A DIFFERENT VIEW (ADV)
An IAPSS Monthly Online Magazine
Volume 6: Issue 37
January 2011
Call for articles
Towards a final Conflict Resolution?
General Political Elections in Bosnia i Herzegovina 2010:
Results’ appraisal and consequences
Editorial Board 2010-2011
-Editor: Gabriela MARZONETTO
-Editor: Vasilis KILIARIS
Attention: New E-Mail address adifferentview@iapss.org
Deadline: 30 December 2010
The IAPSS Online Magazine "A Different View" editor’s team has the honor to announce an open call for articles for the 2nd Issue for this academic calendar year 2010-2011.
The topic of the ADV January 2011 Issue is:
Towards a final Conflict Resolution? General Political Elections in Bosnia i Herzegovina 2010: Results’ appraisal and consequences
Since the ADV is a monthly online magazine, inter alia should be composed by national events that have an international impact. Such an event is the general elections in BiH that were held in 3 October 2010.
Last month, on 3 October 2010, in Bosnia and Herzegovina (BiH) were held very crucial and important parliamentary and presidential elections. These general elections, circa 15 years since the 1995 Dayton Accords and the peace agreement bringing an end to the devastating Bosnia intra-state war, it's a crucial marking point for the future of the BiH political entity itself. The democratic enhancement and justice implementation, the continuity of stability and security, the economic prosperity and development and the further international integration of BiH in International Organizations such as the EU and the NATO, are core issues seeking for an answer. Presenting your critical approach on the results of the general elections in BiH and their impacts on the above mentioned points regarding the future of BiH, based on the inductive method, would potentially lead students to similar analysis for other frozen conflicts with multi-national populations and even further into comparative studies. Definitely your contribution would illuminate this dark place in the European continent, the frozen conflict in BiH.
For a more advanced research you are asked to examine the inter-relation between the concept Ethnicity and the Electoral procedure. The people of BiH voted separately for the BiH presidency, central and entities' parliaments (Serbians, Croats and Bosniaks), the president and vice-president of Republika Srspska (Serbians), as well as for the new members of the assemblies of the Federation of BiH's ten cantons (Croats and Bosniaks). Bearing in mind the division of voting along ethnic lines, analyze this model of electoral procedure in multi-ethnic societies and its outcome on interethnic and entity differences (and/or vice-versa).
Last but not least you may submit your articles using the comparative approach, by means of frozen conflict issues from all over the world in comparison with the BiH current situation in order to support your position.
To summarize, this issue aims to illuminate this dark place in the European continent, the frozen conflict in BiH, to reveal its current issues seeking for an answer and potentially lead students to similar analysis for other frozen conflicts with multi-national populations and even further into comparative studies.
Your academic perspective and observations could be invaluable in achieving the aforementioned aspiration. Please do not hesitate to submit your opinion, academic or dialogue article for publishment on the upcoming ADV!
For more information regarding the IAPSS ADV online Magazine and its Technical specifications for articles bear in mind the information given in the last page of this call for articles or visit
http://iapss.org/index.php?option=com_content&task=view&id=28&Itemid=87
Το παρόν Ιστολογιογράφημα αποσκοπεί στην αρχειοθέτηση και προβολή της συγγραφικής έρευνας και ακτιβισμού, περί Πολιτικής, Ακαδημίας-φιλοσοφίας, Οικονομίας και Κοινωνίας (ΠΑΟΚ), της αρθρογραφίας στον τύπο, τα ΜΜΕ και το διαδίκτυο[*], καθώς και της εν δυνάμει ακαδημαϊκής ενασχόλησης του υποφαινόμενου !! [*]Σειρά απόψεων/τοποθετήσεων, βγαλμένων από τα σπλάχνα της νέας Κοινωνίας των Πολιτών (ΚτΠ), που έχει Λόγο και ρόλο στα δημόσια ζητήματα του τόπου, μέσω της χρήσης της (νέας) τεχνολογίας !!
