Monday 31 December 2012

Letter to a "friend" !


Hello my dearest "friend"!
First of all I would like to wish you happy - merry Christmas and enjoyable season holidays! Hope you could find the true meaning of this season celebration, or getting closer to The reason Christos was born, like the way I am still trying to find out!
I am really happy that you sent me this email, assuming that you have included me in your special inner circle of friends, like the way I have included you in my dedication circle of people I will keep in a special place in my life, heart and mind, and always adding these people on my New Year's Resolutions to meet as soon as possible sine qua non that my economics, work and personal happiness is fulfilled.
Regarding the song, the lyrics and your hypothesis [1], I also agree with you, that time is priceless and we should enjoy life whenever and where-ever we are, i.e. Always. However, depending on our mood, personality, character and life situations that mess our lives without our will, this is not always possible. I wish I was rich, a genius and having more often a happy mood, so I could visit Bilbao, Shanghai, Brussels, Rio, Tokyo and Paris every month or at least once a year : ) This way I could see You and Leticia this year that was not possible due to the afore mentioned reasons.
To end this letter in a happy manner, my wish for this year is to make it possible to meet each other, finally, during 2013 !!!
Be happy, healthy, smarty and funny like you do, this New Year as well ...
Many hugs and kisses!
Vasilis
[1] Hello Friends,
Last Friday I was driving the car when I heart this song in the radio. All the atoms of my body entered automatically in perfect resonance with the vibration of the song.
In one hand, I recognize that everything told there is deeply TRUE: I only remember how healthy I was when I'm lying in the bed.
But in the other hand, there is an unstoppable force inside myself that makes me stand up AGAINST this message! In fact, I totally disagree !!!!!!
I want to be aware and grateful to the Sun while it is up there, heating and lighting us. But I also want to enjoy the snow, because it makes us get closer to the people around us, and allows us to change our environment meeting a new reality.
I don't want to wait until I lose something to recognize its value. I want to Live, to enjoy my Life as it is, no matter if there is the sun or the snow out there.
In this sense, it's a good moment to make an overview of the almost finished year. And I realize I haven't been as much as I would have loved with all of you. This is a point for my dreams-list for next year.
I just wanted to say that you already count for me. No need to "let you go" for that !
And hope you also have lots of dreams for next year!
Let Her Go
http://www.youtube.com/watch?v=RBumgq5yVrA

Ευχολόγιο Καλής Χρονιάς !!!


Ας ευχηθούμε, απλά, το 2013 να είναι η χρονιά που και στα εδάφη του σύγχρονου ελληνισμού, στην Ελλάδα και στην Κύπρο, η νοοτροπία του πολιτισμικά ανεπτυγμένου κόσμου μεταλαμπαδευτεί και στη δική μας καθημερινότητα ... Δώστε τη σειρά σας σε αυτούς που την έχουν πραγματικά ανάγκη !
At Troodos mountain, with picturesque Machairas monastery in close distance!
Merry Christmas and Happy Holidays to All of my Facebook and much more friends !!!
Χρόνια Πολλά σας εύχομαι να 'ναι Ευτυχισμένα, Καλά Χριστούγεννα χαράς Πρωτούγεννα θυσίας όλους εσάς σας εύχομαι από καρδιάς και μνήμης! --- Καλά Χριστούγεννα και Καλή Χρονιά, μακρυά από προκαταλήψεις για το 13 και σύντομα ξανά σε πορεία υγιούς ανάπτυξης με εργασία, οικογενειακή και προσωπική θαλπωρή για Όλους!
Καταπληκτικό! Ευκαιρία να αναρωτηθούμε περί μεταηθικής και να αναζητήσουμε την βαθύτερη ουσία της προσφοράς και της ανθρωπιάς, στο εορταστικό κλίμα των ημερών ...

Thursday 6 December 2012

Περί λεγόμενου κυπριακού Μνημονίου !


