Tuesday 19 February 2013

Περί προεδρικών εκλογών ΚΔ 2013_Μεταξύ των δύο εκλογικών αναμετρήσεων


Πρόταση – Παρέμβαση Για Δημοσίευση
Τι ψηφίζουμε μετά την πρώτη αυτή χαμένη μάχη;
Αναμένοντας τις αποφάσεις των συλλογικών οργάνων του ΚΣ ΕΔΕΚ αλλά και των αποφάσεων που θα εξαχθούν μετά τις συναντήσεις του Γ. Λιλλήκα στις κατά τόπους εκλογικές περιφέρειες, καταθέτω τη δική μου πρόταση:
Στη βάση ενός στρατηγικού πλαισίου πενταετίας, μέχρι δηλαδή την επόμενη καθοριστική προεδρική εκλογική μάχη, οι αποφάσεις θα πρέπει να παρθούν κατ' αρχάς συλλογικά και ενιαία. [1]
Μαζί κατεβήκαμε στη μάχη αυτή. Μαζί θα την ολοκληρώσουμε !
Η πολιτική βούληση των πολιτών που στήριξαν τον μοναδικό αυτόν υποψήφιο που εναντιώνεται στο οπισθοδρομικό κατεστημένο του κυπριακού πολιτικού βίου, τον μοναδικό υποψήφιο που πέτυχε να συσπειρώσει τον ενδιάμεσο χώρο όσο κανείς άλλος για σειρά εκλογικών αναμετρήσεων και τον μοναδικό υποψήφιο που έφερε το όραμα και την ελπίδα στους κύπριους νέους, σε καρδιά και μυαλό, την κρίσιμη στιγμή της ψήφου στον δεύτερο γύρο δεν πρέπει κατ' ουδένα λόγο να χειραγωγηθεί.
Όποιο ποσοστό και να λάβει ο επόμενος Πρόεδρος, όσο δυνατόν μεγαλύτερη αποχή καταγραφεί, συμπεριλαμβανομένων λευκών και άκυρων, θα απονομιμοποιήσει την αγιογράφηση και «εθναρχοποίησή» του.
Σε κάθε άλλη περίπτωση, η ψήφος προς τα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος της κυπριακής πολιτικής σκηνής θα τους προσδώσει την επιζητούμενη δυναμική για συνέχιση της ψευδεπίγραφης διπολικής αντιπαλότητας και την εναλλαγή τους στην εξουσία.
Η εσαεί απλή εναλλαγή της εξουσίας μεταξύ δύο κομματικών παρατάξεων, ανεξαρτήτως αποτελεσματικότητας διακυβέρνησης και ικανότητας στην άσκηση πολιτικής από τα κομματικά τους στελέχη, όπου αποκλείονται από τη διαδικασία του δημόσιου πολιτικού ακτιβισμού όσοι δεν ανήκουν στο βαθύ κομματικό σύστημα, ανεξαρτήτως ιδεολογίας, όλα αυτά τα τεχνητά εμπόδια οδηγούν μία πολιτική κοινωνία, ένα κομματικό σύστημα, μία κοινοβουλευτική δημοκρατία και κάθε εθνοκρατική συσσωμάτωση σε στασιμότητα και οπισθοδρόμηση, καθώς και σε ακραία, για το θεαθήναι, διπολική αντιπαράθεση από τους προαναφερθέντες ιδεολογικούς αντιπάλους.
Η διακυβέρνηση από τον ένα υποψήφιο, όπου την πραγματική εκτελεστική εξουσία θα ασκεί το διευθυντήριο ενός βαθέως κομματικού μηχανισμού, όπου υπέρ πάντων πίστεως είναι ο κομματικός πατριωτισμός, ή η διακυβέρνηση από τον άλλο υποψήφιο, όπου η εξουσία ενός αλάθητου ηγέτη θα είναι αδιαμφισβήτητη, απλά δεν αποτελούν επιλογές του ενδιάμεσου – εναλλακτικού πόλου.
Η ανάδειξη του τρίτου πόλου σε μια σταθερή πολιτική δύναμη, όπου με ισότιμους όρους πολιτικής διαπραγμάτευσης θα επιδιώκει την άσκηση πολιτικής εξουσίας, είναι ο μόνος ικανός και δημοκρατικός τρόπος για την αποδόμηση του παλαιοκομματικού διπολισμού και στη χώρα μας.
Ήρθε η ώρα να ολοκληρωθεί η πολιτική υπέρβαση που ξεκίνησε το ΚΣ ΕΔΕΚ, η μεγαλύτερη μερίδα των Δηκοϊκών ψηφοφόρων, πλήθος πολιτών, ανένταχτων ή μη, καθώς και εθελοντών στο εκλογικό επιτελείο του Γ. Λιλλήκα.
Με την ηγετική του παρουσία, ο ενδιάμεσος χώρος, επιτέλους, ΜΠΟΡΕΙ να ενωθεί!
---
[1] Τελεολογικά, η συμμετοχή στις εκάστοτε εκλογικές αναμετρήσεις, με απαρχή τις επόμενες ευρωβουλευτικές και βουλευτικές εκλογές, υπό κοινή-συνασπισμιακή σκεπή, στο πρότυπο της «Ελιάς» (Ιταλία), είναι εκ των ων ουκ άνευ της αναβάθμισης της εκλογικής δύναμης του ενδιάμεσου τρίτου πόλου σε ένα ικανό ανταγωνιστικό πλαίσιο λειτουργίας ανάμεσα στη Δεξιά και την Αριστερά. Υπενθυμίζουμε ότι Κεντροαριστερό συνασπισμό τύπου «Ελιάς» πρότεινε και ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Β. Βενιζέλος στο βήμα της Εθνικής Συνδιάσκεψης για τη Διαδικασία Ανασύστασης της Παράταξης. Βλ. Ηλεκτρονική έκδοση Εφημερίδας Το Βήμα (6.7.2012), «Άνοιγμα αλά Ιταλικά του ΠΑΣΟΚ σε ΔΗΜΑΡ και Πράσινους», http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=465665.