Saturday 27 November 2010
Friday 26 November 2010
Σκέψεις περί Κύπρου – Κυπριακού: Το Πρόβλημα και ο Λαός
Κυπριακός «Λαός» = Δύο Κυρίαρχα / Εδραιωμένα Εθνοτικά Στοιχεία
(Ελληνικό και Τουρκικό)
Γεγονός αδιαμφισβήτητο είναι ότι, με βάσει τη θεωρία περί Εθνικισμού του Hobsbawn (1990), ως Έθνος μπορεί να οριστεί, «σαν αρχική υπόθεση εργασίας, οποιοδήποτε ικανοποιητικό μεγάλο σώμα ανθρώπων των οποίων τα μέλη αυτό-θεωρούνται ως μέλη ενός "έθνους" θα αντιμετωπίζονται υπό αυτήν τη μορφή». Καταυτόν τον τρόπο ο Κυπριακός ¨Λαός¨ αυτό-προσδιορίζεται ως μονό-διεθνικός. Ενώ αποτελείται από Δύο κυρίαρχα / εδραιωμένα εθνοτικά στοιχεία, το Ελληνικό (Ελληνοκυπριακό) και το Τουρκικό (Τουρκοκυπριακό), το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού και στις δύο κοινότητες με το νεωτερισμό/νεολογισμό σημαίνοντος-σημαινομένου ¨Κύπριος¨ αναφέρονται μόνο στο δικό τους εθνικό συστατικό. Δηλαδή σαν Κύπριος εννοείται είτε μόνο ο ομιλών την ελληνική έστω με το κυπριακό της ιδίωμα που είναι διαφορετικό από την επικρατούσα αττική-νεοδημοτική διάλεκτο και ο έχων τη χριστιανική βάπτιση, είτε αντίστοιχα μόνο ο ομιλών την τουρκική έστω με το κυπριακό της ιδίωμα που είναι επίσης διαφορετικό από την επικρατούσα ινσταμπουλίτικη (κωνσταντινοπολίτικη) διάλεκτο και ο έχων τη μουσουλμανική βάπτιση. Και στις δύο προαναφερθείσες περιπτώσεις προϋποθέτεται η εθνική συνειδησιακή παράμετρος.
Η σύγχυση του ελληνοκυπριακού λαού σε σχέση με την ταυτότητα του και του τι σημαίνει να είσαι Κύπριος ή ότι έχει σχέση με την πραγματική υπόσταση του ΝΑΤΟ, λόγω είτε της αμάθειας του ή της ιδιοτέλειας του, οδήγησε τους «Κυπρίους» στην απόρριψη της Νατοϊκής επιλογής το 1963-64, τη μή ένταξη της Κύπρου στον Ελληνικό πολιτικό χώρο το 1959 και στη συνεχιζόμενη έως σήμερα υποταγή των νεοκυπρίων στα στερεότυπα και στον ενδοκοινοτικό τους εθνικό διχασμό του ψευτοδιλήμματος μεταξύ της κυπριακής και της ελληνικής επιλογής.
Αφού ο Κόσμος όλος δεν αλλάζει τόσο εύκολα προς το καλύτερο, όσο εύκολα καταστρέφεται (Β’ΠΠ, Κράχ ΄29, Χούντα 67-74, Πόλεμος ΄74, Κοινωνικές Αναταραχές 2003), και αφού ο καθένας τελεολογικά κοιτά μόνο το δικό του συμφέρον ή έστω μέσω της ανιδιοτελούς αγάπης και ενδιαφέροντος που δείχνει στην πράξη, και όχι μόνο στα λόγια, προς την οικογένεια, τους φίλους και τους συγγενείς του, επιδιώκει την ευδαιμονία και την ευτυχία του, αυτά αποτελώντας παθολογικά συμπτώματα βαθύτερων αιτιών, έστω της πλειοψηφίας των ανθρώπων οι οποίοι απολαμβάνουν την εφήμερη ικανοποίηση, της κοντόφθαλμης στάσης σε σχέση με τη ζωή και της ιστορικό-κοινωνικής αμνησίας ή έλλειψης ενδιαφέροντος, τότε, το νόημα της αναζήτησης μου περί Κύπρου –Ασφάλειας, δεν αποσκοπεί μόνο στο αυτονόητο, ήτοι τη Λύση του Κυπριακού, αλλά πολλά περισσότερα στη ριζική μεταμόρφωση της καθημερινότητας στο νησί προς την αναδημιουργία της κυπριακής