Personal Statement
Since 2007 I have been successful in the Open Competition organized by EPSO for ADMINISTRATORS (AD5) level:
EPSO/AD/53/06 - CYPRIOT CITIZENSHIP (CY), Field 3: Economics. [1]
Furthermore since March 2009 I am participating in a 5 months period traineeship programme within the Directorate-General of the European Commission Humanitarian-aid Office (D-G ECHO) in Brussels, Belgium. As part of the Finance Management Unit I have taken both administrative and assistant level responsibilities inter alia assessment of NGOs candidates, monitoring of late payment interest and administrative and logistical support.
My Academic and Professional background could be summarized as the following. My Scientific interests and goals are related to the branch of Social Sciences. More specifically I am reffering to the scientific disciplines of Economic Science, Political Science and International Relations. My Professional interests and goals are related to posts concerning the field International Relations and Economics applied through employment in International Organizations.
I studied at the department of Economics of the Aristotle’s University of Thessaloniki graduating with a BSc (Ptychio) in Economics and specialised in the Division of Business Studies. Moreover I followed an exchange student’s programme of the EC (Socrates-Erasmus) in Budapest Business School in Hungary attending modules regarding Strategic Marketing studies and Understanding East-Central European Countries in the framework of the European Union. Especially the last one instigated my interest in Political Science and International Relations.
After graduation and for a period of more than five years I worked in the private business sector in Cyprus and Thessaloniki with a short break being a volunteer in the Athens Olympics in 2004. Mainly I worked at the Bank of Cyprus in Thessaloniki for a period of four years where I seized the opportunity to apply the economic knowledge I had acquired from my studies. To be exact I mainly focused in sales & marketing methods in the area of consumer and business credit aiming to increase the turnover of banking products such as business loans, accrual accounts, overdrafts and long-term deposits. Moreover I negotiated on behalf of the Bank of its clients or potential client’s salary scheme agreements, i.e. negotiating with public services and private enterprises of the framework of their payroll schemes and indicating their benefits if the payroll is carried out through the Bank of Cyprus channels.
Simultaneously with my professional life I decided to continue my studies in the fields of Political Science and International Relations. For that reason and for the time being, I am pursuing a second degree at the department of International and European Studies of the University of Macedonia in Thessaloniki aiming to graduate the soonest possible with a BA (Ptychio) in International and European Studies.
Studying International and European Studies gave to me the impetus to further continue my studies in a higher level. That was possible due to the fact of holding a Bachelor degree. Hence I am pursuing a Post-Graduate Degree in International Studies at the aforementioned department aiming to graduate till the end of 2009 with a MA (Metaptychiako) in International Studies, having left only to write my thesis. Namely I intend to put forward my arguments on a potential solution of the Cyprus problem in the framework of Regional International Organizations such as the EU and NATO.
Involvement in civil society includes inter alia the representation of my fellow students in Aristotle’s University at the Students Council and the Senate of the University during my studies. Moreover I was the Treasurer of the Greek Association of Political Science Students (GAPSS) and currently I am involved in the alumni commission of the GAPSS, member of the Executive Committee of the International Association for Political Science Students (IAPSS) based in Ljubljana, Slovenia and a member of the Solidarity sub-committee of the trainees in the EC. In addition, the completion of military service with an officer’s grade in Cyprus National Guard along with the aforementioned activities has improved my organisational competences in coordination and administration of people and further enhanced my organisational and communicational skills in the application of project and team management.
Summarizing, my previous experience in the private business sector through my employment in a bank, an insurance company and in the family enterprise along with the attendance in several vocational training seminars related to the afore mentioned enterprises gives to me the necessary capabilities and professional skills and competences to meet the expectations required by working in an international organization. My background studies in Economics, Political Science and International Relations, the participation in several Conferences and Models with themes on International Organizations such as the UN, NATO and EU, and involvement in the IAPSS and GAPSS NGOs cultivated my interest for working in one of the Institutions of the European Union. Furthermore the study experience abroad (Erasmus), the volunteer experience during the Olympic Games (Athens 2004) and the traineeship experience in the European Commission (D-G ECHO) has enhanced my skill of interacting with people in a multinational and culturally-diverse working environment.
Using the professional experience along with the academic knowledge I have acquired I am strongly motivated to work for the European Union Institutions. Working for the EU is very challenging for me since I have taken part in the experience of the European Integration project since inter alia the introduction of Euro in 2002 in Greece and the accession of Cyprus in the EU in 2004. My expectations are to undertake responsibilities equivalent to civil servants of the EU as soon as possible bearing in mind that civil servants working for the EU are called to face a wide field of tasks and responsibilities which are placed in an international professional environment. To conclude with, the curriculum of my studies together with the cumulative work environment know-how I have acquired gives to me the strong background needed in order to face this challenge.
Sincerely
Vasilis Kiliaris
[1] The information has been extracted from the Reserve lists published in the EU website: http://europa.eu/epso/success/list/admin/pdf/epso_ad_53-62_06_en.pdf [25 June 2009]
Friday 26 June 2009
Monday 15 June 2009
Solidarity Sub-Committee Vs Study Trip Teams
With this article my aim is not to provoke or dispute the quality, the efforts, the morality and the integrity of my fellow Stagiaires in this Spring Stage Program in the European Commission. On the contrary I intend to present my personal opinion of the role of the Stagiaires in the EC based on my personal experience and point of view being both a member of a Study Trip Team, i.e. AIDCO-ECHO Stagiaires Study Trip Team, and a member of the Solidarity Sub-Committee.
The Stage program offers numerous opportunities for a Stagiaire to actively participate in the most of them exploding his/her limited amount of time during the stage period. The Stage Committee having under its auspices the Sub-Committees is responsible for running a smooth and fruitful program for the complete body of the Stagiaires Community. These Sub-Committees have a different concept and role during the whole period of the Stage. A leading position, even though this is equal among others, has the Solidarity Sub-Committee.
The Solidarity Sub-Committee (SSC) is a group of the European Commission Stagiaires who share the common interest in the problems faced by less fortunate people in the World. Furthermore the SSC has the privilege to be the one and only Sub-Committee responsible to carry through the most important mission of the Stagiaires Association, i.e. to provide a considerable amount of money to the EC personnel NGO “Europe Third World” (ETW) in order to implement in a successful way one of their humanitarian aid projects in the developing world.
The SSC inter alia assists the Stage Committee or the other Sub-Committees to implement their projects and events by providing labor working hours for the tasks assigned to the SSC by the last, e.g. the SSC members work on a volunteer base on the cloakrooms of the parties organized during the stage period. Furthermore the SSC organize its own projects and events in order to have a successful fundraising strategy in regard with the financing of the aforementioned Project of the NGO ETW, e.g. the SSC organize pub quiz, film projections and dance classes for the EC personnel and their fellow Stagiaires. Last but not least the SSC has the sole responsibility to bring into success the biannual Awareness Week (AW) in regard with the NGO ETW, its Vision and Mission and the Project finance in a developing country.
On the other hand the Stagiaires involved in the Study Trip Teams (STT) dedicate a significant amount of their personal time in order to implement their tasks in regard with a successful fundraising strategy in order to support their project, i.e. to visit an EC Delegation in a developing country. This strategy involves inter alia different types of events and activities, inter alia parties, sales of products and extraordinary events such as pub quiz, speed dating evenings etc. The aim of the Study Trip (ST) organized by the Stagiaires in D-G AIDCO and D-G ECHO is to view concrete results and direct impact of Europe Aid and Humanitarian Aid projects on the field following the theoretical phase of the stage in Brussels.
Analyzing both strategies someone can easily recognize the difference on the concept of each party and the similarities of the means used to realize their cause. Having in mind the limited potential budget each Stagiaire has from the beginning of his/her stage period – 5 000 to 6 000 EUR – we realize that this budget has also limited potentials in order to finance the above mentioned projects. This contradiction has as a result the two parties to consider themselves as competitors and not as partners. Just imagine if every Directorate-General organized its own STT. For example D-G RELEX could also have a ST in an EC Delegation abroad. D-G JLS could have a ST in the Schengen area countries and D-G TRADE a ST in China etc. Their possibilities to succeed on their goal would be minimized and they would be compelled to expand their fundraising strategy outside the Stage community circle by including on their target group the whole body of the EC personnel and the local civil society actors in Brussels and abroad.