Saturday 16 February 2013

Περί προεδρικών εκλογών Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ) 2013


Πρόταση – Παρέμβαση Για Δημοσίευση
Περί προεδρικών εκλογών Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ) 2013
Ποτέ η απουσία δεν καθόρισε τις εξελίξεις!
Τουλάχιστον ποτέ δεν καθόρισε τις όποιες εξελίξεις προς ένα προοδευτικό πλαίσιο βιώσιμης ανάπτυξης και εκσυγχρονισμού!
Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι ... γι' αυτό επιλέγουμε την ενεργό συμμετοχή στα κοινά!
Συμμετέχοντας στις επικείμενες εκλογές για την ανάδειξη του επόμενου Προέδρου της ΚΔ (ΠΔ) επιτυγχάνουμε τη μείωση της αποχής, ήτοι εκλογές δύο γύρων, τουτέστιν, εκλογή του υποψηφίου της Προόδου, της Σοσιαλδημοκρατίας και των Πολιτών!
Όλοι μαζί μπορούμε για την ανατροπή ... την ανατροπή του πολιτικού κατεστημένου (αριστεροί vs. δεξιοί) που συνεχίζει να χαλιναγωγεί τον τόπο μας και τον ελληνισμό, αφότου επιτεύχθηκε η εθνική μας ανεξαρτησία (ίδε Παράρτημα πιο κάτω)!
Την ανατροπή της λογοκρισίας που θυμίζει άλλες απολυταρχικές εποχές [1].
Την ανατροπή της εκτροπής [2] στην οποία έχει διολισθήσει η «Δεύτερη Κυπριακή Δημοκρατία», μετά το προδοτικό πραξικόπημα που άνοιξε την Κερκόπορτα στον τούρκο εισβολέα. Μιας ολοένα επαυξανόμενης έντασης εκτροπής προς α) την ανομία και το αλάθητο του ενός, β) αναχρονιστικά ιδεολογικά δόγματα και πολιτική προπαγάνδα, γ) παρωχημένες πολιτικό-κομματικές τακτικές και ελιγμούς διαμοίρασης των καρεκλών της εξουσίας, καθώς και δ) συνεχιζόμενης εκτροπής προς την αδυναμία ανάκλησης της ιστορικής μνήμης και του θυμικού του λαού, ο οποίος τόσο εύκολα ξέχασε τους αληθινούς υπαίτιους της σύγχρονης τραγικής του μοίρας. [3]
Υπενθυμίζουμε ότι, σύμφωνα με το αποικιακής εμπνεύσεως κληροδότημα του Συντάγματος της ΚΔ, η προεδρική θητεία είναι πενταετής εφόσον ο ΠΔ δρα, πέραν της διαβεβαίωσης, με πίστη και σεβασμό στο Σύνταγμα και τους Νόμους της Δημοκρατίας και για τη διατήρηση της ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Κύπρου ∙ ειδάλλως, η Έκπτωση του Προεδρικού Αξιώματος υλοποιείται όταν, πέραν της σωματικής αδράνειας, υπάρχει καταδίκη του ΠΔ για εσχάτη προδοσία (πχ το ανδρείκελο της Χούντας «προεδρεύων» του κράτους Ν. Σαμψών) ή οιονδήποτε άλλο αδίκημα ατιμωτικό (πχ, σύμφωνα με το πόρισμα Πολυβίου, η ευθύνη του ΠΔ και των Υπουργών της διακυβέρνησής του για το Μαρί) ή ηθικής αισχρότητας (λαμβάνοντας υπόψη την υποκειμενικότητα της ρήτρας αυτής, η οποία υπονοεί μάλλον περιπτώσεις σήψης των ηθών και ερωτικών – σεξουαλικών εγκλημάτων ή πλημμελημάτων). [4]