κοινωνίας όπως επίσης και της ελληνικής και τουρκικής σε πιο φυσικά πλαίσια σε σχέση με το λοιπό προηγμένο σε όλα τα επίπεδα κόσμο, έστω μακροχρόνια. Η σύγχρονη ομοιογενής υποκουλτούρα της καθημερινότητας των Ελλήνων και των Τούρκων (Ελλάδας, Τουρκίας και Κύπρου), έστω και των Κυπρίων αν αποδεχθούμε χάριν της συζήτησης αυτό το ψευδό-διαχωρισμό, στέκεται σκόπελος απέναντι στα προαναφερθέντα ζητήματα. Η επίτευξη τους μπορεί μόνο να επιτευχθεί σε ρεαλιστικά πλαίσια εσωτερικής τάξης και διεθνούς ασφάλειας, φιλελεύθερης εξωστρεφούς οικονομικής δραστηριότητας με ταυτόχρονη εξισορρόπηση της κοινωνικό-οικονομικό-πνευματικής προόδου, με ενεργή ή έστω παθητική συμμετοχή στα κοινά όπως επίσης και με ειλικρινή καταδίκη και τιμωρία της αδικίας και του μέσου και παράλληλη προώθηση της συμφιλίωσης μεταξύ των δύο Εθνών. Το αποτέλεσμα θα οδηγήσει εν τέλει και στη δική μου Ευδαιμονία και Ευτυχή Οικογενειακή και Συντροφική Συνύπαρξη!
Είδα το Χρόνο
Πιστεύω «είδα» (αισθάνθηκα) πώς θα μετεξελιχθεί η Κυπριακή και η Ελληνική κοινωνία στην επόμενη περίοδο (γενεά). Το μήνυμα είναι απαισιόδοξο βάσει των όσων αντίκρισα. Όμως αυτά που είδα ότι θα ακολουθήσουν στην μεθεπόμενη γενεά είναι αισιόδοξα και ενθαρρυντικά. Παράδειγμα στη δεύτερη περίπτωση αισιοδοξίας αποτελεί η Γερμανία. Αντιπαράδειγμα στην πρώτη περίπτωση απαισιοδοξίας αποτελεί η Ελλάδα. Μετά την καταστροφή έρχεται η συντήρηση, ακολουθούμενη από την κοινωνική απάθεια, απομόνωση και επανάσταση χωρίς αιτία και τέλος επέρχεται η ωριμότητα κ η αίσθηση της κοινωνικής ευθύνης. Αντίστοιχα στο Γερμανικό παράδειγμα μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ακολούθησαν ο Ψυχρός Πόλεμος, η περίοδος 70΄ς-80’ς και η «Χαμένη Γενεά» και τέλος η Νέα Ενωμένη Γερμανία της Δημοκρατίας, της οικονομικής ατμομηχανής της Ευρώπης, των κυβερνήσεων συνασπισμού και συμβιβασμού και του κοινωνικού κράτους. Δυστυχώς στο Ελληνικό αντιπαράδειγμα μετά τον εμφύλιο του 1946-49 και την Χούντα του 1967-74 ακόμα βρισκόμαστε στην περίοδο της «Χαμένης Γενεάς». Συνάμα ακολουθεί και η Κύπρος με μικρή χρονική υστέρηση, ήτοι στην κοινωνική απάθεια και απομόνωση. Στο άμεσο μέλλον η Κύπρος θα γαλουχήσει την επόμενη «Χαμένη Γενεά».
Ακριβώς αυτή την κατάσταση που αντικρίζω στον εγγύτερο ορίζοντα της Μεγαλονήσου επιζητώ να αποφύγω. Ευελπιστώ έτσι να μην χάσω την ευκαιρία αξιοποίησης της ευκαιρίας να γνωρίσω περαιτέρω τη Νέα εποχή στην προηγμένη χρονικά Δυτική Ευρώπη. Ευελπιστώ επίσης ότι όταν επιστρέψω στο απώτερο μέλλον ίσως σε μία μονιμότερη κατάσταση στην Κύπρο σε 1-2 δεκαετίες, να δύναμαι να συμβάλω και εγώ στον ταχύτερο όσο τον δυνατόν ερχομό της Νέας Εποχής και στην Κύπρο, αν όχι και στην πραγματική σύγκλιση αυτής με την υπόλοιπη Ευρώπη της Δημοκρατίας, της Ανεπτυγμένης Οικονομίας, των κυβερνήσεων συνασπισμού και συμβιβασμού και του κοινωνικού κράτους.