To conclude with, my personal opinion on this issue is that the limited period of time of five months and the limited budget each Stagiaire has during his/her Stage program can only be productively, efficiently and effectively utilized if there is a commitment on the Vision and Mission of both the EU/EC traineeship and the Stage Committee. This Vision can only be carried out through the official channels of the program, i.e. the Sub-Committees. Hence a Solidarity and Voluntary based mentality is sine qua non in order for their role to be successfully implemented.
Cordially
Vasilis KILIARIS
The Stage program offers numerous opportunities for a Stagiaire to actively participate in the most of them exploding his/her limited amount of time during the stage period. The Stage Committee having under its auspices the Sub-Committees is responsible for running a smooth and fruitful program for the complete body of the Stagiaires Community. These Sub-Committees have a different concept and role during the whole period of the Stage. A leading position, even though this is equal among others, has the Solidarity Sub-Committee.
The Solidarity Sub-Committee (SSC) is a group of the European Commission Stagiaires who share the common interest in the problems faced by less fortunate people in the World. Furthermore the SSC has the privilege to be the one and only Sub-Committee responsible to carry through the most important mission of the Stagiaires Association, i.e. to provide a considerable amount of money to the EC personnel NGO “Europe Third World” (ETW) in order to implement in a successful way one of their humanitarian aid projects in the developing world.
The SSC inter alia assists the Stage Committee or the other Sub-Committees to implement their projects and events by providing labor working hours for the tasks assigned to the SSC by the last, e.g. the SSC members work on a volunteer base on the cloakrooms of the parties organized during the stage period. Furthermore the SSC organize its own projects and events in order to have a successful fundraising strategy in regard with the financing of the aforementioned Project of the NGO ETW, e.g. the SSC organize pub quiz, film projections and dance classes for the EC personnel and their fellow Stagiaires. Last but not least the SSC has the sole responsibility to bring into success the biannual Awareness Week (AW) in regard with the NGO ETW, its Vision and Mission and the Project finance in a developing country.
On the other hand the Stagiaires involved in the Study Trip Teams (STT) dedicate a significant amount of their personal time in order to implement their tasks in regard with a successful fundraising strategy in order to support their project, i.e. to visit an EC Delegation in a developing country. This strategy involves inter alia different types of events and activities, inter alia parties, sales of products and extraordinary events such as pub quiz, speed dating evenings etc. The aim of the Study Trip (ST) organized by the Stagiaires in D-G AIDCO and D-G ECHO is to view concrete results and direct impact of Europe Aid and Humanitarian Aid projects on the field following the theoretical phase of the stage in Brussels.
Analyzing both strategies someone can easily recognize the difference on the concept of each party and the similarities of the means used to realize their cause. Having in mind the limited potential budget each Stagiaire has from the beginning of his/her stage period – 5 000 to 6 000 EUR – we realize that this budget has also limited potentials in order to finance the above mentioned projects. This contradiction has as a result the two parties to consider themselves as competitors and not as partners. Just imagine if every Directorate-General organized its own STT. For example D-G RELEX could also have a ST in an EC Delegation abroad. D-G JLS could have a ST in the Schengen area countries and D-G TRADE a ST in China etc. Their possibilities to succeed on their goal would be minimized and they would be compelled to expand their fundraising strategy outside the Stage community circle by including on their target group the whole body of the EC personnel and the local civil society actors in Brussels and abroad.
To conclude with, my personal opinion on this issue is that the limited period of time of five months and the limited budget each Stagiaire has during his/her Stage program can only be productively, efficiently and effectively utilized if there is a commitment on the Vision and Mission of both the EU/EC traineeship and the Stage Committee. This Vision can only be carried out through the official channels of the program, i.e. the Sub-Committees. Hence a Solidarity and Voluntary based mentality is sine qua non in order for their role to be successfully implemented.
Cordially
Vasilis KILIARIS
The EC Trainees present the Awareness Week
SOLIDARITY Sub-Committee
Subject: Guidelines for the Awareness Week
The EC Trainees present the Awareness Week
What is the Awareness Week
[EN] The Awareness Week (AW) is organized each year by Stagiaires of the Commission belonging to the Solidarity Sub-Committee (SSC). [1] The concept of the AW is to arouse the interest on Developing Countries problems and their current situation. The target group is the European Community’s civil servants working in the Institutions of the EC mainly located in Brussels. For that purpose during the working days of a whole week, twice a year, the trainees are trying to inform and aware the EC personnel via inter alia stand points, flyers, newsletters etc. Furthermore an extraordinary closing event is taking place on the last day of the AW. Moreover a fund raising campaign is planned in order to finance a project selected each year by the previous SSC that had been already evaluated and being in process during the current mandate of the SSC. [2] This year’s project is located in Burma (Myanmar) following the Cyclone Nargis side effects.
When: 15-19 June 2009
Where: EC Buildings
How you can contribute: Donate and join us on the last day open air event (19th of June)
[1] The Solidarity Sub-Committee is a group of the European Commission Stagiaires who share the common interest in the problems faced by less fortunate people in the World.
[2] The project is evaluated and selected by the Commission’s personnel NGO “Europe Third World” (ETW).
For more information regarding ETW read Annex I : EUROPE-THIRD WORLD INFORMATION BULLETIN
Subject: Guidelines for the Awareness Week
The EC Trainees present the Awareness Week
What is the Awareness Week
[EN] The Awareness Week (AW) is organized each year by Stagiaires of the Commission belonging to the Solidarity Sub-Committee (SSC). [1] The concept of the AW is to arouse the interest on Developing Countries problems and their current situation. The target group is the European Community’s civil servants working in the Institutions of the EC mainly located in Brussels. For that purpose during the working days of a whole week, twice a year, the trainees are trying to inform and aware the EC personnel via inter alia stand points, flyers, newsletters etc. Furthermore an extraordinary closing event is taking place on the last day of the AW. Moreover a fund raising campaign is planned in order to finance a project selected each year by the previous SSC that had been already evaluated and being in process during the current mandate of the SSC. [2] This year’s project is located in Burma (Myanmar) following the Cyclone Nargis side effects.
When: 15-19 June 2009
Where: EC Buildings
How you can contribute: Donate and join us on the last day open air event (19th of June)
[1] The Solidarity Sub-Committee is a group of the European Commission Stagiaires who share the common interest in the problems faced by less fortunate people in the World.
[2] The project is evaluated and selected by the Commission’s personnel NGO “Europe Third World” (ETW).
For more information regarding ETW read Annex I : EUROPE-THIRD WORLD INFORMATION BULLETIN
Sunday 1 March 2009
Wednesday 17 December 2008
Abstract / Περίληψη : Κοινωνικός Αναβρασμός
Abstract / Περίληψη
Η έρευνα πραγματοποιήθηκε αυτόβουλα με σκοπό όχι τόσο την παρουσίαση των γεγονότων που ακολούθησαν τον θάνατο του 15-χρονου μαθητή όσο για να καταδειχτούν οι πραγματικοί υπαίτιοι της «εξέγερσης» και οι συμμετέχοντες σε αυτήν, οι στόχοι τους και τα κίνητρα τους Επιπλέον ο ρόλος και ο παραλογισμός του κοινωνικού συνόλου αλλά και η κρίση εμπιστοσύνης της Ελληνικής Κοινωνίας προς τους Θεσμούς αποτελεί απλώς το άλλοθι της δικής της ενοχής για την απάθεια της, τον εγωισμό της και την αναισθησία της με τα τεκταινόμενα γύρω της.
Keywords / Λέξεις Κλειδιά: κοινωνικός αναβρασμός και παραλογισμός, αντί-εξουσιαστές, υλικοί και ιδεολογικοί στόχοι, Θεωρία του Χάους, υπαίτιοι, κρίση εμπιστοσύνης, άλλοθι, ενοχή
-------------------------------------------------------------------------------------------------
Το κείμενο αποτελεί απόσπασμα της έρευνας που πραγματοποιήθηκε από τον υποφαινόμενο μεταξύ 08 και 12 Δεκεμβρίου 2008 στη Θεσσαλονίκη.