Λευκωσία, Τετάρτη, 6 Δεκεμβρίου 2012
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
Περί λεγόμενου κυπριακού Μνημονίου !
Βασίλης Κοιλιαρής, Οικονομολόγος - Διεθνολόγος
Αναφορικά με το διαπραγματευόμενο λεγόμενο κυπριακό Μνημόνιο Ι, γιατί αναμένονται και άλλα με δυσμενέστερους όρους για τους εργαζομένους, έχω τρία σημεία να καταθέσω προς προβληματισμό και συζήτηση:
1. Με ποια λογική / αιτιολογία / επιχειρηματολογία καθορίστηκαν οι μειώσεις τόσο του αριθμού εργαζομένων σε κάθε κατηγορία / καθεστώς εργασίας (ωρομίσθιοι, ορισμένου χρόνου / έκτακτοι, μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι), όσο και οι ποσοστιαίες αναπροσαρμογές των εισφορών, φόρων, επιδομάτων, μισθών και συντάξεων;
Καλό θα ήταν η Τρόικα να παρέθετε το σκεπτικό και την τεχνοκρατική οικονομοτεχνική της εργασία, βάσει της οποίας προέκυψαν οι μειώσεις του προσωπικού στη δημόσια υπηρεσία
2. Αυτοί που κόπτονται για την εφαρμογή του μνημονίου, το συντομότερο δυνατόν, μπορούν να μας εξηγήσουν γιατί τόσα χρόνια ΑΠΕΤΥΧΑΝ παταγωδώς να εφαρμόσουν στο ελάχιστο τα μέτρα του προτεινόμενου Μνημονίου Ι, εκεί που μερικοί τροϊκανοί γραφειοκράτες, μέσα σε μερικούς μήνες, "κατάφεραν" να προσδιορίσουν αυτά τα απεχθή μεν, αλλά αναγκαία δε μέτρα δημοσιονομικής και οργανωτικής προσαρμογής της κυπριακής οικονομίας σε ένα ανταγωνιστικό πλαίσιο λειτουργίας;
Αναμένουμε από τον κυπριακό λαό, στις επόμενες κατά σειρά εκλογικές αναμετρήσεις, τουλάχιστον με αυτόν τον τρόπο, να σταματήσει επιτέλους να επιβραβεύει την ανικανότητα, την αναλγησία, το κατεστημένο, τα ίδια πρόσωπα που αδυνατούν να ωθήσουν τη χώρα μπροστά και τα οποία συνεχίζουν με ένα ξύλινο πολιτικό λόγο να πουλάνε τα ίδια παραμύθια. Σίγουρα υπάρχουν εξαιρέσεις σε κάθε κομματικό μηχανισμό, ανεξαρτήτως ιδεολογικής αντίληψης. Το μεγάλο πρόβλημα είναι η εύρεση αυτών των φωστήρων ελπίδας, κάτι που όμως, σε μια μικρή κοινωνία όπως είναι η κυπριακή, με λίγη προσπάθεια, συμμετοχή και συλλογική κοινωνική αντίληψη, είναι απόλυτα εφικτό.
3. Η μνημονιακή ανάγκη δεν προέκυψε από το πουθενά. Ήταν αναμενόμενη, επακόλουθο της χρόνιας ασθένειας του κυπριακού συστήματος οργάνωσης και λειτουργίας, πολιτικής κουλτούρας και προσδοκιών διαβίωσης σε ένα επίπεδο ζωής μη ανταποκρινόμενο στις πραγματικές ανάγκες του πληθυσμού και τα ουσιαστικά ζητήματα που θα ανέμενε κανείς να καθορίζουν τις προτεραιότητές μας. Όταν το όραμα του λαού περιορίζεται στην δια βίου αποκατάσταση στη δημόσια υπηρεσία, στη λιγότερη δυνατή προσπάθεια και στην καρεκλοκενταυρία, τότε ας μην απορούμε γιατί φτάσαμε ως εδώ. Και ακόμα πάτο δεν πιάσαμε, γιατί ακολουθούν τρις χειρότερα.
Η ολοκληρωτική απουσία εισαγωγής μέτρων αναπτυξιακής πολιτικής, παράλληλα με τα μέτρα λιτότητας, παραδείγματος χάριν, μεταξύ άλλων,:
• Επενδύσεων σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας και σε υποδομές Βιώσιμης Ανάπτυξης [1], μέσω παραδείγματος χάριν της αξιοποίησης της κυπριακής άγονης υπαίθρου με οργανικές καλλιέργειες, όπου η αγροτική γη θα παρέχεται με μηδενικό κόστος σε νέους αγρότες για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, υπό προϋποθέσεις, για την αξιοποίησή της, μέσω της εγκατάστασης φωτοβολταϊκών συστημάτων στις σκεπές οικοδομών μεγάλης επιφάνειας, για την ενεργειακή αυτονομία κάθε κτιριακής εγκατάστασης, καθώς και μέσω της στρατηγικής αξιοποίησης των ενεργειακών μας αποθεμάτων στην κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη [2],
• Κινήτρων για αύξηση του πληθυσμού, μέσω κυρίως γεννήσεων ημεδαπών, για να συνεχίσουν και οι επόμενες γενεές συνταξιούχων να χρηματοδοτούνται από μόνιμα εγκατεστημένους εργαζομένους στο νησί (και όχι μέσω της χρηματοδότησης των κοινωνικών ασφαλίσεων και των συντάξεων από τη μετανάστευση, νόμιμη ή παράνομη, που είναι πηγή χρηματοδότησης των συνταξιοδοτικών ταμείων μόνο σε περιόδους ανάπτυξης μιας οικονομίας και όχι μόνιμος μηχανισμός - πηγή εισοδήματος για μια εγχώρια οικονομία), αφού η υλοποίηση της πολιτικής της αναπλήρωσης, τουλάχιστον, του ημεδαπού πληθυσμού (2,1 παιδιά ανά γυναίκα σε γόνιμη αναπαραγωγική ηλικία) αποτελεί την μόνη πραγματική διέξοδο από την κρίση, αφού το μέλλον είναι τα παιδιά, τα οποία όταν ενηλικιωθούν θα αποτελούν την ασπίδα του κοινωνικού κράτους, εφόσον βρίσκουν εργασία σε μια υγιή και ανταγωνιστική οικονομία υψηλής παραγωγικότητας στα πλαίσια της βιώσιμης ανάπτυξης,
• Χρηματοδότησης της επιχειρηματικότητας για τη δημιουργία νέων επιχειρήσεων, π.χ. επιδοτώντας το επιτόκιο επιχειρηματικού δανεισμού και μειώνοντας στο ήμισυ τη φορολογία επί των κερδών και του τέλους επιτηδεύματος για την πρώτη τριετία λειτουργίας της νέας επιχείρησης,
και, τέλος,
• Δημιουργίας κοιτίδων ευνοϊκής συ-στέγασης επιχειρήσεων και ερευνητικών κέντρων, π.χ. μεταξύ της βιομηχανικής ζώνης Λευκωσίας – Αγλαντζιάς και της Πανεπιστημιούπολης, όπου οι συνέργειες μπορούν να δώσουν την αναγκαία προστιθέμενη αξία στην Έρευνα, την Καινοτομία και την Ανάπτυξη,
καταδεικνύει την παντελή απουσία ευαισθησίας και γνώσης από πλευράς των γραφικών γραφειοκρατών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, περί κοινωνιολογικών ζητημάτων, βασικών πανανθρώπινων αρχών και αξιών όπως, μεταξύ άλλων, δημοκρατίας και κοινωνικού διαλόγου, δικαιοσύνης και ισότιμης κατανομής βαρών, αλληλεγγύης και επικουρικότητας, καθώς και απάθειάς τους στην προσέγγιση των κατακτημένων με αίμα και ιδρώτα ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη ζωή, την εργασία, τη δημιουργία οικογένειας, της αξιοπρεπούς διαβίωσης και των γηρατειών.
Προφανώς, το μίασμα, δεν βαραίνει μόνο τους αγνώμονες τροϊκανούς (μιας και οι μισθοί τους πληρώνονται εμμέσως και από εμάς, τους κύπριους πολίτες, μέσω των εισφορών της Κυπριακής Δημοκρατίας στους οικείους διεθνείς οργανισμούς στους οποίους οι εν λόγω "κύριοι" απασχολούνται). Οι "δυστυχείς" τροϊκανοί [3], οι οποίοι αγνοούν τα βασικά περί της ελληνικής πραγματικότητας και της κυπριακής ιδιαιτερότητας, ήτοι ενός μοιρασμένου νησιού, που βρίσκεται "στο στόμα του λύκου", στην άκρη της ανατολικής Μεσογείου, περιβαλλόμενο από κράτη που τώρα βιώνουν τη δημοκρατική τους μετάβαση, μέσω της λεγόμενης αραβικής άνοιξης, που κινδυνεύει να μετατραπεί σε αραβικό χειμώνα, ενώ δίπλα μας μαίνονται εμφύλιοι πόλεμοι και διασυνοριακές διαμάχες με εκατόμβες χιλιάδων νεκρών και εκατομμυρίων προσφύγων (Συρία, Παλαιστίνη, Λίβανος και παραπέρα Ιράκ), απλά κάνουν τη δουλειά που τους έμαθαν να εφαρμόζουν σε χώρες με υψηλό κίνδυνο πτώχευσης.
Το μίασμα βαραίνει εξίσου και περισσότερο εμάς, τους πολίτες αυτής της χώρας και τους πολιτικούς μας αντιπροσώπους, οι οποίοι δεν τίμησαν το κοινωνικό συμβόλαιο που συνυπογράψαμε.
[1] Υπενθυμίζεται ότι η έννοια της βιώσιμης ανάπτυξης καθορίστηκε στην Έκθεση της Επιτροπής Brundland (1987) ως “η ανάπτυξη η οποία ανταποκρίνεται στις ανάγκες της παρούσας γενιάς, αλλά δεν θέτει σε κίνδυνο της αναπτυξιακές δυνατότητες των επόμενων γενιών”. Η βιώσιμη ανάπτυξη προϋποθέτει δύο βασικούς άξονες: α) την κεντρική ιδέα των 'αναγκών', συγκεκριμένα των βασικών εκείνων αναγκών των φτωχώτερων κοινωνικών στρωμάτων του κόσμου, στις οποίες θα πρέπει να δίδεται επιτακτικά η αναγκαία προτεραιότητα• και β) η κεντρική ιδέα της επιβολής κρατικών περιορισμών στην τεχνολογία και την οργάνωση της κοινωνίας βάσει της ικανότητας του περιβάλλοντος να ανταποκριθεί στις ανάγκες της παρούσας και των μελλοντικών γενεών. Βλ. UN Documents: Gathering a body of global agreements. Our Common Future, Chapter 2: Towards Sustainable Development.
[2[] Η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη είναι μία ζώνη θαλάσσιας δικαιοδοσίας και δικαιωμάτων των παράκτιων κρατών, με τεράστιο εύρος (μέχρι και 200 ναυτικά μίλια από τις ακτές), που περιλαμβάνει τα ύδατα, το βυθό και το υπέδαφος της περιοχής της, και αρχίζει μετά το τέλος της αιγιαλίτιδας ζώνης. Ο θεσμός αυτός αποτελεί τη σημαντικότερη και επαναστατικότερη καινοτομία του νέου δικαίου της θάλασσας όπως υιοθετήθηκε στη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας το 1982. Πηγή: Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα για την Εκπαίδευση, Ίδρυμα Ενέργειας Κύπρου.
http://www.cie.org.cy/sxoliko.html#menu4-11
[3] Οι "αναίσθητοι" τροϊκανοί, προφανώς, είναι υποπροϊόντα του συστήματος, που αναδεικνύει στις τεχνοκρατικές θέσεις τους βολεμένους, τους γόνους νεογιάππηδων οικογενειών, τους γόνους τεχνοκρατών δημοσίων κρατικών υπηρεσιών και διεθνών οργανισμών, τους γόνους κομματικών οικογενειοκρατιών και κάθε λογής γόνο, στον οποίο απουσιάζει η συσσωρευμένη γνώση παιδείας και υπαρξιακής αντίληψης (που συνήθως κατέχουν οι καλλιεργημένοι άρχοντες και μη σε κάθε κοινωνία). Οι εν λόγω "γόνοι", θυμίζουμε ότι έχουν βολευτεί στις θέσεις τους στους μεγάλους αυτούς διεθνείς γραφειοκρατικούς οργανισμούς, με παχουλούς μισθούς οι οποίοι υπόκεινται σε φοροαπαλλαγές, επιδόματα κάθε λογής και οι οποίοι μισθολογικά βρίσκονται σε υπερτριπλάσια επίπεδα απολαβών από το μέσο Ευρωπαίο δημόσιο υπάλληλο.