(Ελληνικό και Τουρκικό)
Γεγονός αδιαμφισβήτητο είναι ότι, με βάσει τη θεωρία περί Εθνικισμού του Hobsbawn (1990), ως Έθνος μπορεί να οριστεί, «σαν αρχική υπόθεση εργασίας, οποιοδήποτε ικανοποιητικό μεγάλο σώμα ανθρώπων των οποίων τα μέλη αυτό-θεωρούνται ως μέλη ενός "έθνους" θα αντιμετωπίζονται υπό αυτήν τη μορφή». Καταυτόν τον τρόπο ο Κυπριακός ¨Λαός¨ αυτό-προσδιορίζεται ως μονό-διεθνικός. Ενώ αποτελείται από Δύο κυρίαρχα / εδραιωμένα εθνοτικά στοιχεία, το Ελληνικό (Ελληνοκυπριακό) και το Τουρκικό (Τουρκοκυπριακό), το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού και στις δύο κοινότητες με το νεωτερισμό/νεολογισμό σημαίνοντος-σημαινομένου ¨Κύπριος¨ αναφέρονται μόνο στο δικό τους εθνικό συστατικό. Δηλαδή σαν Κύπριος εννοείται είτε μόνο ο ομιλών την ελληνική έστω με το κυπριακό της ιδίωμα που είναι διαφορετικό από την επικρατούσα αττική-νεοδημοτική διάλεκτο και ο έχων τη χριστιανική βάπτιση, είτε αντίστοιχα μόνο ο ομιλών την τουρκική έστω με το κυπριακό της ιδίωμα που είναι επίσης διαφορετικό από την επικρατούσα ινσταμπουλίτικη (κωνσταντινοπολίτικη) διάλεκτο και ο έχων τη μουσουλμανική βάπτιση. Και στις δύο προαναφερθείσες περιπτώσεις προϋποθέτεται η εθνική συνειδησιακή παράμετρος.
Η σύγχυση του ελληνοκυπριακού λαού σε σχέση με την ταυτότητα του και του τι σημαίνει να είσαι Κύπριος ή ότι έχει σχέση με την πραγματική υπόσταση του ΝΑΤΟ, λόγω είτε της αμάθειας του ή της ιδιοτέλειας του, οδήγησε τους «Κυπρίους» στην απόρριψη της Νατοϊκής επιλογής το 1963-64, τη μή ένταξη της Κύπρου στον Ελληνικό πολιτικό χώρο το 1959 και στη συνεχιζόμενη έως σήμερα υποταγή των νεοκυπρίων στα στερεότυπα και στον ενδοκοινοτικό τους εθνικό διχασμό του ψευτοδιλήμματος μεταξύ της κυπριακής και της ελληνικής επιλογής.