Η έρευνα πραγματοποιήθηκε αυτόβουλα με σκοπό όχι τόσο την παρουσίαση των γεγονότων που ακολούθησαν τον θάνατο του 15-χρονου μαθητή όσο για να καταδειχτούν οι πραγματικοί υπαίτιοι της «εξέγερσης» και οι συμμετέχοντες σε αυτήν, οι στόχοι τους και τα κίνητρα τους Επιπλέον ο ρόλος και ο παραλογισμός του κοινωνικού συνόλου αλλά και η κρίση εμπιστοσύνης της Ελληνικής Κοινωνίας προς τους Θεσμούς αποτελεί απλώς το άλλοθι της δικής της ενοχής για την απάθεια της, τον εγωισμό της και την αναισθησία της με τα τεκταινόμενα γύρω της.
Keywords / Λέξεις Κλειδιά: κοινωνικός αναβρασμός και παραλογισμός, αντί-εξουσιαστές, υλικοί και ιδεολογικοί στόχοι, Θεωρία του Χάους, υπαίτιοι, κρίση εμπιστοσύνης, άλλοθι, ενοχή
-------------------------------------------------------------------------------------------------
Το κείμενο αποτελεί απόσπασμα της έρευνας που πραγματοποιήθηκε από τον υποφαινόμενο μεταξύ 08 και 12 Δεκεμβρίου 2008 στη Θεσσαλονίκη.
Κοινωνικός Αναβρασμός: τα Γεγονότα, οι Υπαίτιοι και οι Συμμετέχοντες ∙ μια Aυτοκριτική του Κοινωνικού Συνόλου
Εισαγωγή
Ο αναβρασμός της ελληνικής κοινωνίας βρήκε τη διέξοδο που αναζητούσε για να ξεσπάσει με αφορμή τον μοιραίο πυροβολισμό του αστυνομικού-ειδικού φρουρού- εναντίον του 15-χρονου μαθητή. Σαν να έψαχνε από καιρό ένα ατυχές γεγονός για να εκδηλώσει την οργή της, την απογοήτευση της, την έλλειψη ελπίδας και οράματος για το μέλλον αλλά και για να εκφράσει την καταδίκη της στην καθημερινότητα και τη ματαιοδοξία που έχει κατακλύσει τη σύγχρονη τεχνολογική και καταναλωτική εποχή που ζούμε. Δυστυχώς η ζωώδης ενστικτώδης έκφραση των αγριότερων αισθημάτων μας βρήκε ανταπόκριση σε μία «μικρή», τόσο αριθμητικά όσο και ηλικιακά μερίδα νέων ανθρώπων, μαθητών, φοιτητών και «περιθωριοποιημένων» ατόμων ∙ γενικά βρήκε ανταπόκριση σε νεαρής ηλικίας μέλη της κοινωνίας των μεγαλουπόλεων που ζούμε.
Ο βανδαλισμός και το πεδίο μάχης στο οποίο έχει μετατραπεί η συντριπτική πλειοψηφία των ελληνικών πόλεων, με επίκεντρο την Αθήνα και την Θεσσαλονίκη, δεν θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν εάν μία σειρά από αίτια δεν είχαν την ακολουθία και τη συνεκτικότητα που θα έδιναν το άλλοθι στην προαναφερθείσα μερίδα ταραχοποιών. Οι καταστροφές έγιναν υπό την καθοδήγηση της «γνωστής-άγνωστης» ομάδας αντί-εξουσιαστών-αναρχικών που δρουν σχεδόν ανεξέλεγκτα εδώ και πολλά χρόνια. Ο εντοπισμός τους είναι εφικτός υπό την αίρεση της πολιτικής ευθύνης, απόφασης και συναίνεσης. Επείγουσα παραμένει ωστόσο η σύνταξη μίας στρατηγικής για τον τελειωτικό χειρισμό του φαινομένου αυτού.
Vs
Τα Γεγονότα
Η κοινωνική έκρηξη που επακολούθησε τον πυροβολισμό του νεαρού μαθητή λυκείου από τον ειδικό φρουρό οδήγησε σε σειρά γεγονότων με καταληκτικό σημείο την καταστροφική μανία του μαινόμενου πλήθους. Ανησυχητικό και πρωτοφανές σε σύγκριση με επεισόδια παλαιοτέρων εποχών είναι το γεγονός της ταυτόχρονης παρουσίας ή/και συμμετοχής στα επεισόδια διαφορετικών κατηγοριών ομάδων. Μεταξύ άλλων οι ανήλικοι μαθητές αποτέλεσαν τη μεγαλύτερη ποσοτικά μερίδα συμμετεχόντων. Οι αντί-εξουσιαστές με τη σειρά τους αποτέλεσαν για μία ακόμη φορά την καταστροφικότερη ποιοτικά μερίδα ταραχοποιών. Η Εξωκοινοβουλευτική Αριστερά και ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, (ΣΥΡΙΖΑ), με τη συγκέντρωση που είχαν συγκαλέσει και με την ανοχή τους στη συμμετοχή στην πορεία ακραίων στοιχείων, έδωσαν το άλλοθι και την κάλυψη στους τελευταίους για να προβούν στις καταστροφικές τους ενέργειες. Με πρόσχημα τη βίαιη συμπεριφορά των οργάνων επιβολής του νόμου, οι αναρχικοί πετροβόλησαν και πυρπόλησαν κυρίως μεγάλες επιχειρήσεις, ήτοι τράπεζες, εταιρείες νέας τεχνολογίας, ηλεκτρονικών υπολογιστών και κινητής τηλεφωνίας αλλά και κάθε είδους μικρομεσαίες επιχειρήσεις όπως επίσης και έκαψαν κάθε είδους κάδους απορριμμάτων, θρυμμάτισαν στάσεις λεωφορείων και βεβήλωσαν αγάλματα και άλλα μνημεία ιστορικής και πολιτιστικής σημασίας. Το κάψιμο της βιβλιοθήκης της Νομικής, ενός ιερού ακαδημαϊκού χώρου, αποτελεί ίσως το πιο μακάβριο σημείο μετά τη δολοφονία του νεαρού μαθητή.
Αθήνα Θεσσαλονίκη
Υλικοί και Ιδεολογικοί Στόχοι
Οι Υλικοί Στόχοι των ταραχοποιών στοιχείων προσδίδουν στις ενέργειες τους μία ιδεολογική διάσταση. Το οργανωμένο σύνολο της Αντί-Εξουσιαστικής Κίνησης (Α/Κ), όσο αντιφατικό και αν ακούγεται οι αναρχικοί να οργανώνονται σε ομάδες που εξυπηρετούν συγκεκριμένους αλλότριους σκοπούς, επιτιθέμενο κυρίως σε καταστήματα - σύμβολα – της σύγχρονης καπιταλιστικής – καταναλωτικής – κοινωνίας αλλά και με το βανδαλισμό της δημόσιας περιουσίας - σύμβολο της οργανωμένης και εξουσιαστικής πτυχής της κοινωνίας που ζούμε – πέτυχαν σε μεγάλο βαθμό η Θεωρία του Χάους να βρει υπόσταση στην σημερινή ελληνική καθημερινότητα. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι τα επεισόδια επεκτάθηκαν σε όλη την Ελλάδα με τη συμμετοχή κάθε λογής ιδεολογικής ή μη υπόστασης στοιχείων, ήτοι κοινωνικά «βολεμένων» ή «περιθωριοποιημένων» ατόμων. Θλιβερό γεγονός όμως αποτελεί η παράλληλη συμμετοχή μαθητών και γενικά ανηλίκων και νεαρής ηλικίας ατόμων στις ταραχές, επεκτείνοντας με κάποια έννοια τη δράση τους και εκτός γηπέδων. Το γήπεδο αποτέλεσε για δεκαετίες σημείο εκτόνωσης της οργής και του αναβρασμού κυρίως των νέων ατόμων. Κατά τη διάρκεια της «εξέγερσης» οι ελληνικές μεγαλουπόλεις, οι δρόμοι και οι πλατείες τους μετατράπηκαν στο γήπεδο αυτό. Ακόμη πιο θλιβερό γεγονός όμως αποτελεί η απάθεια και η αναισθησία των συμμετεχόντων στην πορεία, με κύρια αναφορά στους «συνειδητοποιημένους» αριστερούς τόσο της εξωκοινοβουλευτικής όσο και της κοινοβουλευτικής αριστεράς, οι οποίοι πέραν μερικών ηχητικών αποτροπών απλά παρακολουθούσαν τη μειοψηφία των παρόντων και εννοούμε τους αντί-εξουσιαστές, να προβαίνουν ανενόχλητοι σε καταστροφές και ακολούθως κάποιοι εξ αυτών αλλά και κλεφτρόνια χωρίς συνείδηση και αίσθηση της κατάστασης να προβαίνουν σε λεηλασίες των καταστημάτων. Οι τελευταίοι κυρίως ήταν αποστασιοποιημένα από τα σημαντικά και αληθινά της ζωής άτομα των γηπέδων όπως επίσης και ξένοι μετανάστες, νόμιμοι ή μη, οι οποίοι αποτέλεσαν και τους μισούς περίπου από τους συλληφθέντες από την αστυνομία στα επεισόδια.