Όπως αναφέρεται σε άρθρο του ο Καθηγητής Π. Ήφαιστος (δες σχετική υποσημείωση), «[Σ]τις εκλογές του Φεβρουαρίου 2013 η κυπριακή κοινωνία θα δείξει, ουσιαστικά, κατά πόσον είναι βιώσιμη συλλογική οντότητα και κατά πόσο διαθέτει συλλογικό ένστικτο αυτοσυντήρησης»! Μέσω της Προεδρίας, ενός θεσμού άμεσης δημοκρατίας, παρέχεται στον κυπριακό ελληνισμό μία μοναδική ευκαιρία να αξιοποιήσει αυτήν την ασφαλιστική δικλείδα για την επιβίωσή του, ενάντια στην απουσία στρατηγικής σκέψης που βαραίνει τα πολιτικά ναυαγισμένα κόμματα της μεταπολίτευσης στη Μεγαλόνησο, ήτοι της Αριστεράς και της Δεξιάς.
Χωρίς εξαρτήσεις σε απαρχαιωμένο πολιτικό και ιδεολογικό παρελθόν και κομματική δράση.
Με όραμα για το μέλλον και μια νέα πορεία πολιτικής διεκδίκησης και δράσης.
Προς τον εκσυγχρονισμό, την αναδιάρθρωση, την ανανέωση, την ανασυγκρότηση, την ανασύσταση και τον εξευρωπαϊσμό του σύγχρονου κυπριακού πολιτικού μας βίου.
ΜΠΟΡΟΥΜΕ !!!
---
Παράρτημα: Μια ιστορικό-εκλογοαπολογιστική αναδρομή [5]
Η ιστορία, στην Ελλάδα, μοιάζει να επαναλαμβάνεται: εν αρχή ήταν ο Εμφύλιος 1824-31 (κοτζαμπάσηδες γαιοκτηματίες vs. κλεφτών-αρματολών vs. νησιωτών πλοιοκτητών vs. διανοούμενων πολιτικών), ακολούθως η τρικομματική αντιπαράθεση (τα τρία κόμματα των προστάτιδων δυνάμεων - αγγλικό, γαλλικό και ρωσικό) και ο πρώτος διπολισμός (Δηλιγιάννης vs. Τρικούπης) , ύστερα ο Εθνικός Διχασμός 1915-22 (Βενιζελικοί vs. Βασιλικοί), για να ακολουθήσει ξανά ο Εμφύλιος 1946-49 (Λαϊκή Δεξιά vs. Κομμουνιστών), η Χούντα 1967-74 (Ακροδεξιοί παράφρονες Εθνικιστές vs. Δημοκρατών-Πατριωτών και Κομμουνιστών) και από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας έως το 2011 ακόμα ένας Διπολισμός (Δεξιά vs. Αριστερά).
Στη δε Κύπρο οι εθνικοί διχασμοί, εμφύλιοι, πραξικοπήματα και άλλες μορφές ενδοεθνοτικών συγκρούσεων, από τον Εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-59 (Εθνικόφρονες vs. Κομμουνιστών) και την Ανεξαρτησία 1960-74 (Δημοκρατικές, Εθνικόφρονες και Αριστερές Δυνάμεις vs. Ακροδεξιών της ΕΟΚΑ Β') και, τέλος, από την επαναφορά της Δημοκρατίας μετά την καταστροφική τουρκική εισβολή έως σήμερα ο φανατικός και παράλογος διπολισμός (Δεξιοί vs. Αριστερών) συνεχίζουν ακάθεκτα να βασιλεύουν.