Tuesday 4 December 2012

Reply: If only the private sector could suffer like the civil servants.


Higher wages in the public sector, compared to the private sector, is only one of the major problems Cyprus economy is facing. The other major issues, just to name a few, are Meson (unjustice and immoral lobbying to get a job), bureaucracy, anachronistic system of recruitment, evaluation and promotion to the public service (the public servant is still named goverment-employ, by the majority of the population, just a sign how citizens in this country misfortunately confuse the role of the public servant, who is working for his country's better present and future, and the role of the government employ, who is working for his party to continue keeping the government position), tax fraud, lack of assessment on the efficiency and effectiveness of our economic main sources of production and income etc etc.
However, just to focus on your main call, if the cuts are fair, my answer is NO. The cuts proposed my Troika are just the beginning of a series of austerity measures, already imposed to our country's people, that are going to get worst. The reason of the unfairness of the cuts is not this one, though. Everybody, till recently at least, were pursuing by any possible mean, fair or unfair, to get a job at the public service for the already known benefits and reasons. The public sector got huge, proportionally to Cyprus real economic needs. The same time, the organigram of the state is more or less the same, both in concept and practice, with the one left by the imperialist colonial rulers of Cyprus, the so called British empire. Everything works on a pyramid scale of management, favouring a better control by the colonial regime before 1960. This system continues to faction till to date, cause it favours the new political order of the country.
I believe that the time to change our mind believes and everyday habbits came. Pushing and dividing people to public-favour and private-favour is a misconception that only works in favour of the rulling class, the rich and the higher class of our society and not for the benefit of the workers and the employees in the three sectors of our economy (agriculture, industry and services).
The real question is on how to better distribute income between these three sectors of the economy and not between state and private ownership
Looking forward for your comments as well.
Calling on ALL my friends working in the Cypriot 'civil service', please read this article and let me know what you think. Is it fair? Is it over exaggerated? I want an honest comment from you so I can form my opinions accordingly. I was surprised how the cuts are actually not so damaging to the public sector and in fact the conditions compared the private sector are still so much better. Am I missing something?
Not wanting to single people out here, but some friends of mine who I know are intelligent and hard workers, I would love to hear their opinions, pleeeeease: Stelios, Vasilis, Giorgos, Loizos... You will help me with a report I am writing! I want to be as fair as possible!

Περί ΡΙΚΣΣΥ(ς) και ανόρθωσης της Σοσιαλδημοκρατίας !


