικές-ανθρωπιστικές επιστήμες επίπεδο. Θα τολμούσα να κατηγοριοποιήσω τις συμπεριφορές στον ιδιωτικό τομέα στη σφαίρα της Υποκρισίας και τις αντίστοιχες συμπεριφορές στο δημόσιο τομέα στη σφαίρα της Υποκουλτούρας.

Εκκινώντας από την Εργασιακή Υποκρισία, θα επιχειρήσω να επικεντρωθώ στο ζητούμενο να μην γίνει αντιληπτή η όποια ενέργεια του εργαζομένου. Εφόσον αυτό επιτυγχάνεται κανείς δεν πρόκειται να ασχοληθεί με την επίτευξη στόχων, την αύξηση του κύκλου εργασιών και των κερδών της επιχείρησης, ούτε με αυτή κατά αυτήν την ουσία της εργασίας. Η αποδοτικότητα και η αποτελεσματικότητα, ήτοι η παραγωγικότητα, δεν θεωρούνται προαπαιτούμενα για την επαγγελματική ανέλιξη του συναδέλφου στην πυραμίδα της διοίκησης σε μία επιχείρηση. Οι επαγγελματικές ικανότητες αποκτούν μία άλλη έννοια προσδιορισμού. Το προφίλ του manager αντανακλάται στην δεξιότητα του να χειρίζεται καταστάσεις οι οποίες γίνονται ή μπορούν να γίνουν αντιληπτές από το εργασιακό περιβάλλον παρά με την ίδια την κατάσταση και στο αν είναι θεμιτή και αν έχει λόγο υπόστασης.



ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

Η αξιολόγηση της απόδοσης και της αποτελεσματικότητας επίτευξης στόχων, της αφοσίωσης στο συγκρότημα και τους στόχους του, της ομαδικότητας και της συνεργασίας μεταξύ του προσωπικού της επιχείρησης είτε αυτή εξυπηρετεί τα επιμέρους τμήματα και τους στόχους του είτε συνολικά τον οργανισμό και τέλος η αξιολόγηση των ικανοτήτων του εργαζομένου είναι αναγκαίο και θεμιτό να πραγματοποιούνται υπό συνθήκες όσο το δυνατόν μεγαλύτερης αντικειμενικότητας και αξιοπιστίας. Η σοβαρότητα και η αποτελεσματικότητα της ίδιας της αξιολόγησης εξαρτάται τόσο από τους υπεύθυνους της αξιολόγησης όσο και από την αποδοχή της και επιρροή της στον αξιολογούμενο, δηλαδή κατά πόσον η αξιολόγηση θα έχει θετικές ή αρνητικές επιπτώσεις στην επαγγελματική πορεία του τελευταίου. Εφόσον αυτά απουσιάζουν η ίδια η υπόσταση της έννοιας της αξιολόγησης απουσιάζουν. Αποτέλεσμα της τελευταίας περίπτωσης θα είναι η αναζήτηση νέου επαγγελματικού χώρου από τον εργαζόμενο που έχει αυτογνωσία των ικανοτήτων του και είναι συνειδητοποιημένος για την επαγγελματική του πορεία και τις επιθυμίες του. Η αναζήτηση αυτή μπορεί να προεκτείνεται και σε νέα εργασιακά πεδία.