Η διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι στην Ελλάδα οι δυνάμεις της δημοκρατικής ομαλότητας αναγκάστηκαν, έστω αργά, να συνεργαστούν εναντίον της λαϊκίστικης αριστεράς και της σοβινιστικής ακροδεξιάς (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ vs. ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ & ΧΑ), εξαιτίας της πτώχευσης της οικονομίας και του τροϊκανού μνημονίου που επιβλήθηκε στη χώρα.
Ηθικόν δίδαγμα-ρητορικά ερωτήματα, αντίστοιχα, προς τους νόμιμους πολίτες της ΚΔ, τους ηγήτορες των κομματικών και άλλων πολιτικών σχηματισμών, καθώς και προς την Αρχή Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου και την Υπηρεσία Εκλογών [6]:
ως πότε η μικρή Κύπρος θα ανέχεται τον ψευδεπίγραφο διαχωρισμό μεταξύ δεξιών και αριστερών; πότε επιτέλους θα εξευρωπαϊσθούμε πολιτικά-πολιτισμικά και θα αντιπαρατάσσουμε σύγχρονα ιδεολογικά επιχειρήματα κατά τον πολιτικό λόγο - αντίλογο και όχι παρωχημένα εννοιολογήματα από τους δήθεν εθνικόφρονες δεξιούς προς τους δήθεν κοινωνικόφρονες αριστερούς; ως πότε θα ανεχόμαστε πρακτικές λογοκρισίας που θυμίζουν άλλες απολυταρχικές εποχές;
Τολμώ να προβλέψω ότι και εμείς, εδώ στη Μεγαλόνησο, σε ένα με τρία χρόνια, δηλαδή στις επόμενες ευρωεκλογές ή βουλευτικές εκλογές, θα "αναγκαστούμε" (οι δημοκρατικές-πατριωτικές δυνάμεις του τόπου) να συνεργαστούμε για να εξοστρακίσουμε από τον πολιτικό μας βίο τους προπαγανδιστικούς αριστερίστικους-κομμουνιστικούς δογματισμούς και τους φανφαρονισμούς της εθνικιστικής ακροδεξιάς της νήσου μας;
---
[1] Αναφερόμαστε στην απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου για απαγόρευση μετάδοσης της πολιτικής διαφήμισης «Εφιάλτης» της Παγκύπριας Κίνηση Πολιτών. Βλ. το σχετικό προεκλογικό σποτ στο http://www.youtube.com/watch?v=Knuaa21c8oY.
[2] Στην έννοια της εκτροπής, γενικά, αναφέρθηκε ο επίτιμος Πρόεδρος του ΚΣ ΕΔΕΚ (Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών Ενιαίας Δημοκρατικής Ένωσης Κέντρου), Γιατρός Β. Λυσσαρίδης, στο έκτακτο συνέδριο της ΕΔΕΚ ενόψει των προεδρικών εκλογών Φεβρουαρίου 2013. Υπενθυμίζουμε ότι στο ανακοινωθέν τύπου της 8ης Απριλίου 1970, που αναφερόταν στο Ιδρυτικό Παγκύπριο Συνέδριο της ΕΔΕΚ (3 Μαΐου 1970), ο Γιατρός ανέφερε ότι «[Ε]ίναι πίστις του δημοκρατικού Κυπριακού λαού ότι η ομαλή κοινοβουλευτική ανέλιξις, μακράν οιασδήποτε εκτροπής, είναι δυνατόν να αποτρέψει τους τεραστίους κινδύνους οι οποίοι επικρέμονται επί του κυπριακού λαού». Δυστυχώς, οι ανεγκέφαλοι της ΕΟΚΑ Β’ υλοποίησαν την εκτροπή από τη δημοκρατική κοινοβουλευτική ομαλότητα μέσω του επίορκου πραξικοπήματος.