Αφού ο Κόσμος όλος δεν αλλάζει τόσο εύκολα προς το καλύτερο, όσο εύκολα καταστρέφεται (Β’ΠΠ, Κράχ ΄29, Χούντα 67-74, Πόλεμος ΄74, Κοινωνικές Αναταραχές 2003), και αφού ο καθένας τελεολογικά κοιτά μόνο το δικό του συμφέρον ή έστω μέσω της ανιδιοτελούς αγάπης και ενδιαφέροντος που δείχνει στην πράξη, και όχι μόνο στα λόγια, προς την οικογένεια, τους φίλους και τους συγγενείς του, επιδιώκει την ευδαιμονία και την ευτυχία του, αυτά αποτελώντας παθολογικά συμπτώματα βαθύτερων αιτιών, έστω της πλειοψηφίας των ανθρώπων οι οποίοι απολαμβάνουν την εφήμερη ικανοποίηση, της κοντόφθαλμης στάσης σε σχέση με τη ζωή και της ιστορικό-κοινωνικής αμνησίας ή έλλειψης ενδιαφέροντος, τότε, το νόημα της αναζήτησης μου περί Κύπρου –Ασφάλειας, δεν αποσκοπεί μόνο στο αυτονόητο, ήτοι τη Λύση του Κυπριακού, αλλά πολλά περισσότερα στη ριζική μεταμόρφωση της καθημερινότητας στο νησί προς την αναδημιουργία της κυπριακής κοινωνίας όπως επίσης και της ελληνικής και τουρκικής σε πιο φυσικά πλαίσια σε σχέση με το λοιπό προηγμένο σε όλα τα επίπεδα κόσμο, έστω μακροχρόνια. Η σύγχρονη ομοιογενής υποκουλτούρα της καθημερινότητας των Ελλήνων και των Τούρκων (Ελλάδας, Τουρκίας και Κύπρου), έστω και των Κυπρίων αν αποδεχθούμε χάριν της συζήτησης αυτό το ψευδό-διαχωρισμό, στέκεται σκόπελος απέναντι στα προαναφερθέντα ζητήματα. Η επίτευξη τους μπορεί μόνο να επιτευχθεί σε ρεαλιστικά πλαίσια εσωτερικής τάξης και διεθνούς ασφάλειας, φιλελεύθερης εξωστρεφούς οικονομικής δραστηριότητας με ταυτόχρονη εξισορρόπηση της κοινωνικό-οικονομικό-πνευματικής προόδου, με ενεργή ή έστω παθητική συμμετοχή στα κοινά όπως επίσης και με ειλικρινή καταδίκη και τιμωρία της αδικίας και του μέσου και παράλληλη προώθηση της συμφιλίωσης μεταξύ των δύο Εθνών. Το αποτέλεσμα θα οδηγήσει εν τέλει και στη δική μου Ευδαιμονία και Ευτυχή Οικογενειακή και Συντροφική Συνύπαρξη!
Είδα το Χρόνο
Πιστεύω «είδα» (αισθάνθηκα) πώς θα μετεξελιχθεί η Κυπριακή και η Ελληνική κοινωνία στην επόμενη περίοδο (γενεά). Το μήνυμα είναι απαισιόδοξο βάσει των όσων αντίκρισα. Όμως αυτά που είδα ότι θα ακολουθήσουν στην μεθεπόμενη γενεά είναι αισιόδοξα και ενθαρρυντικά. Παράδειγμα στη δεύτερη περίπτωση αισιοδοξίας αποτελεί η Γερμανία. Αντιπαράδειγμα στην πρώτη περίπτωση απαισιοδοξίας αποτελεί η Ελλάδα. Μετά την καταστροφή έρχεται η συντήρηση, ακολουθούμενη από την κοινωνική απάθεια, απομόνωση και επανάσταση χωρίς αιτία και τέλος επέρχεται η ωριμότητα κ η αίσθηση της κοινωνικής ευθύνης. Αντίστοιχα στο Γερμανικό παράδειγμα μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ακολούθησαν ο Ψυχρός Πόλεμος, η περίοδος 70΄ς-80’ς και η «Χαμένη Γενεά» και τέλος η Νέα Ενωμένη Γερμανία της Δημοκρατίας, της οικονομικής ατμομηχανής της Ευρώπης, των κυβερνήσεων συνασπισμού και συμβιβασμού και του κοινωνικού κράτους. Δυστυχώς στο Ελληνικό αντιπαράδειγμα μετά τον εμφύλιο του 1946-49 και την Χούντα του 1967-74 ακόμα βρισκόμαστε στην περίοδο της «Χαμένης Γενεάς». Συνάμα ακολουθεί και η Κύπρος με μικρή χρονική υστέρηση, ήτοι στην κοινωνική απάθεια και απομόνωση. Στο άμεσο μέλλον η Κύπρος θα γαλουχήσει την επόμενη «Χαμένη Γενεά».
Ακριβώς αυτή την κατάσταση που αντικρίζω στον εγγύτερο ορίζοντα της Μεγαλονήσου επιζητώ να αποφύγω. Ευελπιστώ έτσι να μην χάσω την ευκαιρία αξιοποίησης της ευκαιρίας να γνωρίσω περαιτέρω τη Νέα εποχή στην προηγμένη χρονικά Δυτική Ευρώπη. Ευελπιστώ επίσης ότι όταν επιστρέψω στο απώτερο μέλλον ίσως σε μία μονιμότερη κατάσταση στην Κύπρο σε 1-2 δεκαετίες, να δύναμαι να συμβάλω και εγώ στον ταχύτερο όσο τον δυνατόν ερχομό της Νέας Εποχής και στην Κύπρο, αν όχι και στην πραγματική σύγκλιση αυτής με την υπόλοιπη Ευρώπη της Δημοκρατίας, της Ανεπτυγμένης Οικονομίας, των κυβερνήσεων συνασπισμού και συμβιβασμού και του κοινωνικού κράτους.