Thursday 23 December 2010

Χαμένη Γενεά: Είδα το Χρόνο

Πιστεύω «είδα» (αισθάνθηκα) πώς θα μετεξελιχθεί η Κυπριακή και η Ελληνική κοινωνία στην επόμενη περίοδο (γενεά). Το μήνυμα είναι απαισιόδοξο βάσει των όσων αντίκρισα. Όμως αυτά που είδα ότι θα ακολουθήσουν στην μεθεπόμενη γενεά είναι αισιόδοξα και ενθαρρυντικά. Παράδειγμα στη δεύτερη περίπτωση αισιοδοξίας αποτελεί η Γερμανία. Αντιπαράδειγμα στην πρώτη περίπτωση απαισιοδοξίας αποτελεί η Ελλάδα. Μετά την καταστροφή (1967-74) έρχεται η συντήρηση (1974-80), η αλλαγή και η πρόοδος (1981-89) ακολουθούμενη από την κοινωνική απάθεια και απομόνωση (1990-2007), την επανάσταση χωρίς αιτία (2008) την κοινωνικό-οικονομική κρίση κατάπτωση και κρίση (2009-2010) και τέλος τον ερχομό της ωριμότητας κ της αίσθηση της κοινωνικής ευθύνης και του καθήκοντος (2011+). Αντίστοιχα στο Γερμανικό παράδειγμα μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ακολούθησαν ο Ψυχρός Πόλεμος, η περίοδος 70΄ς-80’ς και η «Χαμένη Γενεά» (90’ς) και τέλος η Νέα Ενωμένη Γερμανία της Δημοκρατίας, της οικονομικής ατμομηχανής της Ευρώπης, των κυβερνήσεων συνασπισμού και συμβιβασμού και του κοινωνικού κράτους (2000-2010). Δυστυχώς στο Ελληνικό αντιπαράδειγμα μετά τον εμφύλιο του 1946-49 και την Χούντα του 1967-74 ακόμα βιώνουμε την περίοδο της «Χαμένης Γενεάς». Συνάμα ακολουθεί και η Κύπρος με μικρή χρονική υστέρηση, ήτοι στην κοινωνική απάθεια και απομόνωση. Σήμερα η Κύπρος γαλουχεί τη δική της «Χαμένη Γενεά» στην οποία δυστυχώς θεωρητικά ανήκα αφού έτυχε να γεννηθώ την περίοδο αυτή.[1] Ακριβώς αυτή την κατάσταση που αντικρίζω στον εγγύτερο ορίζοντα της Μεγαλονήσου επιζητώ να αποφύγω. Ευελπιστώ έτσι να μην χάσω την ευκαιρία αξιοποίησης της ευκαιρίας να γνωρίσω περαιτέρω τη Νέα εποχή στην προηγμένη χρονικά Δυτική Ευρώπη. Ευελπιστώ επίσης ότι όταν επιστρέψω στο απώτερο μέλλον ίσως σε μία μονιμότερη κατάσταση στην Κύπρο σε 1-2 δεκαετίες, να δύναμαι να συμβάλω και εγώ στον ταχύτερο όσο το δυνατόν ερχομό της Νέας Εποχής και στην Κύπρο, αν όχι και στην πραγματική σύγκλιση αυτής με την υπόλοιπη Ευρώπη της Δημοκρατίας, της Ανεπτυγμένης Οικονομίας, των κυβερνήσεων συνασπισμού και συμβιβασμού και του κοινωνικού κράτους, της Αλληλεγγύης, της Ισότητας, της Ελευθερίας, της Δικαιοσύνης και της Προόδου.

[1] Η περίοδος 1990-2010 στην Ελλάδα αντιστοιχεί στη «Χαμένη Γενεά» της Γερμανίας των 70΄ς-80’ς. Αντίστοιχα στο κυπριακό υποσύστημα, σήμερα (2010), βιώνουμε το μέσον της περιόδου της «Χαμένης Γενεάς». Εκτιμώ ότι προς τα τέλη της δεκαετίας (2010-2020) θα εκδηλωθεί και στην Κύπρο αντίστοιχη κοινωνικό-οικονομική κατάπτωση και κρίση.