[3] Αναφερόμαστε αντίστοιχα στα εξής: α) στην απόρριψη από τον ΠΔ του πορίσματος της Μονομελούς Διερευνητικής Επιτροπής αναφορικά με την φονική έκρηξη - τραγωδία στη ναυτική βάση στο Μαρί, όπου στα συμπεράσματα του νομικού Π. Πολυβίου (2011) καταδεικνυόταν η θεσμική και προσωπική ευθύνη του Προέδρου Χριστόφια (το πόρισμα εδώ) ∙ β) στην κομμουνιστική ιδεολογία όπου η προπαγάνδα και το φαινομενικό κατέχουν σημαίνοντα θέση κατά την άσκηση πολιτικής παρά η σε βάθος υλοποίηση πολιτικών προς όφελος της κοινωνίας και των πολιτών του κράτους (εξού και η «πτώχευση» της ΚΔ και το επικείμενο τροϊκανό μνημόνιο) ∙ γ) στις συμφωνίες «κυρίων» για διακομματική συνεργασία που σκοπεί στον διαμοιρασμό των υπουργικών θώκων και άλλων θέσεων ευθύνης εξουσίας όπως έγινε πχ στις τελευταίες δημοτικές εκλογές και κυρίως στις διαβουλεύσεις μεταξύ των κομμάτων της κεντροδεξιάς (εξού και η υποστήριξη στην υποψηφιότητα Ν. Αναστασιάδη από το λεγόμενο Κέντρο) ∙ και, τέλος, δ) στο γεγονός ότι φαινομενικά, τουλάχιστον, οι κύπριοι πάσχουν από συλλογικά σύνδρομα αυτοκτονίας, καθώς δεν εξηγείται η αθρόα υποστήριξη των ψηφοφόρων προς υποψηφίους του Ναι στο Σχέδιο Ανάν 5, υποψηφίους που στο παρελθόν υπερασπίστηκαν παράφρονες εγκληματίες – προδότες – πραξικοπηματίες ή υποψηφίους που στηρίζονται από κομματικούς μηχανισμούς οι οποίοι δεν σεβάστηκαν το συλλογικό αίτημα για έκπτωση του προεδρικού αξιώματος όπως αυτό κατατέθηκε σύσσωμα από το λαό με τις μαζικές διαδηλώσεις του προπέρσινου καλοκαιριού. Ειδικά για το τελευταίο σημείο δες το άρθρο του ακαδημαϊκού Καθηγητή Π. Ήφαιστου, Γιατί Γ. Λιλλήκα για Πρόεδρο της ΚΔ, δημοσιευμένο στον Φιλελεύθερο, http://www.philenews.com/digital/ (απόψεις και άρθρα) 22.12.2012.
[4] Δες την επίσημη ιστοσελίδα του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών (ΓΤΠ) και της Υπηρεσίας Εκλογών: http://www.proedrikes2013.gov.cy/index.htm.
[5] Βλ. Clogg R. (2003). Συνοπτική ιστορία της Ελλάδας, Αθήνα: Κάτοπρο.
[6] Σχετικά με το δημοσίευμα της Καθημερινής Κύπρου (15.2.13) «Με νοοτροπίες του ’80 ο έφορος εκλογών»: http://www.kathimerini.com.cy/index.php?pageaction=kat&modid=1&artid=123080.