Το πιο φωτισμένο δέντρο στην Ευρώπη ! Οι υλικοί στόχοι !
Οι ιδεολογικοί στόχοι παντός συμμετέχοντα στις πορείες μπορούν να διαχωριστούν σε έξι κύριες κατηγορίες:
Η ηπιότερη μορφή βρίσκει έκφραση στα οργανωμένα σύνολα, τα συνδικάτα και τα σωματεία αλλά και το Πανεργατικό Αγωνιστικό ΜΕτωπο (ΠΑΜΕ) τα οποία διεκδικούν τα αιτήματα τους με τη συνηθέστερη μορφή διαδήλωσης στους δρόμους χωρίς να προβαίνουν σε υλικές καταστροφές.
Η εξωκοινοβουλευτική αριστερά, είτε αυτόβουλα είτε συμμετέχοντας στις πορείες που οργανώνει ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει προβεί σε συμπλοκές με τα όργανα της τάξης τα τελευταία χρόνια δίχως όμως να πραγματοποιεί οποιασδήποτε μορφής καταστροφή ιδιωτικής ή δημόσιας περιουσίας.
Οι αντί-εξουσιαστές, ως η χειρότερη έκφραση των συμμετεχόντων στις πορείες επιδιώκουν την πλήρη ανατροπή, αναρχία, αταξική κοινωνία και κατάργηση κάθε μορφής θεσμών εξουσίας. Οι αναρχικοί είναι αυτοί που κυρίως προβαίνουν σε κάθε μορφής υλικές καταστροφές εκμεταλλευόμενοι τόσο την κάλυψη που τους παρέχεται λόγω της αδυναμίας περιφρούρησης των διαδηλώσεων όσο και από την κάλυψη της πιο σύγχρονης μορφής έκφραση αντίδρασης, αυτής της συμμετοχής των μαθητών και ανηλίκων στις πορείες.
Η νεολαία συμπαρασύρθηκε από το χείμαρρο των γεγονότων με αποτέλεσμα με τη σειρά της να χωριστεί σε ένα διττό ρόλο σκέψης και δράσης. Από τη μία είναι η πλειοψηφία της νεολαίας, της περισσότερο ώριμης και πνευματικής διάστασης των διαδηλώσεων όπου τα «παιδιά» μας διδάσκουν μαθήματα ήθους και αξιοκρατίας. Η συμμετοχή τους στις πορείες και στις καταλήψεις των σχολείων γίνεται συνειδητοποιημένα με μοναδικό σκοπό την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, κάτι που μπορεί μόνο να επιτευχθεί με ουσιαστική εκπαίδευση και παιδεία. Από την άλλη είναι η μειοψηφία της νεολαίας, της καταστροφικής και οργιώδους διάστασης των διαδηλώσεων όπου ανήλικοι, μαθητές ή μη, ημεδαποί ή αλλοδαποί, προβαίνουν σε ενέργειες βανδαλισμού κατά αντιστοιχία της δράσης των αντί-εξουσιαστών, δημιουργώντας με τη σειρά τους τις δικές τους συμμορίες ανηλίκων. Τρομακτικό ζήτημα αποτελεί το τελευταίο θέμα, μια και οι ανήλικοι λόγω της ευαίσθητης τους ηλικίας μπορούν να αποτελέσουν τόσο την καλύτερη και δυναμικότερη ομάδα της κοινωνίας όσο και την πιο τερατώδη και ενστικτώδη έκφανση αυτής.
Τα κοινωνικά «περιθωριοποιημένα» και αποστασιοποιημένα άτομα, σαν «ύαινες» συμμετείχαν στο περιθώριο των πορειών και με κάθε ευκαιρία υφάρπαζαν ό,τι καταναλωτικό αγαθό μπορούσαν, καίγοντας και καταστρέφοντας και αυτοί με τη σειρά τους δημόσια και ιδιωτική περιουσία.
Τελευταία κατηγορία αποτελούν οι πολίτες-ιδιοκτήτες των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, που θέλοντας να προστατεύσουν τις τελευταίες δημιούργησαν ουσιαστικά ομάδες περιφρούρησης, κυρίως στις μικρότερες πόλεις της Ελλάδας. Επιπλέον, εκμεταλλευόμενη το γεγονός αυτό, η εθνικιστική οργάνωση της Ελλάδος «Χρυσή Αυγή» λειτούργησε ως αντίπαλο δέος των διαδηλώσεων με την ανοχή της αστυνομίας και αντιπαραβάλλεται των τεσσάρων προηγούμενων κατηγοριών – εκτός της πρώτης - για τους δικούς της φασιστικούς λόγους της δήθεν «πατριωτικής» αναγκαιότητας ύπαρξης της.
Η βεβήλωση του αγάλματος Η κηδεία του μαθητή Αλέξανδρου
του Βενιζέλου στην πλατεία
Αριστοτέλους
Κοινωνικός παραλογισμός
Η μιζέρια και η καταστροφολογία που επαναλαμβάνεται από τους πολιτικούς και τα ΜΜΕ και η οποία έχει γίνει βίωμα στα σχολεία και την οικογένεια είχε λογικό επακόλουθο το ξέσπασμα μίας μεγάλης μερίδας νέων μαθητών. Με αφορμή αυτή τη φορά το θάνατο του συμμαθητή τους, η συσσωρευμένη οργή, το ανέλπιδο μέλλον και η ματαιοδοξία των ενήλικων της χώρας αυτής, οδήγησαν την έφηβη νεολαία μας στην έκρηξη και στη ζωώδη συμπεριφορά. Η ματαιόδοξη επιδίωξη των γονιών να φορτώσουν με πτυχία και κάθε είδους αχρείαστα διπλώματα τα παιδιά τους για να ικανοποιήσουν έτσι τις δικές τους υλιστικές ελλείψεις και το αίσθημα πνευματικής τους κατωτερότητας, οδήγησε τους μαθητές στο ξέσπασμα και την ασέβεια προς τους μεγαλύτερους, τα ιερά μνημεία και τους πνευματικούς χώρους της Ελλάδας. Ο πατροπαράδοτος ρόλος της οικογένειας έχασε την ισχύ του λόγω του αναποτελεσματικό της υπερπροστατευτισμού, της αδιαφορία της για τα ουσιαστικά κοινωνικά και πολιτικά φαινόμενα και τον καταναλωτικό και υλιστικό τρόπο ζωής που βιώνει. Η εκπαιδευτική κοινότητα έχει επαναπαυτεί στο μισθό της, τις τριμηνιαίες τις διακοπές και τη μονιμότητα του επαγγέλματος της. Ως εκ τούτου η παιδεία του τόπου αυτού πάσχει από πνευματική ανεπάρκεια και απουσία οράματος. Ο παραλογισμός των μεγαλύτερων ηλικιακά μελών της κοινωνίας, λόγω της ανικανότητας τους να γαλουχήσουν και να καθοδηγήσουν τα παιδιά τους με ένα πνευματικό και ανθρώπινο τρόπο, αποδείχθηκε με το χειρότερο τρόπο τις τελευταίες ημέρες. Η αδυναμία ετοιμότητας της προηγούμενης γενεάς να μείνει στην κορυφή των εξελίξεων και της προόδου επίσης φάνηκε με την αδιαφορία τους και την αδυναμία τους να κρατήσουν τα παιδιά τους μακριά από τις αντί-εξουσιαστικές και ανήθικες ενέργειες ολικής καταστροφής. Οι αντί-εξουσιαστές έχοντας ως φυσική τους ιδεολογία την αναρχία, την απουσία ορίου στις εκδηλώσεις και τις πρακτικές τους αλλά και την καταστροφική τους μανία εκμεταλλεύτηκαν την παρουσία των μαθητών για να εφαρμόσουν τα δικά τους μοχθηρά σχέδια.