Saturday 27 November 2010

Towards a final Conflict Resolution? General Political Elections in Bosnia i Herzegovina 2010: Results’ appraisal and consequences

A DIFFERENT VIEW (ADV)

An IAPSS Monthly Online Magazine
Volume 6: Issue 37
January 2011

Call for articles
Towards a final Conflict Resolution?
General Political Elections in Bosnia i Herzegovina 2010:
Results’ appraisal and consequences


Editorial Board 2010-2011
-Editor: Gabriela MARZONETTO
-Editor: Vasilis KILIARIS
Attention: New E-Mail address adifferentview@iapss.org
Deadline: 30 December 2010

The IAPSS Online Magazine "A Different View" editor’s team has the honor to announce an open call for articles for the 2nd Issue for this academic calendar year 2010-2011.

The topic of the ADV January 2011 Issue is:
Towards a final Conflict Resolution? General Political Elections in Bosnia i Herzegovina 2010: Results’ appraisal and consequences

Since the ADV is a monthly online magazine, inter alia should be composed by national events that have an international impact. Such an event is the general elections in BiH that were held in 3 October 2010.

Last month, on 3 October 2010, in Bosnia and Herzegovina (BiH) were held very crucial and important parliamentary and presidential elections. These general elections, circa 15 years since the 1995 Dayton Accords and the peace agreement bringing an end to the devastating Bosnia intra-state war, it's a crucial marking point for the future of the BiH political entity itself. The democratic enhancement and justice implementation, the continuity of stability and security, the economic prosperity and development and the further international integration of BiH in International Organizations such as the EU and the NATO, are core issues seeking for an answer. Presenting your critical approach on the results of the general elections in BiH and their impacts on the above mentioned points regarding the future of BiH, based on the inductive method, would potentially lead students to similar analysis for other frozen conflicts with multi-national populations and even further into comparative studies. Definitely your contribution would illuminate this dark place in the European continent, the frozen conflict in BiH.

For a more advanced research you are asked to examine the inter-relation between the concept Ethnicity and the Electoral procedure. The people of BiH voted separately for the BiH presidency, central and entities' parliaments (Serbians, Croats and Bosniaks), the president and vice-president of Republika Srspska (Serbians), as well as for the new members of the assemblies of the Federation of BiH's ten cantons (Croats and Bosniaks). Bearing in mind the division of voting along ethnic lines, analyze this model of electoral procedure in multi-ethnic societies and its outcome on interethnic and entity differences (and/or vice-versa).

Last but not least you may submit your articles using the comparative approach, by means of frozen conflict issues from all over the world in comparison with the BiH current situation in order to support your position.

To summarize, this issue aims to illuminate this dark place in the European continent, the frozen conflict in BiH, to reveal its current issues seeking for an answer and potentially lead students to similar analysis for other frozen conflicts with multi-national populations and even further into comparative studies.

Your academic perspective and observations could be invaluable in achieving the aforementioned aspiration. Please do not hesitate to submit your opinion, academic or dialogue article for publishment on the upcoming ADV!

For more information regarding the IAPSS ADV online Magazine and its Technical specifications for articles bear in mind the information given in the last page of this call for articles or visit
http://iapss.org/index.php?option=com_content&task=view&id=28&Itemid=87

Friday 26 November 2010

Σκέψεις περί Κύπρου – Κυπριακού: Το Πρόβλημα και ο Λαός

Κυπριακός «Λαός» = Δύο Κυρίαρχα / Εδραιωμένα Εθνοτικά Στοιχεία
(Ελληνικό και Τουρκικό)