Saturday 13 November 2010
Ένα θα σας πω και ακούστε το καλά !
Δεν νοείται να είμαι ο μοναδικός κοινοτικός ψηφοφόρος του δημοτικού διαμερίσματος Αγίου Παύλου, μέρος πλέον του νέου Καλλικράτειου Δήμου Συκεών-Νεαπόλεως, ο οποίος μες την ανεργία μου να αντιλαμβάνομαι πόσο σημαντικό και ύψιστο δικαίωμα είναι αυτό της ψήφου. Μία ψήφος, για άνδρες και γυναίκες, νέες και νέους, για την οποία χύθηκε αίμα για να αποκτηθεί.
Και επιπλέον δεν νοείται, αν και Έλληνας από την Κύπρο άλλα όχι γνήσιος Μακεδόνας (ό,τι και να σημαίνει σήμερα αυτό), να αντιλαμβάνομαι ότι ο επόμενος αιρετός Περιφερειάρχης επιβάλλεται να είναι κάποιο άτομο με αξιοπρέπεια, ήθος και σοβαρότητα. Και φυσικά ο Ζορό δεν είναι αυτό το πρόσωπο. Θέλω από αυτή την Κυριακή να μην ντρέπομαι που ζω και αγωνίζομαι να επιβιώσω στη Θεσσαλονίκη και τη Μακεδονία.
Για αυτό το λόγο σας καλώ γνήσια, φιλικά και πατριωτικά, να θυσιάσετε μισή ώρα από τον Κυριακάτικο σας καφέ και να Ψηφίσετε !
Χωρίς ντροπή Βασίλης
Επιτρέψτε μου μια και ακόμα έχουμε Δημοκρατία, να επιχειρηματολογήσω ως εξής:
O άνθρωπος καταρχήν ιδανικά γεννιέται και πεθαίνει αριστερός, ήτοι Άριστος. Στην πορεία είναι που τα χάνει και ψάχνει για υλιστικά πετραδάκια. Πάλι καλά που είναι και ο Μίκης και τα λέει όπως Πλατωνικά πολιτειακά θα έπρεπε να είναι τα πράγματα. Μην τα λαμβάνουμε όμως τοις μετρητοίς. Όπως και να έχει το μόνο σίγουρο είναι ότι η μουσική του χαίρει ανεκτίμητης αξίας συνεισφορά και δεν αμφισβητείται. Δίαβασε παιδί μου και λίγο ιστορία για το 60, το 70, τα τραγούδια της πτώσης της χούντας και της ανάστασης της δημοκρατίας, έστω αυτήν που έχουμε σήμερα.
Ένας δηλωμένος θαυμαστής της ειρήνης, της δημοκρατίας και του Μίκη !
Καλά, δεν είπαμε κιόλας ότι το κομμουνιστικό καθεστώς του γενοκτόνου στάλιν είναι καν άξιο αναφοράς. Εμείς ήμαστε που "πηδιόμαστε" να ξεκολλήσουμε από την ανεργία μας, την ανικανότητα της προηγούμενης γενεάς, πολιτικής, οικονομικής και επιχειρηματικής. Εμείς θα πετύχουμε τη λύτρωση της χώρας στο μέλλον αφού υποστούμε όλες τις συνέπειες. Αλλά δυστυχώς ακόμα η πλειοψηφία από εμάς κουβαλάει το στίγμα της "χαμένης γενεάς". Και μόνο όταν το αποτινάξει ο Φοίνικας θα ξαναγεννηθεί !