Αιτίες
Όσον αφορά τα αίτια των ταραχών αυτά είναι η ανικανότητα πολιτικής βούλησης, η έλλειψη οργάνωσης και διαφάνειας σε κάθε επίπεδο και η αδιαφορία της συντριπτικής πλειοψηφίας του κοινωνικού συνόλου. Το σύνολο της κοινωνίας με κύρια χαρακτηριστικά τον ωχαδερφισμό του, τη μη πολιτικοποίηση του και τη φιλοσοφία του «για όλα φταίνε πάντα οι άλλοι», καθίσταται συνένοχος των γεγονότων.
Συγκεκριμένοι Υπαίτιοι υπάρχουν πολλοί.
Η πολιτική ηγεσία κατά αρχήν. Με τα ευχολόγια τους και την αδυναμία τους να ηγηθούν της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας όπως επίσης και με την ανικανότητα τους να της δώσουν την ώθηση και το όραμα που χρειάζεται για την πρόοδο της και την εξέλιξη της καταλαμβάνουν την κορυφή στην πυραμίδα των ηθικών αυτουργών της εξέγερσης αυτής. Η κυβέρνηση (ΝΔ) με την ανοχή της στα επεισόδια και τις λανθασμένες εντολές της, όπως μεταξύ άλλων «η αστυνομία να κρατήσει μόνο αμυντική στάση», να αφήσουν τους διαδηλωτές να ξεσπάσουν τη συσσωρευμένη τους οργή και η αποδοχή της στη διεξαγωγή μη περιφρουρούμενων πορειών, ουσιαστικά οδήγησαν τις τελευταίες στη καταστροφική τους μορφή που πήραν τελικά. Αντίστοιχα η αξιωματική αντιπολίτευση (ΠΑΣΟΚ) προσπαθεί για μία ακόμη φορά την αποτυχημένη της πολιτική επανάκτησης της εξουσίας κρατώντας μία ξύλινη αντιπολιτευτική στάση. Τα δύο μικρότερα κόμματα των άκρων (ΚΚΕ και ΛΑΟΣ) προσπαθούν επίσης να αντλήσουν με τον μικροπολιτικό τους λόγο εκλογικά κέρδη για τις επόμενες εκλογές αδιαφορώντας ουσιαστικά για όποια εποικοδομητική στάση για τον κατευνασμό της «εξέγερσης». Τέλος, η εναλλακτική Αριστερά (ΣΥΡΙΖΑ), δυστυχώς πέραν από ηθικό υπαίτιο των γεγονότων αποτέλεσε και προκάλυμμα της ανήθικης και εκτός ορίων δράσης της μειοψηφίας των διαδηλωτών.
Η ηγεσία των αρχών δημόσιας διοίκησης η οποία αδυνατεί να καταστρώσει σχέδια αντιμετώπισης οποιασδήποτε μορφής εκτάκτων περιστάσεων λόγω της αναξιοκρατίας που επικρατεί στις τάξεις της ακολουθεί στη λίστα των συνυπεύθυνων της «εξέγερσης». Η μη επιβράβευση των ικανών και αποτελεσματικών δημοσίων υπαλλήλων και η αντί αυτού προαγωγή των εχόντων παντός είδους γνωριμιών έχει οδηγήσει την αστυνομία και το δικαστικό σώμα σε σημείο αυτοαναίρεσης των σκοπών ύπαρξης τους. Το άσυλο από κορωνίδα της δημοκρατίας και της ελευθερίας διακίνησης ιδεών έχει μετατραπεί σε χώρο υπόθαλψης εγκληματικών στοιχείων. Η εισαγγελία και τα νομοθετικά όργανα της χώρας δεν έχουν καταφέρει εδώ και δεκαετίες να δώσουν μία οριστική λύση στο ζήτημα αυτό. Επιπλέον η ανεπαρκής εκπαίδευση της αστυνομίας και κάθε είδους σωμάτων ασφαλείας έχει ως λογικό επακόλουθο την κατασταλτική τους αντίδραση και την εντελή απουσία προληπτικής δράσης. Η πυροσβεστική αποτελεί ίσως τη μόνη φωτεινή εξαίρεση στην καταιγίδα γεγονότων που βιώνουμε αφού μετά και τις περσινές καταστροφικές πυρκαγιές του καλοκαιριού του 2007 στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων κάνοντας τα αδύνατα δυνατά και εν μέσω συγκρούσεων πέτυχαν τη κατάσβεση των εμπρησμών χωρίς ευτυχώς να θρηνήσουμε θύματα. Εύσημα αξίζουν και στις αρχές καθαριότητας των δήμων οι οποίοι μετά από κάθε διαδήλωση κατάφερναν να επαναφέρουν σε τουλάχιστον ικανοποιητικό βαθμό τους δημόσιους χώρους σε ευταξία και ασφάλεια διακίνησης για πολίτες και οχήματα.
Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ) ακολουθούν παράλληλα τους προαναφερθέντες υπαίτιους των ταραχών. Ο εξοστρακισμός των ουσιαστικών θεμάτων της καθημερινότητας και η αντικατάσταση τους στα δελτία ειδήσεων με κάθε λογής κοινωνικών σχολίων τύπου «μεγάλου αδελφού» και άλλων ασήμαντων γεγονότων ωθούν το κοινωνικό σύνολο στην αλλοτρίωση και την ηθική κατάπτωση. Η υπεροψία τους και «παντογνωσία» τους οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην εφήμερη αντιμετώπιση της κρίσης η οποία θα επιφέρει με τη σειρά της απλά την ύφεση των συμπτωμάτων της «νόσου» της κατάπτωσης της κοινωνίας μας και όχι τη θεραπεία της.
Συμπέρασμα
Δυστυχώς, χωρίς την αποδοχή από το Κοινωνικό Σύνολο των τριών προαναφερθέντων υπαίτιων, είτε με τη ψήφο του στους πολιτικούς, είτε με τη δωροδοκία των δημοσίων αρχών, είτε με τη αποχαυνωτική τηλεθέαση του των ΜΜΕ, οι υπαίτιοι δεν θα έβρισκαν το πεδίο δράσης τους ελεύθερο. Το κοινωνικό σύνολο είναι καιρός να αντιδράσει, να πολιτικοποιηθεί και όχι να κομματικοποιηθεί. Είναι καιρός να βγει στους δρόμους ειρηνικά με κεριά και λουλούδια ενάντια σε κάθε μορφής βίας, είτε από τους μεν είτε από τους δε. Αυτή την κρίσιμη στιγμή πού είναι οι φοιτητικοί σύλλογοι, οι φοιτητικές παρατάξεις, τα κόμματα αλλά και οι οποιασδήποτε μορφής Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ); Ακόμη δυσμενέστερο γεγονός αποτελεί η απουσία από τα πανεπιστήμια των χιλιάδων μελών της ακαδημαϊκής και γενικότερα της εκπαιδευτικής υγιούς κοινότητας, που αντί να προστατεύει την πνευματική και υλική της περιουσία, απλά παρακολουθεί από απόσταση τα γεγονότα. Τα ΜΜΕ, η τέταρτη διεφθαρμένη εξουσία, πανταχού παρών κρίνει και διακρίνει κατά το δοκούν τις ενέργειες κάθε συμμετέχοντα στα γεγονότα. Ποιο όργανο της τάξης θα διακινδυνέψει μπροστά στα φώτα της δημοσιότητας να εκτεθεί συλλαμβάνοντας οποιοδήποτε παραβάτη του νόμου; Η παρότρυνση από τους γονείς για βόλεμα στις κυβερνητικές θέσεις, η ατιμωρησία των σκανδάλων με την ανοχή της κοινωνίας, η τυφλή εμπιστοσύνη που δείχνει στις πολιτικές οικογενειοκρατίες και υποτιθέμενες ελίτ όπως επίσης και η αναζήτηση σε κάθε ζήτημα του αποδιοπομπαίου τράγου συν-αποτελούν ευθύνη όλων μας για την τραγική κατάσταση που ζούμε.