Γεγονός αδιαμφισβήτητο είναι ότι, με βάσει τη θεωρία περί Εθνικισμού του Hobsbawn (1990), ως Έθνος μπορεί να οριστεί, «σαν αρχική υπόθεση εργασίας, οποιοδήποτε ικανοποιητικό μεγάλο σώμα ανθρώπων των οποίων τα μέλη αυτό-θεωρούνται ως μέλη ενός "έθνους" θα αντιμετωπίζονται υπό αυτήν τη μορφή». Καταυτόν τον τρόπο ο Κυπριακός ¨Λαός¨ αυτό-προσδιορίζεται ως μονό-διεθνικός. Ενώ αποτελείται από Δύο κυρίαρχα / εδραιωμένα εθνοτικά στοιχεία, το Ελληνικό (Ελληνοκυπριακό) και το Τουρκικό (Τουρκοκυπριακό), το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού και στις δύο κοινότητες με το νεωτερισμό/νεολογισμό σημαίνοντος-σημαινομένου ¨Κύπριος¨ αναφέρονται μόνο στο δικό τους εθνικό συστατικό. Δηλαδή σαν Κύπριος εννοείται είτε μόνο ο ομιλών την ελληνική έστω με το κυπριακό της ιδίωμα που είναι διαφορετικό από την επικρατούσα αττική-νεοδημοτική διάλεκτο και ο έχων τη χριστιανική βάπτιση, είτε αντίστοιχα μόνο ο ομιλών την τουρκική έστω με το κυπριακό της ιδίωμα που είναι επίσης διαφορετικό από την επικρατούσα ινσταμπουλίτικη (κωνσταντινοπολίτικη) διάλεκτο και ο έχων τη μουσουλμανική βάπτιση. Και στις δύο προαναφερθείσες περιπτώσεις προϋποθέτεται η εθνική συνειδησιακή παράμετρος.

Η σύγχυση του ελληνοκυπριακού λαού σε σχέση με την ταυτότητα του και του τι σημαίνει να είσαι Κύπριος ή ότι έχει σχέση με την πραγματική υπόσταση του ΝΑΤΟ, λόγω είτε της αμάθειας του ή της ιδιοτέλειας του, οδήγησε τους «Κυπρίους» στην απόρριψη της Νατοϊκής επιλογής το 1963-64, τη μή ένταξη της Κύπρου στον Ελληνικό πολιτικό χώρο το 1959 και στη συνεχιζόμενη έως σήμερα υποταγή των νεοκυπρίων στα στερεότυπα και στον ενδοκοινοτικό τους εθνικό διχασμό του ψευτοδιλήμματος μεταξύ της κυπριακής και της ελληνικής επιλογής.

Αφού ο Κόσμος όλος δεν αλλάζει τόσο εύκολα προς το καλύτερο, όσο εύκολα καταστρέφεται (Β’ΠΠ, Κράχ ΄29, Χούντα 67-74, Πόλεμος ΄74, Κοινωνικές Αναταραχές 2003), και αφού ο καθένας τελεολογικά κοιτά μόνο το δικό του συμφέρον ή έστω μέσω της ανιδιοτελούς αγάπης και ενδιαφέροντος που δείχνει στην πράξη, και όχι μόνο στα λόγια, προς την οικογένεια, τους φίλους και τους συγγενείς του, επιδιώκει την ευδαιμονία και την ευτυχία του, αυτά αποτελώντας παθολογικά συμπτώματα βαθύτερων αιτιών, έστω της πλειοψηφίας των ανθρώπων οι οποίοι απολαμβάνουν την εφήμερη ικανοποίηση, της κοντόφθαλμης στάσης σε σχέση με τη ζωή και της ιστορικό-κοινωνικής αμνησίας ή έλλειψης ενδιαφέροντος, τότε, το νόημα της αναζήτησης μου περί Κύπρου –Ασφάλειας, δεν αποσκοπεί μόνο στο αυτονόητο, ήτοι τη Λύση του Κυπριακού, αλλά πολλά περισσότερα στη ριζική μεταμόρφωση της καθημερινότητας στο νησί προς την αναδημιουργία της κυπριακής κοινωνίας όπως επίσης και της ελληνικής και τουρκικής σε πιο φυσικά πλαίσια σε σχέση με το λοιπό προηγμένο σε όλα τα επίπεδα κόσμο, έστω μακροχρόνια. Η σύγχρονη ομοιογενής υποκουλτούρα της καθημερινότητας των Ελλήνων και των Τούρκων (Ελλάδας, Τουρκίας και Κύπρου), έστω και των Κυπρίων αν αποδεχθούμε χάριν της συζήτησης αυτό το ψευδό-διαχωρισμό, στέκεται σκόπελος απέναντι στα προαναφερθέντα ζητήματα. Η επίτευξη τους μπορεί μόνο να επιτευχθεί σε ρεαλιστικά πλαίσια εσωτερικής τάξης και διεθνούς ασφάλειας, φιλελεύθερης εξωστρεφούς οικονομικής δραστηριότητας με ταυτόχρονη εξισορρόπηση της κοινωνικό-οικονομικό-πνευματικής προόδου, με ενεργή ή έστω παθητική συμμετοχή στα κοινά όπως επίσης και με ειλικρινή καταδίκη και τιμωρία της αδικίας και του μέσου και παράλληλη προώθηση της συμφιλίωσης μεταξύ των δύο Εθνών. Το αποτέλεσμα θα οδηγήσει εν τέλει και στη δική μου Ευδαιμονία και Ευτυχή Οικογενειακή και Συντροφική Συνύπαρξη!