Wednesday 13 February 2013

Η πεζοδρόμηση (και ποδηλατοδρόμηση) ήρθε για να μείνει!


ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Η πεζοδρόμηση (και ποδηλατοδρόμηση) ήρθε για να μείνει!
Η οικονομική κρίση ευτυχώς οδήγησε την κοινωνία των πολιτών σε ακτιβιστική δράση, όπως είναι και η παρούσα, υπέρ δηλαδή της πεζοδρόμησης και ποδηλατοδρόμησης, προσθέτω εγώ, της τέως οδού αυτοκίνησης της Αγίας Σοφίας.
Η πτώση του κύκλου εργασιών των αγαπητών μας συμπολιτών και καταστηματαρχών επί της οδού δεν οφείλεται στην απουσία των αυτοκινήτων, ούτε στην οχλαγωγία που αυτά προκαλούν, αλλά ούτε και στην επιβάρυνση της περιβαλλοντικής μόλυνσης που αυτά επιφέρουν στην ατμόσφαιρα. Η πτώση του τζίρου τους οφείλεται στην παρωχημένη τους νοοτροπία που μας κατάντησαν επαίτες της Ευρώπης.
Δήμαρχε, προχώρα!

Monday 4 February 2013

Η κρίση ως μάθημα για το μέλλον


Λευκωσία, Τετάρτη, 30 Ιανουαρίου 2013
Αξιολογότατο το συνέδριο που συνδιοργάνωσαν ο ΟΠΕΚ Κύπρου και το ΚΕΒΕ με θέμα "Η κρίση ως μάθημα για το μέλλον".
Σύμφωνα με την πρώην Υπουργό, Βουλευτή και Ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ, κα Α. Διαμαντοπούλου, "Η Ανάπτυξη στα χρόνια της Κρίσης", η οποία έχει τρεις διαστάσεις, ήτοι διεθνή, ευρωπαϊκή και εθνική διάσταση, μπορεί να επιτευχθεί εφόσον αποφύγουμε τον σκόπελο της επαναλαμβανόμενης προεκλογικής πλάνης και, μεταξύ άλλων, περιφρουρήσουμε τους φυσικούς και τους ανθρώπινους πόρους της οικονομίας μας.
Σύμφωνα με τον νομπελίστα οικονομικών Καθηγητή Χ. Πισσαρίδη, το μάθημα που αγνοήθηκε με την εφαρμογή των μέτρων "Λιτότητας και Αναδιάρθρωσης" των περιφερειακών οικονομιών της ΕΕ, είναι ότι το υφεσιακό σοκ και οι ταχύρρυθμες αλλαγές "μπορεί να σκοτώσουν τον ασθενή". Οι αλλαγές και οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να γίνονται σε περιόδους ανάπτυξης, σε βάθος χρόνου και με τέτοιο τρόπο όπου θα εξαιρούνται οι επενδύσεις σε αναπτυξιακά έργα και έργα υποδομής, η εκπαίδευση και τα προγράμματα κατάρτισης ανέργων, αποφεύγοντας έτσι τη δημιουργία μίας ακόμα χαμένης γενεάς εργαζομένων και πολιτών θα προσέθετα εγώ. Έδωσε δε ιδιαίτερη έμφαση στο υποδειγματικό σοσιαλδημοκρατικό μοντέλο της ευελιξίας στην εργασία (Flexicurity) που εφαρμόζεται στη Δανία και την Ολλανδία. Θα πρότεινα, εξάλλου, τη άντληση ιδεών και εμπειρογνωμοσύνης και από το λεγόμενο νορβηγικό μοντέλο, ΣΗΜΕΡΑ, προτού να είναι και πάλι αργά ...