Και επιπλέον δεν νοείται, αν και Έλληνας από την Κύπρο άλλα όχι γνήσιος Μακεδόνας (ό,τι και να σημαίνει σήμερα αυτό), να αντιλαμβάνομαι ότι ο επόμενος αιρετός Περιφερειάρχης επιβάλλεται να είναι κάποιο άτομο με αξιοπρέπεια, ήθος και σοβαρότητα. Και φυσικά ο Ζορό δεν είναι αυτό το πρόσωπο. Θέλω από αυτή την Κυριακή να μην ντρέπομαι που ζω και αγωνίζομαι να επιβιώσω στη Θεσσαλονίκη και τη Μακεδονία.
Για αυτό το λόγο σας καλώ γνήσια, φιλικά και πατριωτικά, να θυσιάσετε μισή ώρα από τον Κυριακάτικο σας καφέ και να Ψηφίσετε !
Χωρίς ντροπή Βασίλης
Επιτρέψτε μου μια και ακόμα έχουμε Δημοκρατία, να επιχειρηματολογήσω ως εξής:
O άνθρωπος καταρχήν ιδανικά γεννιέται και πεθαίνει αριστερός, ήτοι Άριστος. Στην πορεία είναι που τα χάνει και ψάχνει για υλιστικά πετραδάκια. Πάλι καλά που είναι και ο Μίκης και τα λέει όπως Πλατωνικά πολιτειακά θα έπρεπε να είναι τα πράγματα. Μην τα λαμβάνουμε όμως τοις μετρητοίς. Όπως και να έχει το μόνο σίγουρο είναι ότι η μουσική του χαίρει ανεκτίμητης αξίας συνεισφορά και δεν αμφισβητείται. Δίαβασε παιδί μου και λίγο ιστορία για το 60, το 70, τα τραγούδια της πτώσης της χούντας και της ανάστασης της δημοκρατίας, έστω αυτήν που έχουμε σήμερα.
Ένας δηλωμένος θαυμαστής της ειρήνης, της δημοκρατίας και του Μίκη !
Καλά, δεν είπαμε κιόλας ότι το κομμουνιστικό καθεστώς του γενοκτόνου στάλιν είναι καν άξιο αναφοράς. Εμείς ήμαστε που "πηδιόμαστε" να ξεκολλήσουμε από την ανεργία μας, την ανικανότητα της προηγούμενης γενεάς, πολιτικής, οικονομικής και επιχειρηματικής. Εμείς θα πετύχουμε τη λύτρωση της χώρας στο μέλλον αφού υποστούμε όλες τις συνέπειες. Αλλά δυστυχώς ακόμα η πλειοψηφία από εμάς κουβαλάει το στίγμα της "χαμένης γενεάς". Και μόνο όταν το αποτινάξει ο Φοίνικας θα ξαναγεννηθεί !
Tuesday 2 November 2010
Quality of democracy in Latin American and Eastern European Countries.
An IAPSS Monthly Online Journal
Volume 6: Issue 36
October 2010
New Editorial Board 2010-2011
-Editor : Gabriela MARZONETTO
-Editor : Vasilis KILIARIS
CONTENTS
Editorial
Quality of democracy in Latin American
and Eastern European Countries 3
Vasilis Kiliaris and Gabriela Marzonetto
Opinion Articles
Voting right and minimum age limit 6
Maria-Iliana Pravita
Academic Articles
The Nation State, Migration and Liberty 10
Ines Katic-Vrdoljak
Democratization of the Western Balkans through EU Integration 16
Nemanja, Grgici
Neo-liberalism, consequences on the prospect of democratization
in Latin America 28
Alexandra Dobra
Call for Articles Guidelines 37
EDITORIAL
The IAPSS Online Journal "A Different View" new editor’s team has the honor to welcome you to the first issue for this academic calendar year 2010-2011.
The topic of the ADV October Issue is:
Quality of democracy in Latin American and Eastern European Countries.
Regarding the achievement or not of the aforementioned democratic quality diagnose and indices for the countries in these regions, the editors of the ADV concluded that novel ideas such as the enlargement of the body politic and having the power of individual states reduced and more of their sovereignty surrendered, indeed reveal the different elements inherent in the construction of quality democracies. Furthermore, the analyses of the Eastern Balkans quest towards full democratization and their capabilities to join the EU, how neoliberalism in its economic and political forms has made citizenship from LA countries depoliticized, and how the democratic institutions were dismantled, successfully allows to the ADV readers to compare the achievements in the development of modern democracies in Eastern Europe and Latin America, in a world of constants changes.