Είδα το Χρόνο


Πιστεύω «είδα» (αισθάνθηκα) πώς θα μετεξελιχθεί η Κυπριακή και η Ελληνική κοινωνία στην επόμενη περίοδο (γενεά). Το μήνυμα είναι απαισιόδοξο βάσει των όσων αντίκρισα. Όμως αυτά που είδα ότι θα ακολουθήσουν στην μεθεπόμενη γενεά είναι αισιόδοξα και ενθαρρυντικά. Παράδειγμα στη δεύτερη περίπτωση αισιοδοξίας αποτελεί η Γερμανία. Αντιπαράδειγμα στην πρώτη περίπτωση απαισιοδοξίας αποτελεί η Ελλάδα. Μετά την καταστροφή έρχεται η συντήρηση, ακολουθούμενη από την κοινωνική απάθεια, απομόνωση και επανάσταση χωρίς αιτία και τέλος επέρχεται η ωριμότητα κ η αίσθηση της κοινωνικής ευθύνης. Αντίστοιχα στο Γερμανικό παράδειγμα μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ακολούθησαν ο Ψυχρός Πόλεμος, η περίοδος 70΄ς-80’ς και η «Χαμένη Γενεά» και τέλος η Νέα Ενωμένη Γερμανία της Δημοκρατίας, της οικονομικής ατμομηχανής της Ευρώπης, των κυβερνήσεων συνασπισμού και συμβιβασμού και του κοινωνικού κράτους. Δυστυχώς στο Ελληνικό αντιπαράδειγμα μετά τον εμφύλιο του 1946-49 και την Χούντα του 1967-74 ακόμα βρισκόμαστε στην περίοδο της «Χαμένης Γενεάς». Συνάμα ακολουθεί και η Κύπρος με μικρή χρονική υστέρηση, ήτοι στην κοινωνική απάθεια και απομόνωση. Στο άμεσο μέλλον η Κύπρος θα γαλουχήσει την επόμενη «Χαμένη Γενεά».

Ακριβώς αυτή την κατάσταση που αντικρίζω στον εγγύτερο ορίζοντα της Μεγαλονήσου επιζητώ να αποφύγω. Ευελπιστώ έτσι να μην χάσω την ευκαιρία αξιοποίησης της ευκαιρίας να γνωρίσω περαιτέρω τη Νέα εποχή στην προηγμένη χρονικά Δυτική Ευρώπη. Ευελπιστώ επίσης ότι όταν επιστρέψω στο απώτερο μέλλον ίσως σε μία μονιμότερη κατάσταση στην Κύπρο σε 1-2 δεκαετίες, να δύναμαι να συμβάλω και εγώ στον ταχύτερο όσο τον δυνατόν ερχομό της Νέας Εποχής και στην Κύπρο, αν όχι και στην πραγματική σύγκλιση αυτής με την υπόλοιπη Ευρώπη της Δημοκρατίας, της Ανεπτυγμένης Οικονομίας, των κυβερνήσεων συνασπισμού και συμβιβασμού και του κοινωνικού κράτους.