Η κρίση εμπιστοσύνης της Ελληνικής Κοινωνίας προς τους Θεσμούς αποτελεί απλώς το άλλοθι της δικής της ενοχής για την απάθεια της, τον εγωισμό της και την αναισθησία της με τα τεκταινόμενα γύρω της. Η δολοφονία του Αλέξανδρου-Ανδρέα Γρηγορόπουλου ήταν απλά η αφορμή για την έκρηξη του κοινωνικού αναβρασμού στο καζάνι που σιγόκαιγε από καιρό!
Ο αναβρασμός της ελληνικής κοινωνίας βρήκε τη διέξοδο που αναζητούσε για να ξεσπάσει με αφορμή τον μοιραίο πυροβολισμό του αστυνομικού-ειδικού φρουρού- εναντίον του 15-χρονου μαθητή. Σαν να έψαχνε από καιρό ένα ατυχές γεγονός για να εκδηλώσει την οργή της, την απογοήτευση της, την έλλειψη ελπίδας και οράματος για το μέλλον αλλά και για να εκφράσει την καταδίκη της στην καθημερινότητα και τη ματαιοδοξία που έχει κατακλύσει τη σύγχρονη τεχνολογική και καταναλωτική εποχή που ζούμε. Δυστυχώς η ζωώδης ενστικτώδης έκφραση των αγριότερων αισθημάτων μας βρήκε ανταπόκριση σε μία «μικρή», τόσο αριθμητικά όσο και ηλικιακά μερίδα νέων ανθρώπων, μαθητών, φοιτητών και «περιθωριοποιημένων» ατόμων ∙ γενικά βρήκε ανταπόκριση σε νεαρής ηλικίας μέλη της κοινωνίας των μεγαλουπόλεων που ζούμε.
Ο βανδαλισμός και το πεδίο μάχης στο οποίο έχει μετατραπεί η συντριπτική πλειοψηφία των ελληνικών πόλεων, με επίκεντρο την Αθήνα και την Θεσσαλονίκη, δεν θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν εάν μία σειρά από αίτια δεν είχαν την ακολουθία και τη συνεκτικότητα που θα έδιναν το άλλοθι στην προαναφερθείσα μερίδα ταραχοποιών. Οι καταστροφές έγιναν υπό την καθοδήγηση της «γνωστής-άγνωστης» ομάδας αντί-εξουσιαστών-αναρχικών που δρουν σχεδόν ανεξέλεγκτα εδώ και πολλά χρόνια. Ο εντοπισμός τους είναι εφικτός υπό την αίρεση της πολιτικής ευθύνης, απόφασης και συναίνεσης. Επείγουσα παραμένει ωστόσο η σύνταξη μίας στρατηγικής για τον τελειωτικό χειρισμό του φαινομένου αυτού.
Vs
Τα Γεγονότα
Η κοινωνική έκρηξη που επακολούθησε τον πυροβολισμό του νεαρού μαθητή λυκείου από τον ειδικό φρουρό οδήγησε σε σειρά γεγονότων με καταληκτικό σημείο την καταστροφική μανία του μαινόμενου πλήθους. Ανησυχητικό και πρωτοφανές σε σύγκριση με επεισόδια παλαιοτέρων εποχών είναι το γεγονός της ταυτόχρονης παρουσίας ή/και συμμετοχής στα επεισόδια διαφορετικών κατηγοριών ομάδων. Μεταξύ άλλων οι ανήλικοι μαθητές αποτέλεσαν τη μεγαλύτερη ποσοτικά μερίδα συμμετεχόντων. Οι αντί-εξουσιαστές με τη σειρά τους αποτέλεσαν για μία ακόμη φορά την καταστροφικότερη ποιοτικά μερίδα ταραχοποιών. Η Εξωκοινοβουλευτική Αριστερά και ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, (ΣΥΡΙΖΑ), με τη συγκέντρωση που είχαν συγκαλέσει και με την ανοχή τους στη συμμετοχή στην πορεία ακραίων στοιχείων, έδωσαν το άλλοθι και την κάλυψη στους τελευταίους για να προβούν στις καταστροφικές τους ενέργειες. Με πρόσχημα τη βίαιη συμπεριφορά των οργάνων επιβολής του νόμου, οι αναρχικοί πετροβόλησαν και πυρπόλησαν κυρίως μεγάλες επιχειρήσεις, ήτοι τράπεζες, εταιρείες νέας τεχνολογίας, ηλεκτρονικών υπολογιστών και κινητής τηλεφωνίας αλλά και κάθε είδους μικρομεσαίες επιχειρήσεις όπως επίσης και έκαψαν κάθε είδους κάδους απορριμμάτων, θρυμμάτισαν στάσεις λεωφορείων και βεβήλωσαν αγάλματα και άλλα μνημεία ιστορικής και πολιτιστικής σημασίας. Το κάψιμο της βιβλιοθήκης της Νομικής, ενός ιερού ακαδημαϊκού χώρου, αποτελεί ίσως το πιο μακάβριο σημείο μετά τη δολοφονία του νεαρού μαθητή.
Αθήνα Θεσσαλονίκη
Υλικοί και Ιδεολογικοί Στόχοι
Οι Υλικοί Στόχοι των ταραχοποιών στοιχείων προσδίδουν στις ενέργειες τους μία ιδεολογική διάσταση. Το οργανωμένο σύνολο της Αντί-Εξουσιαστικής Κίνησης (Α/Κ), όσο αντιφατικό και αν ακούγεται οι αναρχικοί να οργανώνονται σε ομάδες που εξυπηρετούν συγκεκριμένους αλλότριους σκοπούς, επιτιθέμενο κυρίως σε καταστήματα - σύμβολα – της σύγχρονης καπιταλιστικής – καταναλωτικής – κοινωνίας αλλά και με το βανδαλισμό της δημόσιας περιουσίας - σύμβολο της οργανωμένης και εξουσιαστικής πτυχής της κοινωνίας που ζούμε – πέτυχαν σε μεγάλο βαθμό η Θεωρία του Χάους να βρει υπόσταση στην σημερινή ελληνική καθημερινότητα. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι τα επεισόδια επεκτάθηκαν σε όλη την Ελλάδα με τη συμμετοχή κάθε λογής ιδεολογικής ή μη υπόστασης στοιχείων, ήτοι κοινωνικά «βολεμένων» ή «περιθωριοποιημένων» ατόμων. Θλιβερό γεγονός όμως αποτελεί η παράλληλη συμμετοχή μαθητών και γενικά ανηλίκων και νεαρής ηλικίας ατόμων στις ταραχές, επεκτείνοντας με κάποια έννοια τη δράση τους και εκτός γηπέδων. Το γήπεδο αποτέλεσε για δεκαετίες σημείο εκτόνωσης της οργής και του αναβρασμού κυρίως των νέων ατόμων. Κατά τη διάρκεια της «εξέγερσης» οι ελληνικές μεγαλουπόλεις, οι δρόμοι και οι πλατείες τους μετατράπηκαν στο γήπεδο αυτό. Ακόμη πιο θλιβερό γεγονός όμως αποτελεί η απάθεια και η αναισθησία των συμμετεχόντων στην πορεία, με κύρια αναφορά στους «συνειδητοποιημένους» αριστερούς τόσο της εξωκοινοβουλευτικής όσο και της κοινοβουλευτικής αριστεράς, οι οποίοι πέραν μερικών ηχητικών αποτροπών απλά παρακολουθούσαν τη μειοψηφία των παρόντων και εννοούμε τους αντί-εξουσιαστές, να προβαίνουν ανενόχλητοι σε καταστροφές και ακολούθως κάποιοι εξ αυτών αλλά και κλεφτρόνια χωρίς συνείδηση και αίσθηση της κατάστασης να προβαίνουν σε λεηλασίες των καταστημάτων. Οι τελευταίοι κυρίως ήταν αποστασιοποιημένα από τα σημαντικά και αληθινά της ζωής άτομα των γηπέδων όπως επίσης και ξένοι μετανάστες, νόμιμοι ή μη, οι οποίοι αποτέλεσαν και τους μισούς περίπου από τους συλληφθέντες από την αστυνομία στα επεισόδια.