Maria-Iliana Pravita in her opinion article examines the potential outcome on Democracy of the enlargement of the body politic by a further reducing of the age limit in political participation and voting. Examples are given and the political maturity of the youth is supported, e.g. by refreshing the body politic and being an institutional mechanism for violence prevention among younger people.
(Pravita, M.I., Voting right and age limit, 2010)
Ines Katic-Vrdoljak examines the balance between the sovereignty of the nation-state and the human liberty in the framework of the contemporary contentious issue of migration. Contemporary concepts such as the globalization, capitalism and neoliberalism along with case studies concerning the refugees in Palestine and in Bosnia and Herzegovina based on data abstracted by International Organizations are Ines arguments to defend her very interesting conclusion that
[W]hile it may be utopian to expect the world to move any time soon beyond the nation-state as the universal principle of political organisation towards a Kantian ideal of the world government that could supposedly eliminate some of the problems, world federalist forces may, if not abolish the system, at least help empower the existing supranational institutions and organizations, notably the United Nations (however with appropriate reforms), thus having the power of individual states reduced and more of their sovereignty surrendered. It is only then that we can possibly find ourselves on the path to a more just world, where individual liberty can be a reality and not just a notion.
(Vrdoljak, I.K., The Nation State, Migration and Liberty, 2010)
Democratization of the Western Balkans through EU Integration by Nemanja Grgici is an article about the challenges and issues in the process of democratization in countries like Kosovo or Serbia nowadays. These countries are working constantly hard in order to fulfill democratic standards, however their work is complicate and it can takes a lot of time. In the last two decades Western Balkan countries have suffered political and economic reforms, that make difficult to achieve the fulfill democracy that they need in order to join the European Union. Nemanja focus his attention in problems including issues of sovereignty, law enforcement and justice (areas in the “Justice and Home Affairs” portfolio of the EU institutions), as well as addressing past conflicts and human rights abuses (transitional justice). He also considers those are the main obstacles in the process of democratization of the countries in the region, and their eventual accession to the European Union. The main contribution of the article is to identify the key issues of the Balkan countries in order to figure out the true motives of the weak democracy in Eastern Europe and, on the other hand, the author give us the possibility to focus our effort in the quest for Eastern Balkan countries full democratization and capabilities to join the EU. (Nemanja, G., Democratization of the Western Balkans through EU Integration, 2010)
Neo-liberalism, consequences on the prospect of democratization in Latin America, by Alexandra Dobra, is concentrating on two case-studies, Brazil and Chile. The author´s analysis is done on a double level: In a first part she considers the consequences of neo-liberalism on the first dimension of the infra-State level, and in a second part it moves to the analysis of the society. Alexandra begins the article with two sharp questions for understanding the neoliberalism consequences in LA: are neo-liberalism and democratization compatible? How did neo-liberalism influence democratization? In the article, the author realizes a review of the history of the two last decades in Latin American Countries, but she focuses her work in Brazil and Chile. Alexandra shows that the neoliberal solution for public debt and democracy crisis did not bring positives responses for LA. Even “the neoliberal solutions” have sunk LA countries in poverty, clientelism, corruption, foreign capital dependency, coalitions between parties and with militaries groups, weak of the parliament and the appearances of charismatic leaders (that are not always democratic). This article aims to demonstrate how neoliberalism in its economic and political forms has made citizenship from LA countries depoliticized, and how the democratic institutions were dismantled. (Dobra, A., Neo-liberalism, consequences on the prospect of democratization in Latin America, 2010)
For further reading and scientific research here are some thoughts:
The opportunity for the advancement of the quality of Democracy in Latin America and Eastern European countries has solid foundations, the EU Lisbon Reform Treaty. Through the new EU Diplomatic Service (European External Action Service) new potentials emerge to become an active multilateral instrument for the enhancement of democracy from the EU to the MERCOSUR member states. Moreover another essential instrument for more democracy is the possibility given in the treaty for 1 million citizens of the EU, from a significant number of member states, can take the initiative to put a specific subject on the EU-Commission’s agenda.
Enjoy reading!
Subscribe to:
Posts (Atom)