Saturday 13 November 2010

Ένα θα σας πω και ακούστε το καλά !

Δεν νοείται να είμαι ο μοναδικός κοινοτικός ψηφοφόρος του δημοτικού διαμερίσματος Αγίου Παύλου, μέρος πλέον του νέου Καλλικράτειου Δήμου Συκεών-Νεαπόλεως, ο οποίος μες την ανεργία μου να αντιλαμβάνομαι πόσο σημαντικό και ύψιστο δικαίωμα είναι αυτό της ψήφου. Μία ψήφος, για άνδρες και γυναίκες, νέες και νέους, για την οποία χύθηκε αίμα για να αποκτηθεί.
Και επιπλέον δεν νοείται, αν και Έλληνας από την Κύπρο άλλα όχι γνήσιος Μακεδόνας (ό,τι και να σημαίνει σήμερα αυτό), να αντιλαμβάνομαι ότι ο επόμενος αιρετός Περιφερειάρχης επιβάλλεται να είναι κάποιο άτομο με αξιοπρέπεια, ήθος και σοβαρότητα. Και φυσικά ο Ζορό δεν είναι αυτό το πρόσωπο. Θέλω από αυτή την Κυριακή να μην ντρέπομαι που ζω και αγωνίζομαι να επιβιώσω στη Θεσσαλονίκη και τη Μακεδονία.
Για αυτό το λόγο σας καλώ γνήσια, φιλικά και πατριωτικά, να θυσιάσετε μισή ώρα από τον Κυριακάτικο σας καφέ και να Ψηφίσετε !

Χωρίς ντροπή Βασίλης


Επιτρέψτε μου μια και ακόμα έχουμε Δημοκρατία, να επιχειρηματολογήσω ως εξής:
O άνθρωπος καταρχήν ιδανικά γεννιέται και πεθαίνει αριστερός, ήτοι Άριστος. Στην πορεία είναι που τα χάνει και ψάχνει για υλιστικά πετραδάκια. Πάλι καλά που είναι και ο Μίκης και τα λέει όπως Πλατωνικά πολιτειακά θα έπρεπε να είναι τα πράγματα. Μην τα λαμβάνουμε όμως τοις μετρητοίς. Όπως και να έχει το μόνο σίγουρο είναι ότι η μουσική του χαίρει ανεκτίμητης αξίας συνεισφορά και δεν αμφισβητείται. Δίαβασε παιδί μου και λίγο ιστορία για το 60, το 70, τα τραγούδια της πτώσης της χούντας και της ανάστασης της δημοκρατίας, έστω αυτήν που έχουμε σήμερα.
Ένας δηλωμένος θαυμαστής της ειρήνης, της δημοκρατίας και του Μίκη !

Καλά, δεν είπαμε κιόλας ότι το κομμουνιστικό καθεστώς του γενοκτόνου στάλιν είναι καν άξιο αναφοράς. Εμείς ήμαστε που "πηδιόμαστε" να ξεκολλήσουμε από την ανεργία μας, την ανικανότητα της προηγούμενης γενεάς, πολιτικής, οικονομικής και επιχειρηματικής. Εμείς θα πετύχουμε τη λύτρωση της χώρας στο μέλλον αφού υποστούμε όλες τις συνέπειες. Αλλά δυστυχώς ακόμα η πλειοψηφία από εμάς κουβαλάει το στίγμα της "χαμένης γενεάς". Και μόνο όταν το αποτινάξει ο Φοίνικας θα ξαναγεννηθεί !

Tuesday 2 November 2010

Quality of democracy in Latin American and Eastern European Countries.