Το πιο φωτισμένο δέντρο στην Ευρώπη ! Οι υλικοί στόχοι !
Οι ιδεολογικοί στόχοι παντός συμμετέχοντα στις πορείες μπορούν να διαχωριστούν σε έξι κύριες κατηγορίες:
Η ηπιότερη μορφή βρίσκει έκφραση στα οργανωμένα σύνολα, τα συνδικάτα και τα σωματεία αλλά και το Πανεργατικό Αγωνιστικό ΜΕτωπο (ΠΑΜΕ) τα οποία διεκδικούν τα αιτήματα τους με τη συνηθέστερη μορφή διαδήλωσης στους δρόμους χωρίς να προβαίνουν σε υλικές καταστροφές.
Η εξωκοινοβουλευτική αριστερά, είτε αυτόβουλα είτε συμμετέχοντας στις πορείες που οργανώνει ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει προβεί σε συμπλοκές με τα όργανα της τάξης τα τελευταία χρόνια δίχως όμως να πραγματοποιεί οποιασδήποτε μορφής καταστροφή ιδιωτικής ή δημόσιας περιουσίας.
Οι αντί-εξουσιαστές, ως η χειρότερη έκφραση των συμμετεχόντων στις πορείες επιδιώκουν την πλήρη ανατροπή, αναρχία, αταξική κοινωνία και κατάργηση κάθε μορφής θεσμών εξουσίας. Οι αναρχικοί είναι αυτοί που κυρίως προβαίνουν σε κάθε μορφής υλικές καταστροφές εκμεταλλευόμενοι τόσο την κάλυψη που τους παρέχεται λόγω της αδυναμίας περιφρούρησης των διαδηλώσεων όσο και από την κάλυψη της πιο σύγχρονης μορφής έκφραση αντίδρασης, αυτής της συμμετοχής των μαθητών και ανηλίκων στις πορείες.
Η νεολαία συμπαρασύρθηκε από το χείμαρρο των γεγονότων με αποτέλεσμα με τη σειρά της να χωριστεί σε ένα διττό ρόλο σκέψης και δράσης. Από τη μία είναι η πλειοψηφία της νεολαίας, της περισσότερο ώριμης και πνευματικής διάστασης των διαδηλώσεων όπου τα «παιδιά» μας διδάσκουν μαθήματα ήθους και αξιοκρατίας. Η συμμετοχή τους στις πορείες και στις καταλήψεις των σχολείων γίνεται συνειδητοποιημένα με μοναδικό σκοπό την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, κάτι που μπορεί μόνο να επιτευχθεί με ουσιαστική εκπαίδευση και παιδεία. Από την άλλη είναι η μειοψηφία της νεολαίας, της καταστροφικής και οργιώδους διάστασης των διαδηλώσεων όπου ανήλικοι, μαθητές ή μη, ημεδαποί ή αλλοδαποί, προβαίνουν σε ενέργειες βανδαλισμού κατά αντιστοιχία της δράσης των αντί-εξουσιαστών, δημιουργώντας με τη σειρά τους τις δικές τους συμμορίες ανηλίκων. Τρομακτικό ζήτημα αποτελεί το τελευταίο θέμα, μια και οι ανήλικοι λόγω της ευαίσθητης τους ηλικίας μπορούν να αποτελέσουν τόσο την καλύτερη και δυναμικότερη ομάδα της κοινωνίας όσο και την πιο τερατώδη και ενστικτώδη έκφανση αυτής.
Τα κοινωνικά «περιθωριοποιημένα» και αποστασιοποιημένα άτομα, σαν «ύαινες» συμμετείχαν στο περιθώριο των πορειών και με κάθε ευκαιρία υφάρπαζαν ό,τι καταναλωτικό αγαθό μπορούσαν, καίγοντας και καταστρέφοντας και αυτοί με τη σειρά τους δημόσια και ιδιωτική περιουσία.
Τελευταία κατηγορία αποτελούν οι πολίτες-ιδιοκτήτες των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, που θέλοντας να προστατεύσουν τις τελευταίες δημιούργησαν ουσιαστικά ομάδες περιφρούρησης, κυρίως στις μικρότερες πόλεις της Ελλάδας. Επιπλέον, εκμεταλλευόμενη το γεγονός αυτό, η εθνικιστική οργάνωση της Ελλάδος «Χρυσή Αυγή» λειτούργησε ως αντίπαλο δέος των διαδηλώσεων με την ανοχή της αστυνομίας και αντιπαραβάλλεται των τεσσάρων προηγούμενων κατηγοριών – εκτός της πρώτης - για τους δικούς της φασιστικούς λόγους της δήθεν «πατριωτικής» αναγκαιότητας ύπαρξης της.
Η βεβήλωση του αγάλματος Η κηδεία του μαθητή Αλέξανδρου
του Βενιζέλου στην πλατεία
Αριστοτέλους
Κοινωνικός παραλογισμός
Η μιζέρια και η καταστροφολογία που επαναλαμβάνεται από τους πολιτικούς και τα ΜΜΕ και η οποία έχει γίνει βίωμα στα σχολεία και την οικογένεια είχε λογικό επακόλουθο το ξέσπασμα μίας μεγάλης μερίδας νέων μαθητών. Με αφορμή αυτή τη φορά το θάνατο του συμμαθητή τους, η συσσωρευμένη οργή, το ανέλπιδο μέλλον και η ματαιοδοξία των ενήλικων της χώρας αυτής, οδήγησαν την έφηβη νεολαία μας στην έκρηξη και στη ζωώδη συμπεριφορά. Η ματαιόδοξη επιδίωξη των γονιών να φορτώσουν με πτυχία και κάθε είδους αχρείαστα διπλώματα τα παιδιά τους για να ικανοποιήσουν έτσι τις δικές τους υλιστικές ελλείψεις και το αίσθημα πνευματικής τους κατωτερότητας, οδήγησε τους μαθητές στο ξέσπασμα και την ασέβεια προς τους μεγαλύτερους, τα ιερά μνημεία και τους πνευματικούς χώρους της Ελλάδας. Ο πατροπαράδοτος ρόλος της οικογένειας έχασε την ισχύ του λόγω του αναποτελεσματικό της υπερπροστατευτισμού, της αδιαφορία της για τα ουσιαστικά κοινωνικά και πολιτικά φαινόμενα και τον καταναλωτικό και υλιστικό τρόπο ζωής που βιώνει. Η εκπαιδευτική κοινότητα έχει επαναπαυτεί στο μισθό της, τις τριμηνιαίες τις διακοπές και τη μονιμότητα του επαγγέλματος της. Ως εκ τούτου η παιδεία του τόπου αυτού πάσχει από πνευματική ανεπάρκεια και απουσία οράματος. Ο παραλογισμός των μεγαλύτερων ηλικιακά μελών της κοινωνίας, λόγω της ανικανότητας τους να γαλουχήσουν και να καθοδηγήσουν τα παιδιά τους με ένα πνευματικό και ανθρώπινο τρόπο, αποδείχθηκε με το χειρότερο τρόπο τις τελευταίες ημέρες. Η αδυναμία ετοιμότητας της προηγούμενης γενεάς να μείνει στην κορυφή των εξελίξεων και της προόδου επίσης φάνηκε με την αδιαφορία τους και την αδυναμία τους να κρατήσουν τα παιδιά τους μακριά από τις αντί-εξουσιαστικές και ανήθικες ενέργειες ολικής καταστροφής. Οι αντί-εξουσιαστές έχοντας ως φυσική τους ιδεολογία την αναρχία, την απουσία ορίου στις εκδηλώσεις και τις πρακτικές τους αλλά και την καταστροφική τους μανία εκμεταλλεύτηκαν την παρουσία των μαθητών για να εφαρμόσουν τα δικά τους μοχθηρά σχέδια.
Αιτίες
Όσον αφορά τα αίτια των ταραχών αυτά είναι η ανικανότητα πολιτικής βούλησης, η έλλειψη οργάνωσης και διαφάνειας σε κάθε επίπεδο και η αδιαφορία της συντριπτικής πλειοψηφίας του κοινωνικού συνόλου. Το σύνολο της κοινωνίας με κύρια χαρακτηριστικά τον ωχαδερφισμό του, τη μη πολιτικοποίηση του και τη φιλοσοφία του «για όλα φταίνε πάντα οι άλλοι», καθίσταται συνένοχος των γεγονότων.