Αγαπητέ κ. Λοβέρδο,
Από την ιδρυτική διακήρυξη της ΡΙΚΣΣΥ κρατάω τα παρακάτω δύο σημεία:
1. Είμαστε σοσιαλδημοκράτες και συνεπώς βασικό μας μέλημα είναι το κοινωνικό κράτος και οι δίκαιες ρυθμίσεις στη λειτουργία της αγοράς. Ταυτοχρόνως, ο ριζοσπαστισμός είναι η έκφραση της πολιτικής μας βούλησης και η ενοποιητική μας δύναμη. Είμαστε αποφασισμένοι να προχωρήσουμε αμέσως σε πολιτικές, οικονομικές και θεσμικές αλλαγές.
2. Σκοπός των ριζοσπαστικών αλλαγών είναι να εξουδετερωθούν οι αγκυλώσεις και οι στρεβλώσεις που έχουν υποστεί οι θεσμοί. Η Γ’ Ελληνική Δημοκρατία ολοκλήρωσε πλέον τον κύκλο ζωής της. Τώρα πρέπει να παραδώσει τη θέση της στη Δ΄ Ελληνική Δημοκρατία. Γραφειοκρατικά κόμματα, αναχρονιστικές ιδέες, εκφάνσεις της διοίκησης και της δικαιοσύνης που παραμένουν εχθρικές προς την ανάπτυξη και τους ίδιους πολίτες πρέπει να αντικατασταθούν από θεσμούς προόδου, ανάπτυξης και Δικαιοσύνης.
Ο κ. Βενιζέλος βιάστηκε να ηγηθεί της παράταξης και ακολούθως μας απογοήτευσε, μη αξιοποιώντας πολιτικά και με ευθύνη τη γνωστή λίστα, ενώ παράλληλα απαιτούσε από τους μικρομεσαίους να πληρώσουν το λεγόμενο χαράτσι.
Συμφωνώ απόλυτα με τις αλλαγές που απαιτούνται να γίνουν στη δημόσια υπηρεσία. Η ευθύνη που έχω ως άτομο και ως ιδεοφόρος της σοσιαλδημοκρατίας, όπως αναφέρεται στο 1ο σημείο παραπάνω, καθιστά αναγκαία τη διασαφήνιση της έννοιας αυτής.
Για το 2ο σημείο, αναγκαιότητα είναι επίσης η πρότασή σας για τα κόμματα να αναλυθεί περαιτέρω. Η κομματοκρατία πώς μπορεί να καταπολεμηθεί; Το φαινόμενο του ρουσφετιού, του βολέματος και του ωχαδερφισμού πώς μπορεί να ανατραπεί;
Τέλος, για να συγκροτηθεί το ριζοσπαστικό, μεταρρυθμιστικό, ευρωπαϊκό, σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, που θα πείσει τους πολίτες και θα υλοποιήσει τις αναγκαίες και ανατρεπτικές αλλαγές σε όλα τα επίπεδα, χρειάζεται τη συνδρομή των πολιτών, των ιδεολόγων ή ιδεοφόρων όπως προτιμώ να τους αποκαλώ. Απαιτεί τη συστράτευση όλων το δυνάμεων του ιδεολογικού αυτού χώρου. Αναγκαία και ικανή συνθήκη προς την κατεύθυνση αυτή είναι η ενότητα, η συνεργασία και η αποδοχή νέων ιδεών και ανθρώπων στο Κίνημα.
Αν και βρίσκομαι λίγο μακρυά, πάντα γεωγραφικά αναφερόμενος, η κρίση ανέδειξε την ευκαιρία να ενώσουμε δυνάμεις ο ελληνισμός, όπου και αν βρισκόμαστε. Μια συμπαράταξη και ένας κοινός αγώνας όλων μας, φίλων και μελών της σοσιαλδημοκρατίας είναι η συνθήκη που θα ανορθώσει το Κίνημα στη θέση που του αναλογεί και που θα μας οδηγήσει στις αναγκαίες αλλαγές που απαιτούν οι καιροί και το έθνος !
Με εκτίμηση,
Βασίλης
ΥΓ. Οι διαφωνούντες και κατακριτές της όποιας πρωτοβουλίας, καλό είναι να καταθέσουν τις δικές τους προτάσεις και ιδέες. Η ισοπέδωση των πάντων απλά προσφέρει το άλλοθι σε ακραία στοιχεία να δρουν αντισυνταγματικά (βλ. αντιεξουσιαστές και φασίστες).

Μέρος της τοποθέτησής μου δημοσιεύτηκε ως σχόλιο στην εφημερίδα Το Βήμα, http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=486824&h1=true#commentForm (03/12/2012).

Sunday 2 December 2012

Apocalypse: The Second World War


Worth to keep watching this documentary series on World War II, again and again. History never repeats itself, nevertheless, knowing humanity's past, is the best way to politicaly act wisely for our societies' future. Moreover, knowing our recent history, just a couple of generations ago, could only better guide us for choosing the best candidate in the upcoming elections, of any type, local, parliamentary, presidential, trade union elections, house block representatives etc. Not neglect the fact that abstaining from any type of elections, not participating in democratic procedures and not actively participating towards a sustainable way of living, only serves fascism, nationalism, nepotism, yappies and all of those who are economically well established, into decent office jobs, or businessmen and managers who exploit their employees. Socially oriented way of thinking and democratic activism is not opposing principle-guided capital, or pursuing profit. Social Democracy ought to pursue sustainable develoment, fight unemployment, create jobs and business opportunities to everybody, should pursue, in the long-term, equal opportunities in entrepreneurship, as well as fair assessment and treatment of labour. Knowing history prevents social and economic crisis to erupt. History knowledge, from an objective approach, teach us to care for the "other", our neighbour, our compatriot and our competitor and opponent to our objectives. Finally, learning on historical facts, could only helps us achieve our own goals efficiently and effectively.
http://natgeotv.com/asia/apocalypse-the-second-world-war