An IAPSS Monthly Online Journal


Volume 6: Issue 36
October 2010




New Editorial Board 2010-2011

-Editor : Gabriela MARZONETTO
-Editor : Vasilis KILIARIS
CONTENTS

Editorial
Quality of democracy in Latin American
and Eastern European Countries 3
Vasilis Kiliaris and Gabriela Marzonetto
Opinion Articles
Voting right and minimum age limit 6
Maria-Iliana Pravita
Academic Articles
The Nation State, Migration and Liberty 10
Ines Katic-Vrdoljak
Democratization of the Western Balkans through EU Integration 16
Nemanja, Grgici
Neo-liberalism, consequences on the prospect of democratization
in Latin America 28
Alexandra Dobra
Call for Articles Guidelines 37




EDITORIAL

The IAPSS Online Journal "A Different View" new editor’s team has the honor to welcome you to the first issue for this academic calendar year 2010-2011.
The topic of the ADV October Issue is:
Quality of democracy in Latin American and Eastern European Countries.

Regarding the achievement or not of the aforementioned democratic quality diagnose and indices for the countries in these regions, the editors of the ADV concluded that novel ideas such as the enlargement of the body politic and having the power of individual states reduced and more of their sovereignty surrendered, indeed reveal the different elements inherent in the construction of quality democracies. Furthermore, the analyses of the Eastern Balkans quest towards full democratization and their capabilities to join the EU, how neoliberalism in its economic and political forms has made citizenship from LA countries depoliticized, and how the democratic institutions were dismantled, successfully allows to the ADV readers to compare the achievements in the development of modern democracies in Eastern Europe and Latin America, in a world of constants changes.

Maria-Iliana Pravita in her opinion article examines the potential outcome on Democracy of the enlargement of the body politic by a further reducing of the age limit in political participation and voting. Examples are given and the political maturity of the youth is supported, e.g. by refreshing the body politic and being an institutional mechanism for violence prevention among younger people.
(Pravita, M.I., Voting right and age limit, 2010)
Ines Katic-Vrdoljak examines the balance between the sovereignty of the nation-state and the human liberty in the framework of the contemporary contentious issue of migration. Contemporary concepts such as the globalization, capitalism and neoliberalism along with case studies concerning the refugees in Palestine and in Bosnia and Herzegovina based on data abstracted by International Organizations are Ines arguments to defend her very interesting conclusion that
[W]hile it may be utopian to expect the world to move any time soon beyond the nation-state as the universal principle of political organisation towards a Kantian ideal of the world government that could supposedly eliminate some of the problems, world federalist forces may, if not abolish the system, at least help empower the existing supranational institutions and organizations, notably the United Nations (however with appropriate reforms), thus having the power of individual states reduced and more of their sovereignty surrendered. It is only then that we can possibly find ourselves on the path to a more just world, where individual liberty can be a reality and not just a notion.
(Vrdoljak, I.K., The Nation State, Migration and Liberty, 2010)
Democratization of the Western Balkans through EU Integration by Nemanja Grgici is an article about the challenges and issues in the process of democratization in countries like Kosovo or Serbia nowadays. These countries are working constantly hard in order to fulfill democratic standards, however their work is complicate and it can takes a lot of time. In the last two decades Western Balkan countries have suffered political and economic reforms, that make difficult to achieve the fulfill democracy that they need in order to join the European Union. Nemanja focus his attention in problems including issues of sovereignty, law enforcement and justice (areas in the “Justice and Home Affairs” portfolio of the EU institutions), as well as addressing past conflicts and human rights abuses (transitional justice). He also considers those are the main obstacles in the process of democratization of the countries in the region, and their eventual accession to the European Union. The main contribution of the article is to identify the key issues of the Balkan countries in order to figure out the true motives of the weak democracy in Eastern Europe and, on the other hand, the author give us the possibility to focus our effort in the quest for Eastern Balkan countries full democratization and capabilities to join the EU. (Nemanja, G., Democratization of the Western Balkans through EU Integration, 2010)