Συγκεκριμένοι Υπαίτιοι υπάρχουν πολλοί.
Η πολιτική ηγεσία κατά αρχήν. Με τα ευχολόγια τους και την αδυναμία τους να ηγηθούν της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας όπως επίσης και με την ανικανότητα τους να της δώσουν την ώθηση και το όραμα που χρειάζεται για την πρόοδο της και την εξέλιξη της καταλαμβάνουν την κορυφή στην πυραμίδα των ηθικών αυτουργών της εξέγερσης αυτής. Η κυβέρνηση (ΝΔ) με την ανοχή της στα επεισόδια και τις λανθασμένες εντολές της, όπως μεταξύ άλλων «η αστυνομία να κρατήσει μόνο αμυντική στάση», να αφήσουν τους διαδηλωτές να ξεσπάσουν τη συσσωρευμένη τους οργή και η αποδοχή της στη διεξαγωγή μη περιφρουρούμενων πορειών, ουσιαστικά οδήγησαν τις τελευταίες στη καταστροφική τους μορφή που πήραν τελικά. Αντίστοιχα η αξιωματική αντιπολίτευση (ΠΑΣΟΚ) προσπαθεί για μία ακόμη φορά την αποτυχημένη της πολιτική επανάκτησης της εξουσίας κρατώντας μία ξύλινη αντιπολιτευτική στάση. Τα δύο μικρότερα κόμματα των άκρων (ΚΚΕ και ΛΑΟΣ) προσπαθούν επίσης να αντλήσουν με τον μικροπολιτικό τους λόγο εκλογικά κέρδη για τις επόμενες εκλογές αδιαφορώντας ουσιαστικά για όποια εποικοδομητική στάση για τον κατευνασμό της «εξέγερσης». Τέλος, η εναλλακτική Αριστερά (ΣΥΡΙΖΑ), δυστυχώς πέραν από ηθικό υπαίτιο των γεγονότων αποτέλεσε και προκάλυμμα της ανήθικης και εκτός ορίων δράσης της μειοψηφίας των διαδηλωτών.
Η ηγεσία των αρχών δημόσιας διοίκησης η οποία αδυνατεί να καταστρώσει σχέδια αντιμετώπισης οποιασδήποτε μορφής εκτάκτων περιστάσεων λόγω της αναξιοκρατίας που επικρατεί στις τάξεις της ακολουθεί στη λίστα των συνυπεύθυνων της «εξέγερσης». Η μη επιβράβευση των ικανών και αποτελεσματικών δημοσίων υπαλλήλων και η αντί αυτού προαγωγή των εχόντων παντός είδους γνωριμιών έχει οδηγήσει την αστυνομία και το δικαστικό σώμα σε σημείο αυτοαναίρεσης των σκοπών ύπαρξης τους. Το άσυλο από κορωνίδα της δημοκρατίας και της ελευθερίας διακίνησης ιδεών έχει μετατραπεί σε χώρο υπόθαλψης εγκληματικών στοιχείων. Η εισαγγελία και τα νομοθετικά όργανα της χώρας δεν έχουν καταφέρει εδώ και δεκαετίες να δώσουν μία οριστική λύση στο ζήτημα αυτό. Επιπλέον η ανεπαρκής εκπαίδευση της αστυνομίας και κάθε είδους σωμάτων ασφαλείας έχει ως λογικό επακόλουθο την κατασταλτική τους αντίδραση και την εντελή απουσία προληπτικής δράσης. Η πυροσβεστική αποτελεί ίσως τη μόνη φωτεινή εξαίρεση στην καταιγίδα γεγονότων που βιώνουμε αφού μετά και τις περσινές καταστροφικές πυρκαγιές του καλοκαιριού του 2007 στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων κάνοντας τα αδύνατα δυνατά και εν μέσω συγκρούσεων πέτυχαν τη κατάσβεση των εμπρησμών χωρίς ευτυχώς να θρηνήσουμε θύματα. Εύσημα αξίζουν και στις αρχές καθαριότητας των δήμων οι οποίοι μετά από κάθε διαδήλωση κατάφερναν να επαναφέρουν σε τουλάχιστον ικανοποιητικό βαθμό τους δημόσιους χώρους σε ευταξία και ασφάλεια διακίνησης για πολίτες και οχήματα.
Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ) ακολουθούν παράλληλα τους προαναφερθέντες υπαίτιους των ταραχών. Ο εξοστρακισμός των ουσιαστικών θεμάτων της καθημερινότητας και η αντικατάσταση τους στα δελτία ειδήσεων με κάθε λογής κοινωνικών σχολίων τύπου «μεγάλου αδελφού» και άλλων ασήμαντων γεγονότων ωθούν το κοινωνικό σύνολο στην αλλοτρίωση και την ηθική κατάπτωση. Η υπεροψία τους και «παντογνωσία» τους οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην εφήμερη αντιμετώπιση της κρίσης η οποία θα επιφέρει με τη σειρά της απλά την ύφεση των συμπτωμάτων της «νόσου» της κατάπτωσης της κοινωνίας μας και όχι τη θεραπεία της.
Συμπέρασμα
Δυστυχώς, χωρίς την αποδοχή από το Κοινωνικό Σύνολο των τριών προαναφερθέντων υπαίτιων, είτε με τη ψήφο του στους πολιτικούς, είτε με τη δωροδοκία των δημοσίων αρχών, είτε με τη αποχαυνωτική τηλεθέαση του των ΜΜΕ, οι υπαίτιοι δεν θα έβρισκαν το πεδίο δράσης τους ελεύθερο. Το κοινωνικό σύνολο είναι καιρός να αντιδράσει, να πολιτικοποιηθεί και όχι να κομματικοποιηθεί. Είναι καιρός να βγει στους δρόμους ειρηνικά με κεριά και λουλούδια ενάντια σε κάθε μορφής βίας, είτε από τους μεν είτε από τους δε. Αυτή την κρίσιμη στιγμή πού είναι οι φοιτητικοί σύλλογοι, οι φοιτητικές παρατάξεις, τα κόμματα αλλά και οι οποιασδήποτε μορφής Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ); Ακόμη δυσμενέστερο γεγονός αποτελεί η απουσία από τα πανεπιστήμια των χιλιάδων μελών της ακαδημαϊκής και γενικότερα της εκπαιδευτικής υγιούς κοινότητας, που αντί να προστατεύει την πνευματική και υλική της περιουσία, απλά παρακολουθεί από απόσταση τα γεγονότα. Τα ΜΜΕ, η τέταρτη διεφθαρμένη εξουσία, πανταχού παρών κρίνει και διακρίνει κατά το δοκούν τις ενέργειες κάθε συμμετέχοντα στα γεγονότα. Ποιο όργανο της τάξης θα διακινδυνέψει μπροστά στα φώτα της δημοσιότητας να εκτεθεί συλλαμβάνοντας οποιοδήποτε παραβάτη του νόμου; Η παρότρυνση από τους γονείς για βόλεμα στις κυβερνητικές θέσεις, η ατιμωρησία των σκανδάλων με την ανοχή της κοινωνίας, η τυφλή εμπιστοσύνη που δείχνει στις πολιτικές οικογενειοκρατίες και υποτιθέμενες ελίτ όπως επίσης και η αναζήτηση σε κάθε ζήτημα του αποδιοπομπαίου τράγου συν-αποτελούν ευθύνη όλων μας για την τραγική κατάσταση που ζούμε.
Η κρίση εμπιστοσύνης της Ελληνικής Κοινωνίας προς τους Θεσμούς αποτελεί απλώς το άλλοθι της δικής της ενοχής για την απάθεια της, τον εγωισμό της και την αναισθησία της με τα τεκταινόμενα γύρω της. Η δολοφονία του Αλέξανδρου-Ανδρέα Γρηγορόπουλου ήταν απλά η αφορμή για την έκρηξη του κοινωνικού αναβρασμού στο καζάνι που σιγόκαιγε από καιρό!
Subscribe to:
Posts (Atom)