Neo-liberalism, consequences on the prospect of democratization in Latin America, by Alexandra Dobra, is concentrating on two case-studies, Brazil and Chile. The author´s analysis is done on a double level: In a first part she considers the consequences of neo-liberalism on the first dimension of the infra-State level, and in a second part it moves to the analysis of the society. Alexandra begins the article with two sharp questions for understanding the neoliberalism consequences in LA: are neo-liberalism and democratization compatible? How did neo-liberalism influence democratization? In the article, the author realizes a review of the history of the two last decades in Latin American Countries, but she focuses her work in Brazil and Chile. Alexandra shows that the neoliberal solution for public debt and democracy crisis did not bring positives responses for LA. Even “the neoliberal solutions” have sunk LA countries in poverty, clientelism, corruption, foreign capital dependency, coalitions between parties and with militaries groups, weak of the parliament and the appearances of charismatic leaders (that are not always democratic). This article aims to demonstrate how neoliberalism in its economic and political forms has made citizenship from LA countries depoliticized, and how the democratic institutions were dismantled. (Dobra, A., Neo-liberalism, consequences on the prospect of democratization in Latin America, 2010)
For further reading and scientific research here are some thoughts:
The opportunity for the advancement of the quality of Democracy in Latin America and Eastern European countries has solid foundations, the EU Lisbon Reform Treaty. Through the new EU Diplomatic Service (European External Action Service) new potentials emerge to become an active multilateral instrument for the enhancement of democracy from the EU to the MERCOSUR member states. Moreover another essential instrument for more democracy is the possibility given in the treaty for 1 million citizens of the EU, from a significant number of member states, can take the initiative to put a specific subject on the EU-Commission’s agenda.

Enjoy reading!

Thursday 21 October 2010

ʺA DIFFERENT VIEWʺ An IAPSS Monthly Online Journal

ʺA DIFFERENT VIEWʺ
An IAPSS Monthly Online Journal
Volume 6: Issue 36
October 2010

The IAPSS Online Journal "A Different View" new editor’s team has the honor to announce an open call for articles for the first Issue for this academic calendar year 2010-2011.
The topic of the ADV October Issue is:
"Quality of democracy in Latin American and Eastern European Countries"

Latin America has been in the last decade’s the scene of deep transformations in the existing democracies, like the dismantlement of democratic institutions in Central America, the weakening of parliaments in South America and the gradual tendency to soft authoritarianism. In the other hand, the Eastern European countries have had to cross through the transition from socialism to the occidental democratic model in order to integrate into the economic structure of the European Union.
The democratic institutions are recognized as central elements to achieve the social objectives more requested: justice, equity, development, etc. For this reasons the requirement of diagnose and create indices of democratic quality in countries in both regions are more and more relevant.

This issue aims to reveal the different elements inherent in the construction of quality democracies and, on the other hand, to compare the achievements in the development of modern democracies in Eastern Europe and Latin America, in a world of constants changes.

Your academic perspective and observations could be invaluable in achieving the aforementioned democratic quality diagnose and indices for the countries in these regions.

Please do not hesitate to submit your opinion, academic or dialogue article for publishment on the upcoming ADV!
For more information regarding the IAPSS ADV online Journal and its Technical specifications for articles visit
http://iapss.org/index.php?option=com_content&task=view&id=28&Itemid=87

New Editorial Board 2010-2011
According to the new policy adopted by the Executive Committee the Editorial Board for IAPSS monthly magazine A Different View (ADV) will be composed of three editors

-Editor : Gabriela MARZONETTO
-Editor : Sven BRENDEL
-Editor : Vasilis KILIARIS

Any student from anywhere in the world with an interest in political science, international relations, current affairs or related fields is invited to publish in the ADV.

Every month, A Different View brings the IAPSS community political, cultural and social commentary from around the world. A Different View delivers a diverse range of domestic and international news and opinion with every issue.

Note: The articles written in this section do not necessary reflect IAPSS opinion. The content is freely posted by our contributors which are responsible for their words.